ΤΗ ΤΡΙΤΗ 1η ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΝ: 24ωρη ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ, 48ωρη ΣΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΤΡΙΤΗ - ΤΕΤΑΡΤΗ, 48ωρη ΣΤΟΝ ΗΣΑΠ και ΣΤΑ ΤΡΟΛΕΪ ΤΕΤΑΡΤΗ - ΠΕΜΠΤΗ .....

Κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αντιδρώντας στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης. 

Στο Μετρό οι εργαζόμενοι αποφάσισαν νέα 24ωρη απεργία την Τρίτη. 

Η απεργία κηρύχθηκε παράνομη, μετά την προσφυγή της διοίκησης της ΑΜΕΛ στη Δικαιοσύνη. 

Ωστόσο, σύμφωνα με τους συνδικαλιστές, η απεργία θα πραγματοποιηθεί κανονικά, θα περιφρουρηθεί από τους ίδιους του εργαζόμενους και ως εκ τούτου οι συρμοί του Μετρό δεν πρόκειται να κινηθούν.

Στον ΗΣΑΠ αποφασίστηκε 48ωρη απεργία στις 2 και 3 Φεβρουαρίου, ενώ την Παρασκευή θα πραγματοποιήσουν τετράωρη στάση εργασίας από τις 12:00 το μεσημέρι και συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας.

Στα λεωφορεία αποφασίστηκε 48ωρη απεργία 1 και 2 Φεβρουαρίου.

Τα λεωφορεία θα πραγματοποιήσουν την Παρασκευή στάση εργασίας από τις 11:00 το πρωί έως τις 15:30 το μεσημέρι, ενώ την προσεχή Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιήσουν νέα γενική συνέλευση, οπότε θα ακινητοποιηθούν από τις 11:00 το πρωί έως τις 16:00 το απόγευμα.

Ακινητοποιημένα και τα τρόλεϊ την Τρίτη και την Τετάρτη, ενώ στάση εργασίας θα πραγματοποιήσουν οι εργαζόμενοι την Παρασκευή από τις 11:00 το πρωί έως τις 15:00 το μεσημέρι.

Σε ανακοίνωσή τους οι εργαζόμενοι χαρακτηρίζουν ανάλγητη την πολιτική της κυβέρνησης και υπενθυμίζουν στο επιβατικό κοινό ότι μεταξύ των αιτημάτων τους είναι η διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα των αστικών συγκοινωνιών και η μη αύξηση των εισιτηρίων.

.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 31/01/2010, ΣΕ 24ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ, ΜΕΤΡΟ & ΗΣΑΠ, ΕΝΩ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 11 - 4, ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ

Σε 24ωρη απεργία προχωρούν τη Δευτέρα οι εργαζόμενοι στο Μετρό και τον ΗΣΑΠ, αντιδρώντας στο νομοσχέδιο για την αναδιάρθρωση των συγκοινωνιών. 

Οι ηλεκτροδηγοί του ΗΣΑΠ και του Μετρό, θα πραγματοποιήσουν τη Δευτέρα νέα Γενική Συνέλευση, προκειμένου να εξετάσουν την κατάσταση και να αποφασίσουν αν θα κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους. 

Σε ανακοίνωσή τους, οι εργαζόμενοι στα δύο μέσα μεταφοράς κατηγορούν την κυβέρνηση ότι προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα και πως ο πολυδιαφημιζόμενος διάλογος περιορίσθηκε σε δύο συναντήσεις χωρίς καμία από τις προτάσεις των εργαζομένων να έχει ενσωματωθεί στο σχέδιο νόμου που κατατέθηκε. 

Επίσης, εκτιμούν ότι αν το σχέδιο νόμου ψηφισθεί ως έχει τότε το παρεχόμενο συγκοινωνιακό έργο θα είναι χειρότερο από το σημερινό, θα κοστίζει πολύ ακριβότερα στο επιβατικό κοινό και θα καταστρέψει ακόμα και τον σκληρό πυρήνα των δικαιωμάτων των εργαζομένων. 

Την ίδια ημέρα, οι εργαζόμενοι στα αστικά λεωφορεία θα πραγματοποιήσουν στάση εργασίας για πέντε ώρες, από τις 11 το πρωί ώς τις 4 το απόγευμα, προκειμένου να μετάσχουν στη γενική συνέλευση του κλάδου. 

Παράλληλα, εξήγγειλαν 48ωρη απεργία για την Τρίτη και την Τετάρτη, όπως αποφάσισαν το Σάββατο.

Οι εργαζόμενοι δηλώνουν ότι «κατεδαφίζεται κάθε κεκτημένο» τους και μιλούν για «αιφνιδιασμό» από την πλευρά της κυβέρνησης.

Το τελικό νομοσχέδιο περιλαμβάνει αλλαγές κυρίως στο εργασιακό κομμάτι, ενώ στόχος της κυβέρνησης είναι να ψηφιστεί από τη Βουλή μέσα στις επόμενες ημέρες.

.

Ο ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΩΣ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟ, ΟΡΟ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΤΑ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ.....

Ο Άρειος Πάγος (με την υπ΄ αριθμ. 7/2011 απόφασή του) ακύρωσε ως καταχρηστικό, όρο που περιλαμβάνεται στα στεγαστικά δάνεια που χορηγούν τμηματικά οι τράπεζες, ανάλογα με την πρόοδο των οικοδομικών εργασιών.

Ο όρος αυτός αφορά τις περιπτώσεις που έχει εγκριθεί μεν το στεγαστικό δάνειο, ο δανειολήπτης έχει εκταμιεύσει μέρος αυτού, αλλά λόγω μη προόδου των οικοδομικών εργασιών δεν εκταμιεύεται άλλο τμήμα του δανείου. Το δάνειο παραμένει στην τράπεζα και δεν δίνεται στο δανειστή, αλλά παρ' όλα αυτά τοκίζεται για δεύτερη φορά.

Όπως υπογραμμίζεται στην απόφαση του Αρείου Πάγου, με τον όρο αυτό οι δανειολήπτες υποχρεούνται να καταβάλουν τόκο για υπηρεσία που δεν τους έχει παρασχεθεί, δηλαδή να καταβάλουν τόκους για ποσό των δανείων που δεν έχουν πάρει.

Ο όρος αυτός, όπως αναφέρεται στην δικαστική απόφαση, ορίζει πλασματική εκταμίευση του δανείου, απλά και μόνο για να ενεργοποιηθούν οι υποχρεώσεις του δανειολήπτη, δηλαδή η καταβολή τόκων, χωρίς μάλιστα να μεριμνά για τον περιορισμό της επιβάρυνσης του δανειολήπτη με το συνυπολογισμό του οφέλους, που θα έχει η Τράπεζα από τη κατοχή του ποσού (τμήματος) του δανείου.

Ειδικότερα, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι ο όρος αυτός είναι άκυρος ως καταχρηστικός, καθώς διαταράσσει την ισορροπία των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλομένων (τράπεζας και δανειολήπτη) σε βάρος του καταναλωτή, αφού με βάση τον όρο αυτό υποχρεούνται οι δανειολήπτες να καταβάλλουν τόκο για προϊόν δανείου που δεν έχει παρασχεθεί σε αυτούς.

Επιπρόσθετα, ο όρος αυτός παραβιάζει και την αρχή της διαφάνειας που πρέπει να διέπει τους γενικούς όρους των συναλλαγών.

Και αυτό γιατί, σύμφωνα με την απόφαση του Αρείου Πάγου, οι δανειολήπτες υποχρεούνται να καταβάλουν τόκους για προϊόν του δανείου, το οποίο δεν τους έχει καταβληθεί, μεταβάλλοντας έτσι κατά τρόπο ανεπίτρεπτό και αδιαφανή το επιτόκιο του δανείου.

Ως αποτέλεσμα οι δανειολήπτες δεν γνωρίζουν κατά τρόπο ορισμένο, ορθό και σαφή -όπως απαιτεί ο νόμος- το επιτόκιο, με το οποίο τελικά έχουν δανειστεί, δεδομένου ότι στην ουσία τοκίζονται για δεύτερη φορά τα καταβαλλόμενα ποσά του δανείου.

Τα δάνεια αυτά δίνονται αφού μηχανικός ελέγξει την πρόοδο των εργασιών και δώσει τη σχετική θετική πιστοποίηση στην τράπεζα για τις εργασίες.

Παράλληλα, ακόμη 7 όροι των τραπεζών έχουν κριθεί αμετάκλητα ως καταχρηστικοί από την Δικαιοσύνη, σε υποθέσεις συλλογικών αγωγών ενώσεων καταναλωτών και η απόφαση του υφυπουργού εκδόθηκε «με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον» , όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του Υπουργείου.  Ειδικότερα, απαγορεύεται από τις τράπεζες, η χρήση των παρακάτω όρων:

1. ο όρος που προβλέπει ότι σε περίπτωση ανάληψης μετρητών από κατάστημα ή ΑΤΜ του ιδίου πιστωτικού ιδρύματος, καταβάλλονται από τον καταναλωτή προμήθεια η λειτουργικά έξοδα στο πιστωτικό ίδρυμα.
2. ο όρος που προβλέπει ότι επιβάλλονται προμήθεια ή έξοδα για την κατάθεση σε λογαριασμό τρίτου, που είναι πελάτης του πιστωτικού ιδρύματος.
3. ο όρος με τον οποίο επιβάλλονται προμήθεια ή έξοδα σε κάθε κίνηση λογαριασμού ταμιευτηρίου ή τρεχούμενου αναφορικά με την ανάληψη ή κατάθεση μετρητών ή επιταγής στα ταμεία των τραπεζών, όταν οι κινήσεις υπερβαίνουν το καθορισμένο από την τράπεζα όριο.
4. ο όρος που προβλέπει την επιβολή εξόδων αδράνειας σε καταθετικούς λογαριασμούς , που παραμένουν ακίνητοι για το χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από αυτό που καθορίζει η Τράπεζα.
5. ο όρος που προβλέπει ότι οι λογαριασμοί με μέσο μηνιαίο υπόλοιπο μικρότερο από εκείνο που ορίζει η Τράπεζα βαρύνονται με έξοδα τήρησης και παρακολούθησης των κινήσεων.
6. ο όρος που υποχρεώνει τον καταθέτη να ειδοποιήσει αμέσως την Τράπεζα , σε περίπτωση απώλειας του βιβλιαρίου καταθέσεων, και ορίζει ότι η Τράπεζα δεν ευθύνεται σε περίπτωση που πραγματοποιήσει πληρωμή σε άλλο πρόσωπο, πριν λάβει την προαναφερόμενη ειδοποίηση.
7. ο όρος που περιορίζει την ευθύνη των τραπεζών μόνο για δόλο ή για βαριά  αμέλεια υπαλλήλου της, σε περίπτωση μη γνήσιας υπογραφής σε δελτία ή εντολές πληρωμής, αποκλείοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο την ευθύνη για ελαφρά αμέλεια.

.

ΤΟΥ ΚΥΡ (1)

ΤΟΥ ΚΥΡ - (2)

ΜΕΙΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ 27% ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ...!

Η δραματική μείωση των συντάξεων και κατ' επέκταση του εισοδήματος των συνταξιούχων, η απόδοση 12 αντί 14 συντάξεων, το πετσόκομμα του αριθμού των αναπηρικών συντάξεων και συνολικά όλων των παροχών των Ταμείων αποτυπώνονται στις αναλογιστικές μελέτες που με περηφάνια παρουσίασε το υπουργείο Εργασίας στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής την περασμένη εβδομάδα. Ομολογούνται έτσι με τον πιο επίσημο τρόπο τα πραγματικά επώδυνα αποτελέσματα για τους ασφαλισμένους από την εφαρμογή των αντιασφαλιστικών νόμων που ψήφισε το περασμένο καλοκαίρι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ειδικά του νόμου 3863/2010.

Τα αποτελέσματα αυτά είναι άμεσα, αλλά όχι προσωρινά. Αρχισαν ήδη από το 2010 και θα συνεχιστούν μέχρι το 2060! Για τα επόμενα πενήντα χρόνια, οι συντάξεις και οι παροχές των Ταμείων θα μειώνονται, οι συνταξιούχοι θα χάνουν εισοδήματα, η απώλεια για τους σημερινούς αλλά και τους μελλοντικούς ασφαλισμένους ανέρχεται σε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Το ομολογούν άλλωστε και οι ίδιοι οι συντάκτες των μελετών. Οπως επισημαίνεται στο ολιγόλογο σημείωμα της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής που συνοδεύει τις μελέτες: «Οι συνολικοί δείκτες παροχών βαίνουν μειούμενοι. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των τροποποιήσεων στα ποσοστά αναπλήρωσης από τη μεταρρύθμιση. Ο δείκτης αναπλήρωσης μειώνεται».

Σύμφωνα με την αναλογιστική μελέτη, τραγικές είναι οι συνέπειες για τους συνταξιούχους και τους ασφαλισμένους (εν δυνάμει συνταξιούχους) του ΙΚΑ. Η ψήφιση του 3863/2010 έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση - μέσα σε μια πενταετία (2011-2015) - του συνολικού κονδυλίου για τις συντάξεις κατά 8,344 δισ. ευρώ. Ετσι, ενώ με τους όρους που ίσχυαν πριν την ψήφιση του νόμου 3863, το ΙΚΑ, την επόμενη πενταετία, θα απέδιδε συντάξεις ύψους 50,346 δισ. ευρώ, μετά την ψήφιση του νόμου, το ΙΚΑ θα αποδώσει στους συνταξιούχους του μόνο 42,002 δισ. ευρώ!

Συγκεκριμένα, το 2011, η απώλεια για τους συνταξιούχους στο μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό της χώρας ανέρχεται στο ποσό των 1,184 δισ. ευρώ, το 2012 οι απώλειες για τους συνταξιούχους αυξάνονται στα 1,449 δισ. ευρώ, το 2013 στα 1,738 δισ. ευρώ, το 2014 οι απώλειες φτάνουν στα 1,879 δισ. ευρώ και το 2015 οι απώλειες για τους συνταξιούχους ξεπερνούν τα 2 δισ. ευρώ (2,094 δισ.)!

Ακόμα πιο αποκαλυπτική είναι η εικόνα των απωλειών όταν αυτές υπολογίζονται στη μέση ετήσια σύνταξη για κάθε νέο συνταξιούχο ξεχωριστά. Ετσι ενώ το μέσο ετήσιο εισόδημα ενός νέου συνταξιούχου, σύμφωνα με αυτά που ίσχυαν πριν την ψήφιση του νόμου, για το 2011 θα ανερχόταν στο ποσό των 11.451 ευρώ, μετά την ψήφιση και με βάση τους νέους υπολογισμούς, η μέση ετήσια σύνταξη θα δίνει εισόδημα 9.860 ευρώ! Δηλαδή η μέση ετήσια σύνταξη -άρα και το αντίστοιχο εισόδημα για κάθε νέο συνταξιούχο- για φέτος, πρώτη χρονιά εφαρμογής του νόμου, μειώνεται κατά 1.691 ευρώ. Οσο μάλιστα απομακρυνόμαστε από την πρώτη χρονιά εφαρμογής του νόμου, το ύψος των απωλειών αυξάνεται. 

Ετσι για τους νέους συνταξιούχους, συγκρίνοντας τη μέση ετήσια σύνταξη που δικαιούνταν πριν την ψήφιση του νόμου και μετά την ψήφισή του, οι απώλειες διαμορφώνονται ως εξής: Το 2011 για τους νέους συνταξιούχους η μέση ετήσια σύνταξη θα μειωθεί κατά 13,90%, το 2012 η μείωση θα είναι 17,80%, το 2013 ο νέος συνταξιούχος του ΙΚΑ θα πάρει το 79,68% της σύνταξης που εδικαιούτο πριν την ψήφιση του νόμου (ποσοστό μείωσης 20,32%), το 2014 το 78,7% (μείωση 21,30%), ενώ το 2015 θα λάβει μόλις το 73,04% της σύνταξης που θα επαιρνε αν δεν είχε επιβληθεί ο αντιασφαλιστικός νόμος. Δηλαδή το 2015 η μέση σύνταξη του ΙΚΑ, για τους νέους συνταξιούχους, θα είναι μικρότερη περίπου κατά 27%, ως αποτέλεσμα των αντιασφαλιστικών παρεμβάσεων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ(Βλέπε Πίνακα). Εννοείται ότι εδώ πρόκειται για τη μείωση στη «μέση σύνταξη». Στην πραγματικότητα θα υπάρξουν κατηγορίες συντάξεων που η μείωση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Και αυτές οι μειώσεις επιβάλλονται στις ήδη πενιχρές συντάξεις που δίνει το ΙΚΑ, ακόμα και με τον παλιό τρόπο υπολογισμού των συντάξεων.

Ανάλογες είναι οι απώλειες για τους αυτοαπασχολούμενους και ελεύθερους επαγγελματίες που ασφαλίζονται στον ΟΑΕΕ. Σύμφωνα με την αναλογιστική μελέτη για το συγκεκριμένο Ταμείο, οι παροχές του για τις συντάξεις μετά την ψήφιση του νόμου θα μειωθούν κατά 396 εκατομμύρια ευρώ το 2011, κατά 501 εκατ. ευρώ το 2012, κατά 602 εκατ. ευρώ το 2013, κατά 657 εκατ. ευρώ το 2014 και κατά 728 εκατ. ευρώ το 2015. Συνολικά οι απώλειες για τους συνταξιούχους του ΟΑΕΕ την πενταετία 2011-2015 θα φτάσουν τα 2,884 δισ. ευρώ. Δηλαδή οι απώλειες στις συντάξεις για τους συνταξιούχους του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ την επόμενη πενταετία, ως αποτέλεσμα του νέου νόμου, θα φτάσουν 11,228 δισεκατομμύρια ευρώ.Αυτό είναι το κόστος της περίφημης μεταρρύθμισης -και μάλιστα στο άμεσο μέλλον- για το ασφαλιστικό, όπως το αποτυπώνουν οι αναλογιστικές μελέτες που έκανε η ίδια η κυβέρνηση. Με αυτό τον τρόπο, σε βάρος των συνταξιούχων, «καλύπτονται» και τα περίφημα «ελλείμματα» με τα οποία τρομοκρατούσε η κυβέρνηση τους εργαζόμενους πριν την ψήφιση του νόμου.

Οι ίδιες αυτές μελέτες επιβεβαιώνουν ότι πλέον για την κυβέρνηση η 13η και 14η σύνταξη δεν θα αποδίδονται. Συγκεκριμένα όπως σημειώνεται στο σχετικό σημείωμα «Στον υπολογισμό της σύνταξης, πλην ΟΓΑ, ελήφθη υπόψη ότι αυτή θα καταβάλλεται 12 φορές το χρόνο από τον Ιούνιο του 2010»! Ο ισχυρισμός του αναπληρωτή υπουργού Εργασίας Γ. Κουτρουμάνη στη Βουλή, ότι αυτό αφορά μόνο στη βασική σύνταξη, αποδεικνύεται αναληθής. Οι αναλογιστικές μελέτες έχουν συνταχθεί με δεδομένο ότι τα Ταμεία από εδώ και στο εξής θα αποδίδουν μόνο 12 συντάξεις το χρόνο. Αρα οι περικοπές που επιβλήθηκαν στη 13η και 14η σύνταξη το 2010 ήταν μόνο η προειδοποιητική βολή ενόψει της οριστικής κατάργησής τους.

Εξίσου ανησυχητική είναι και μια άλλη παραδοχή, με την οποία συντάχθηκαν οι αναλογιστικές μελέτες. Με το γεγονός δηλαδή, ότι στον υπολογισμό των εσόδων - εξόδων των Ταμείων -προφανώς με εντολή της κυβέρνησης- δεν υπολογίζονται ως έσοδα οι θεσμοθετημένοι πόροι που πρέπει να καταβάλλει ο κρατικός προϋπολογισμός. Βέβαια πολλές φορές ως τώρα η κυβέρνηση, όπως και η ΝΔ, στην προσπάθειά τους να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους για να επιβληθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, επικαλούνταν τα «ελλείμματα», τα οποία «φούσκωναν» με λογιστικά κόλπα. Ενα απ' αυτά ήταν ο μη υπολογισμός στα έσοδα της κρατικής χρηματοδότησης των Ταμείων. Στην προκειμένη περίπτωση, ο μη υπολογισμός της κρατικής χρηματοδότησης στα έσοδα των Ταμείων δείχνει ότι στα σχέδια της κυβέρνησης είναι η οριστική παύση της συμμετοχής του κράτους στη χρηματοδότηση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης.Αλλωστε ο ίδιος ο νόμος 3863 προβλέπει ότι το κράτος συμμετέχει στη χρηματοδότηση του ΙΚΑ μόνο με την κάλυψη της ελεημοσύνης που ονόμασε «βασική σύνταξη».

Την ίδια στιγμή το υπουργείο Εργασίας ανακοίνωσε την περικοπή κατά 40% του αριθμού των αναπηρικών συντάξεων, μέσω της οποίας θα επιτευχθεί και με αυτόν τον τρόπο η μείωση του κόστους -όπως λέει- των συντάξεων. Μάλιστα όρισε ότι ο αριθμός των αναπηρικών συντάξεων από το 14,5% σήμερα θα μειωθεί στο 8,5% το 2020. Δηλαδή η κυβέρνηση προεξοφλεί -και ως μάντης Κάλχας- μαντεύει και τον ακριβή αριθμό των αναπηρικών συντάξεων μετά από μια δεκαετία. Δεν μας λέει βέβαια με ποιο τρόπο θα μειώσει τα εργατικά ατυχήματα και τις επαγγελματικές ασθένειες που θερίζουν στους χώρους δουλειάς και οδηγούν χιλιάδες εργαζόμενους να χάνουν την υγεία τους και την αρτιμέλειά τους, μαζί και την ικανότητά τους προς εργασία. Είναι και αυτό ένα ακόμη δείγμα πως οι πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων υποτάσσονται και θυσιάζονται στις σκοπιμότητες της πολιτικής και όχι η πολιτική στις ανάγκες των ανθρώπων.

.

Η ΠΙΟ ΑΓΡΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ.......!

Οι εργαζόμενοι δέχονται κυριολεκτικά τον πιο σφοδρό, καθολικό και ανελέητο πόλεμο των χρόνων μετά τη μεταπολίτευση, απο μια αδίστακτη κυβέρνηση που κάνει τα πάντα για να σωθεί το κεφάλαιο από την κρίση, καταληστεύοντας την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Υποφέρει από την επιθετικότητα του μονοπωλιακού κεφαλαίου, που απαιτεί δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ και μέχρι τα βαθιά γεράματα για ένα μισό κομμάτι ψωμί. Υποφέρει από τις κυβερνητικές πολιτικές, που σχεδιάζουν και εφαρμόζουν τις απαιτήσεις των μονοπωλίων, προασπίζοντας τα συμφέροντά τους με τον κρατικό μηχανισμό, που θωρακίζουν και εκσυγχρονίζουν. 

Η εργατική τάξη έχει απέναντί της το ισχυρό μέτωπο εφοπλιστών, τραπεζιτών, βιομηχάνων, μεγαλεμπόρων, μεγαλοξενοδόχων, μεγαλοκατασκευαστών, και των αστικών κομμάτων με ενιαία γραμμή. Η γνώση αυτής της πραγματικότητας, η συνειδητοποίησή της, που κάνει κόλαση τη ζωή των εργαζομένων, του λαού, αποτελεί τη βάση για να αντιστοιχηθούν οι ταξικοί αγώνες, ο πόλεμος της εργατικής τάξης, των συμμάχων της, ενιαία, στον κοινό αντίπαλο. Πόλεμος που έχει και θα έχει πολλές μάχες, σκληρές ταξικές συγκρούσεις, τις οποίες μπορεί να φέρει σε πέρας η ανεξάντλητη δύναμη των εργατών, οργανωμένα στα ταξικά συνδικάτα, συσπειρωμένα στο ΠΑΜΕ, κόντρα στην πολιτική του μαύρου μετώπου καπιταλιστών, κυβέρνησης, ΕΕ, των κομμάτων τους. Πολύμορφες σκληρές ταξικές μάχες και συγκρούσεις, όχι μεμονωμένα στον κάθε εργοδότη, αλλά στο σύνολο της αδίστακτης τάξης των καπιταλιστών.

Οι πολιτικές και τα μέτρα που ήδη έχουν παρθεί και εφαρμόζονται δεν έχουν σταματημό. Ερχονται νέα και συνεχώς θα έρχονται προκειμένου να μειώνουν συνεχώς την τιμή της εργατικής δύναμης, για να εξασφαλίζουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, για να βγει όσο γίνεται αλώβητο από την κρίση. Μόνο τις τελευταίες μέρες, η κυβέρνηση χτύπησε σε βασικά μέτωπα, κλιμακώνοντας με νέα ακόμη πιο βάρβαρα μέτρα την επίθεση.

• Η υπουργός Εργασίας δεν εγκρίνει κλαδικές συλλογικές συμβάσεις και ζητά απόφαση μη εφαρμογής τους επειδή οι αυξήσεις είναι πάνω από το ποσοστό που υπέγραψαν στην επαίσχυντη Σύμβαση οι δυνάμεις του κεφαλαίου στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Προβάλλοντας ταυτόχρονα την προσαρμογή των επιχειρήσεων στο νόμο για τις επιχειρησιακές συμβάσεις που μειώνουν δραστικά τους μισθούς, καταργούν τα ωράρια, επεκτείνοντας την ευέλικτη εργασία, καταργούν μια σειρά άλλες κατακτήσεις, ομολογώντας ότι συνεχίζεται η δραστική περικοπή εργασιακών δικαιωμάτων. (Βλέπε σελ.10 στο σημερινό «Ρ»). Την ίδια μέρα η Ευρωπαϊκή Ενωση απαίτησε από τα κράτη - μέλη να προχωρήσουν σε δραστική μείωση μισθών.
• Στο στόχαστρο ξαναμπαίνουν και οι συντάξεις. Στοχοποιούνται οι επικουρικές, ενώ η τοποθέτηση του υπουργείου Εργασίας στη Βουλή, όπου παρουσιάστηκαν οι αναλογιστικές μελέτες για τα ταμεία κύριας ασφάλισης, προεξοφλούν ότι μετά από το 2015 το κράτος θα χρηματοδοτεί μόνο τη βασική σύνταξη και αυτή για 12 μήνες και όχι για 14. Που σημαίνει ότι η περικοπή της 13ης και 14ης σύνταξης είναι το πρώτο βήμα για την οριστική κατάργησή τους στο άμεσο μέλλον, ενώ ετοιμάζουν και περικοπές στην ήδη πενιχρή σύνταξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων και συνταξιούχων. 

• Ζοφερή είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται στην Υγεία. Το νέο νομοσχέδιο ρίχνει στον Καιάδα της πιο άγριας εμπορευματοποίησης τις υπηρεσίες Υγείας-Πρόνοιας, επιβάλλει νέα χαράτσια στη λαϊκή οικογένεια, μέσω των ενοποιήσεων των Ταμείων, οδηγεί και σε νέες σκληρές περικοπές στις παροχές προς τους ασφαλισμένους, για τις οποίες, εκτός από τις εισφορές τους υποχρεώνονται να ξαναπληρώσουν για εξετάσεις και φάρμακα, αλλά και στα δημόσια νοσοκομεία που λειτουργούν ήδη ολοήμερα ως επιχειρήσεις, ενισχύοντας ταυτόχρονα τις ιδιωτικές επιχειρήσεις του τομέα Υγείας.
• Αυξήθηκαν εισιτήρια αστικών συγκοινωνιών και διόδια, τιμολόγια της ΔΕΗ, το πετρέλαιο θέρμανσης, ενώ με το φορολογικό νομοσχέδιο ετοιμάζονται νέοι φόροι σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, αύξηση του ΦΠΑ. Η ακρίβεια φουντώνει.
• Ετοιμάζονται ιδιωτικοποιήσεις στη διαχείριση νερού, (θα πούμε το νερό νεράκι), στα σκουπίδια, οι συμβασιούχοι απολύονται και οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί εκτός του ότι δεν καλύπτουν τις ανάγκες, συρρικνώνονται από προσωπικό και αυξάνουν τα τροφεία. Αυξάνονται οι οικογένειες που δεν μπορούν να πληρώσουν ρεύμα, νερό, τηλέφωνο.

• Ηδη η ανεργία καλπάζει οδηγώντας σε αφόρητη κατάσταση τους ανέργους, που σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ τον περασμένο Δεκέμβρη ξεπέρασαν τις 800.000. Απ' αυτούς, 2 στους 3, πάνω από 500.000, δε λαμβάνουν ούτε το πενιχρό επίδομα των 454 ευρώ. Εκατοντάδες χιλιάδες εργατικές οικογένειες καταδικάζονται στην εξαθλίωση, οδηγούνται στην αδυναμία να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους, σε τροφή, ένδυση, στέγη, θέρμανση, τσακίζεται η ζωή τους. Πληρώνουν την προσπάθεια της μεγαλοεργοδοσίας να φορτώσει στις πλάτες τους την καπιταλιστική κρίση, μειώνοντας τις θέσεις εργασίας στις επιχειρήσεις τους, πληρώνουν την πολιτική απόφαση της κυβέρνησης που αφαιρεί πόρους από τον ΟΑΕΔ, που προορίζονται για τους ανέργους και τους προσφέρει στις επιχειρήσεις για να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά τους.

Ολα αυτά καταγράφουν τον ταξικό πόλεμο του κεφαλαίου που απαιτεί ανάλογη ταξική απάντηση από την εργατική τάξη. Ταξικό πόλεμο που δε θα κριθεί μια και έξω με μια απεργία, αλλά όπως είπαμε πιο πάνω από πολύμορφες ταξικές μάχες και σ' αυτές εντάσσεται και η απεργία στις 23 Φλεβάρη. Για όλ' αυτά και τ' άλλα που θα φέρουν, η απεργία πρέπει να είναι σεισμός που να δημιουργεί ρωγμές στο κεφάλαιο και την εξουσία του. Πρέπει από συμμετοχή, οργάνωση, και μαχητικότητα να είναι τεράστιο βήμα μπροστά σε σχέση με τις προηγούμενες. 

Να κάνουμε αυτή την απεργιακή μάχη μια ακόμη μάχη συγκέντρωσης των δυνάμεων που θα κάνουν τις επόμενες μάχες του ταξικού πολέμου, τις επόμενες απεργίες, ποτάμι που φουσκώνει, δύναμη ακατανίκητη κόντρα στους καπιταλιστές. Ηδη μετράμε βήματα από τον προηγούμενο χρόνο. Με ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή στις απεργίες, μεγαλύτερη συσπείρωση στο ΠΑΜΕ. Με επιτροπές αγώνα των κλαδικών συνδικάτων στους τόπους δουλειάς, λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές, με αύξηση της συμμετοχής εργατών σε πρωτοβουλίες και αυτενέργεια, για τράβηγμα στις μάχες και άλλων δυνάμεων, ο οποίος την ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου δεν είναι εύκολος. Να οπλιζόμαστε και να οπλίζουμε με αντοχή πείσμα ταξικό και δύναμη αντεπίθεσης..!

.

ΣΦΙΓΓΕΙ Ο ΚΛΟΙΟΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ.....

Σφίγγει ο κλοιός γύρω από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις, νομοθετικές και πολιτικές, η κυβέρνηση υπονομεύει τις συμβάσεις, χτυπά μισθούς και μεροκάματα, ενισχύει την εργοδοτική αδιαλλαξία, αμφισβητεί όχι μόνο το εργατικό εισόδημα αλλά και το σύνολο των όρων και των συνθηκών εργασίας που καλύπτονται απ' αυτές.

Την περασμένη βδομάδα η κυβέρνηση κλιμάκωσε την επίθεση κατά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και επί της ουσίας δεν θέτει σε ισχύ καμία κλαδική ή ομοιοεπαγγελματική σύμβαση που ορίζει όρους καλύτερους απ' αυτούς που προβλέπει η επαίσχυντη Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που υπέγραψε τον περασμένο Ιούλη η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τις εργοδοτικές οργανώσεις.

Σημειώνεται ότι στο γραφείο της υπουργού βρίσκονται ήδη 5 κλαδικές συμβάσεις προκειμένου με την υπογραφή της να τεθούν σε ισχύ και παράλληλα να επεκταθούν σε ολόκληρο τον κλάδο ή στο επάγγελμα που αφορούν. Οπως δήλωσε η υπουργός την προηγούμενη Τετάρτη σε συνέντευξη Τύπου, όσες συμβάσεις δεν πληρούν τους όρους της ΕΓΣΣΕ και ορίζουν καλύτερους όρους μισθολογικούς και εργασιακούς, θα τις αναπέμπει στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας «για πληρέστερη αιτιολόγηση», δηλαδή επί της ουσίας δεν επιτρέπει την εφαρμογή τους. Με τον τρόπο αυτό ακόμα και αν κάποιο συνδικάτο με τους αγώνες του καταφέρει να αποσπάσει κάποια συλλογική σύμβαση, καλύτερη απ' αυτά που προβλέπει η άθλια ΕΓΣΣΕ, θα βρεθεί μπροστά στο αξεπέραστο τείχος που σηκώνει η κυβέρνηση.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι αυτή η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης αφορά όχι μόνο «μισθολογικούς όρους» αλλά και «όρους που αφορούν εργασιακά θέματα». Δηλαδή η κυβέρνηση επεκτείνει την παρέμβασή της σε ότι αφορά τους όρους εργασίας, που σημαίνει στο σύνολο των συνθηκών μέσα στους χώρους δουλειάς. Πρόκειται για μια καραμπινάτη αντεργατική παρέμβαση, προς όφελος της εργοδοσίας, που έρχεται να υπηρετήσει τον στρατηγικό στόχο του ΣΕΒ για αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων. Γίνεται μάλιστα σε μια στιγμή κατά την οποία οι εργοδότες με πρόσχημα την κρίση δεν έχουν υπογράψει κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις για το 2010, ενώ ήδη «τρέχει» το 2011, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την αδιαλλαξία τους. Είναι μια πρόσθετη και χειροπιαστή απόδειξη του απύθμενου ψεύδους, περί της «ουδετερότητας» του αστικού κράτους και των κυβερνήσεών του και του μύθου για την «ελεύθερη αγορά» και τις «ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις» στην αγορά εργασίας.

Ερχεται μάλιστα να «δέσει» με τις προηγούμενες νομοθετικές παρεμβάσεις της, να υπηρετήσει τον στρατηγικό σχεδιασμό της κυβέρνησης και να προστεθεί:

• Στην τροπολογία που ψήφισε τον περασμένο Ιούλη με την οποία δεν αναγνώριζε και δεν έθετε σε ισχύ οποιαδήποτε διαιτητική απόφαση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) η οποία προέβλεπε αυξήσεις πέραν απ' αυτές της ΕΓΣΣΕ.
• Στην επιβολή με νόμο των Ειδικών Επιχειρησιακών Συμβάσεων Εργασίας, με τις οποίες άναβε το πράσινο φως προς τις επιχειρήσεις να προχωρήσουν στη μείωση μισθών και μεροκάματων, να καταργούν δηλαδή την ισχύ κλαδικών συμβάσεων. Με τον ίδιο νόμο η εργοδοσία απόκτησε τη δυνατότητα να επιβάλει απολύσεις, να ανατρέπει όλες τις συνθήκες και τους όρους εργασίας, ωράρια, αργίες, άδειες, επιδόματα, να επιβάλουν όλες τις μορφές ευελιξίας - μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, διαθεσιμότητες κ.λ.π.
• Στην εξαίρεση από το καθεστώς των συμβάσεων μιας μεγάλης κατηγορίας εργαζομένων και ειδικά των νέων σε ηλικία. α) Οπως των νέων μέχρι 25 ετών οι οποίοι θα αμείβονται μόλις με το 84% της ΕΓΣΣΕ, β) των νέων εργαζόμενων σε καθεστώς μαθητείας οι οποίοι αμείβονται με το 70% της ΕΓΣΣΕ , γ) των χιλιάδων ενοικιαζόμενων εργαζόμενων οι οποίοι δεν εργάζονται με τους ίδιους όρους με αυτούς που προβλέπουν οι συμβάσεις συναδέλφων τους που προσφέρουν την ίδια εργασία αλλά δεν είναι σε καθεστώς ενοικίασης.

• .

ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΗ: Ο ...BIG SOFO ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΑΛΕΠΟΥΔΕΣ....!

Πάνε καμιά δεκαριά χρόνια που μαζί με το ερασιτεχνικό σωματείο της γειτονιάς όπου τα παιδιά μας έπαιζαν μπάσκετ, πήγαμε κι οι γονείς σ' ένα επίσημο ματς ΑΕΚ - Ηρακλή θαρρώ, για λόγους «εκπαιδευτικούς» και ψυχαγωγίας. Σ' ένα γήπεδο σχεδόν κατάμεστο, ξεχώρισε ένας 17χρονος, σωματώδης, φανταστικός παίκτης, ονόματι Σοφοκλής Σχορτσιανίτης.

Οι μπόμπιρες είχαν εντυπωσιαστεί. Αλλοι έλεγαν ότι φαίνεται μεγαλύτερος. Αλλοι τον ήθελαν στις ομάδες των οποίων ήταν οπαδοί. Ενας ρώτησε όμως, πώς γίνεται να είναι μαύρος και Ελληνας... Κι η συζήτηση ξεστράτισε στις κερκίδες. Ο μπόμπιρας της συγκεκριμένης απορίας ζήτησε πατρική βοήθεια για ...εξηγήσεις. Στην απορία τη δική μας «γιατί το είδες και τι σε κόφτει», το πράγμα στράβωσε. Το ματς τελείωσε. Το μπάσκετ πήγε περίπατο. Μερικά παιδάκια έμαθαν τι εστί ρατσισμός. Ο Γαβριήλ έφυγε τον επόμενο χρόνο απ' την ομαδούλα στην οποία ο προπονητής έδινε οδηγίες αντιμετώπισης του αντιπάλου ως εξής: «Προσέξτε το Κρυονέρι, έχει τον Αλβανό που είναι δαίμονας και θα μας νικήσουν». Εκείνη την ημέρα μάλιστα που έκανα κερκίδα με πανό και φώναζα με την πιτσιρικαρία, τσακώθηκα με μερικά παιδιά γιατί έπνιξα κάτι συνθηματάκια που ψιλοφώναζαν, ρατσιστικά, μόλις το 7 έβαζε καλάθι.

Πέρασε καιρός. Ο Σοφοκλής έγινε Big Sofo, δόξασε τον Ολυμπιακό και την Εθνική Ελλάδος. Απ' την ώρα που έγινε Big - μεγάλος, ουδείς αναρωτήθηκε πώς γίνεται να είσαι μελαμψός, Αφρικανός, αλλόχρωμος του «χλομού ανθρώπου» τέλος πάντων - που λένε κι οι ευγενείς Ινδιάνοι - και συνάμα Ελλην. Χα! Χα! Το τερπνόν μετά του ωφελίμου.

Οταν πλακώνουν Αραβες συν γυναιξί και τέκνοις στη Βουκουρεστίου για ακριβά ψώνια και μαύροι ή Ισπανοαμερικάνοι στην Τσιμισκή για τον ίδιο λόγο, ουδείς αναρωτιέται αν άλλαξε χρώμα η ...κουλτούρα της επιτόπιας κοινωνίας. Ο Ρώσος που παντρεύτηκε η Ωνάση ήταν «εξωτικός» λεφτάς και ...«Σοβιετικός» ακόμη!!! Ο Ρώσος στην καφετέρια της Φωκίωνος Νέγρη που σερβίρει με δυο Πακιστανούς τις φραπεδιές κι ύστερα ξεμαγαρίζει το δρόμο απ' τα σκουπίδια, είναι εξ ορισμού «μαφιόζος», σκέτος υπόκοσμος. Ο πραγματικός και καλλιεργημένος ρατσισμός, η ξενοφοβία, στη χώρα που έλεγε «παστρικιές» τις γυναίκες (δηλαδή πουτάνες) και «τουρκόσπορους» τους άντρες που συσσωρεύτηκαν εξαθλιωμένοι εν πολλοίς στην «πατρίδα» το 1922, σταματάει μόλις ο Σοφοκλής γίνει Big Sofo κι επαναποκτήσει τα δικαιώματα που έχει, είχε και οφείλει να έχει, ως άνθρωπος, πολίτης, αθλητής, εργάτης, ζωντανός...

Τα κριτήρια είναι βαθιά ταξικά. Κι οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια την κοινωνία σε αποσύνθεση, παρακμή και εκφυλισμό. Στο Χόλιγουντ, ουδείς αναρωτήθηκε, απ' τον Λούθερ Κινγκ κι εδώθε, για «χρώμα» των όσκαρ ή εθνική καταγωγή. Στις φτωχές συνοικίες όμως και στις αμερικάνικες φυλακές ο ...Μισισιπής ακόμη φλέγεται.

Ουδείς εκ των νικητών που γράφουν ιστορία στα μέτρα τους σκέφτηκε ποτέ ότι θα χάσει το δικαίωμα να φορά, σε γενιές ολόκληρες, τα απαραίτητα για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, γυαλιά εκείνης της άθλιας υποκειμενικής μυωπίας. Ετσι ο άνθρωπος δεν έχει μορφή, έχει όψη. Τέτοια διαστρέβλωση ακόμη και του Πλάτωνα απ' τους Ελληναράδες. Δεν έχει μάτια, χέρια, πόδια, μύτη, ανάγκες, δικαιώματα. Εχει τη στάμπα του αρεστού και βολικού, του υποταγμένου φαλού και του άνομου όταν περπατάει όρθιος κι απαιτεί ελεύθερα.

Ο Big Sofo τώρα παίζει στο Ισραήλ. Δεν ξέρω μόνο τι απέγινε εκείνη η μετανάστρια κομμώτρια που συνόδεψε το νεαρό αρχηγό στο Προεδρικό. Για τη δεξίωση, της είχαν δώσει και μια Λουί Βιττόν, τσάντα δανεική. Λένε πως ήταν «γνήσια» κι όχι απ' τον πάγκο των Νιγηριανών στα πεζοδρόμια, μικροπωλητών.

ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΗ

.

ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΩΤΕΣ.......!

Πολλαπλασιάστηκαν τη βδομάδα που μας πέρασε οι συζητήσεις για το δημόσιο χρέος της χώρας και τις προοπτικές αποπληρωμής του. Λογικό, αφού η πολιτική τυφλής εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου και οι επιλογές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να σώσουν την πλουτοκρατία από την οικονομική κρίση, συνοδεύτηκε από μέτρα και πολιτικές μαζικής μεταφοράς κοινωνικού πλούτου πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων στα θησαυροφυλάκια της άρχουσας τάξης, με αποτέλεσμα την απότομη αύξηση του χρέους του κράτους. Ενα χρέος που αναμένεται στο τέλος του 2014 να φτάσει το 170% του ΑΕΠ της χώρας.

Αποτελεί πρόκληση και κοροϊδία σε βάρος των εργαζομένων, αλλά κοινή παραδοχή όλων εκείνων που πριν από λίγους μήνες μανιωδώς προπαγάνδιζαν ότι η διέξοδος για την ελληνική οικονομία βρίσκεται στο μνημόνιο ότι το χρέος αυξάνεται με υπερβολικούς ρυθμούς. Λένε ψέματα και αποπροσανατολίζουν, αφού από την πρώτη στιγμή ήταν γνωστό ότι το χρέος θα εκτοξευθεί σε υψηλά επίπεδα, κάτι που άλλωστε είναι αποτυπωμένο και στα κιτάπια του μνημονίου και της κυβέρνησης.

Η βεβαιότητα, πάντως, όλων των πλευρών συντείνει στο ότι η Ελλάδα αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε κάποιας μορφής ρύθμιση των χρεών της, ώστε να εξακολουθήσει να πληρώνει απρόσκοπτα τις τοκοχρεολυτικές δόσεις για την εξόφληση των δανείων που έχει συνάψει. Το λένε στην ΕΕ, το υποστηρίζουν στελέχη διαφόρων κυβερνήσεων της Ενωσης, το διαλαλούν οικονομολόγοι, στους οποίους έχουν δώσει διεθνή υπόσταση, το επιζητούν διάφορα κοράκια της παγκόσμιας χρηματιστηριακής αγοράς που έχουν ποντάρει στη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας, το φοβούνται κάποια άλλα που επί χρόνια θησαυρίζουν από το δανεισμό του ελληνικού Δημοσίου. Στην άλλη πλευρά, η κυβέρνηση Παπανδρέου επιμένει μόνη να δηλώνει ότι το χρέος θα συνεχίσει να αποπληρώνεται κανονικά και ότι θα πάρει ό,τι μέτρο χρειάζεται, ώστε να μη χάσουν οι πιστωτές έστω και ένα ευρώ από αυτά που δάνεισαν προς τη χώρα.

Εδώ βρίσκεται και το ζουμί της όλης υπόθεσης. Κανείς από όλους τους παραπάνω δεν ενδιαφέρεται για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Αδιαφορούν πλήρως, για τα εκατομμύρια, δηλαδή, των εργαζομένων, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μεσαίων στρωμάτων, των γυναικών και της νεολαίας που βλέπουν όλο και μεγαλύτερο μέρος από τον πλούτου που παράγουν να λεηλατείται από τους ξένους και ντόπιους πιστωτές και τους άλλους χαραμοφάηδες της οικονομικής ολιγαρχίας. Για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να επιμηκύνουν την περίοδο των κανονικών πληρωμών προς τους δανειστές, όσο αυτό μπορεί να γίνεται με την αφαίμαξη των εργαζομένων και την εκποίηση του δημόσιου πλούτου, ενώ για τη συνέχεια αναζητούν φόρμουλα, για κάποιου είδους συμφωνία κυβέρνησης - πιστωτών, ώστε οι τελευταίοι να χάσουν όσο γίνεται λιγότερα από την αδυναμία της χώρας να συνεχίσει την κανονική εξόφληση του χρέους.

Αυτό σημαίνει σχεδιασμένες πολιτικές και διαπραγματεύσεις προς δύο κατευθύνσεις. Η μία είναι η γνωστή. Ακόμα μεγαλύτερη κλιμάκωση της πολιτικής που οδηγεί σε πτώχευση τους εργαζόμενους της χώρας. Μεροκάματα, μισθοί, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις, Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια σε ακόμα πιο δυνατή πρέσα. Μέχρι να βγει αίμα. Η δεύτερη είναι οι βολιδοσκοπήσεις και η αναζήτηση κοινών τόπων για συμφωνίες με τους τραπεζίτες, στην κατεύθυνση επανακαθορισμού των όρων που έχουν χορηγηθεί τα δάνεια και του τρόπου εξόφλησής τους.

Το πώς θα ονομαστεί από εκεί και πέρα η συγκεκριμένη διαδικασία, είναι δευτερεύουσας σημασίας για τα λαϊκά στρώματα της χώρας, αφού ο λαός δεν έχει καμιά απολύτως υποχρέωση να αναγνωρίσει και να πληρώσει τα δάνεια που πήραν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, για να εφαρμόσουν την πολιτική στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου.

Με αφορμή την πρόταση που διατύπωσε ο Κλάους Ρέγκλινγκ, επικεφαλής του Μηχανισμού Στήριξης της ΕΕ για «επαναγορά» του χρέους και την είδηση ότι η αυστριακή ασφαλιστική εταιρεία «Vienna Insurance Group» ανακοίνωσε «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων που έχει στο χαρτοφυλάκιό της κατά 25%, έρχονται και πάλι στην επιφάνεια όροι και ονομασίες που για πρώτη φορά μπαίνουν έτσι μαζικά στην καθημερινότητά μας. Κοινός παρονομαστής πάντως όλων των όρων που ακούγονται και άλλων που τυχόν θα ακουστούν, δεν είναι τίποτα άλλο από την αναζήτηση ρυθμίσεων που θα διευκολύνουν την πληρωμή των δανειστών, από έναν πελάτη - κράτος, που αντιμετωπίζει προβλήματα κανονικής πληρωμής των τοκοχρεολυτικών δόσεων.

Η «επιμήκυνση» του χρέους, για παράδειγμα, είναι η αύξηση του χρόνου εξόφλησης των δανείων. Αντί το χρέος να πληρωθεί μέσα στο συμβατικό χρόνο, ας πούμε των 5 ή των 10 χρόνων, συμφωνείται να αυξηθεί ο χρόνος κατά 5 χρόνια και να γίνει 10 και 15 αντίστοιχα. Μια τέτοια ρύθμιση αποβλέπει στην πληρωμή ολόκληρου του χρέους με μικρότερες τοκοχρεολυτικές δόσεις, αφού όσο αυξάνεται η περίοδος αποπληρωμής τόσο μικρότερη είναι η δόση. Σε αυτή την περίπτωση, αν δεν υπάρχει ταυτόχρονη μείωση του επιτοκίου, τα ποσά που θα επιστραφούν στους δανειστές θα είναι περισσότερα από την αρχική σύμβαση.

Το «κούρεμα», στην πραγματικότητα είναι το ποσοστό το οποίο αφαιρείται από την τιμή αγοράς ενός χρεογράφου - ομολόγου, ώστε ο κάτοχός του να απεικονίσει με ακρίβεια την αξία των τίτλων που έχει στην κατοχή του μια συγκεκριμένη στιγμή. Για παράδειγμα, τα ασφαλιστικά ταμεία στη χώρα μας, όταν εκτιμούν την απόδοση των χρημάτων τους που έχουν τοποθετήσει σε μετοχές, ας πούμε της Εθνικής Τράπεζας που αγόρασαν με 20 ευρώ, στην αποτίμηση των περιουσιακών τους στοιχείων υπολογίζουν τους σχετικούς τίτλους με τη σημερινή τιμή της μετοχής που είναι 7 ευρώ, κάνοντας «κούρεμα» της τάξης του 65%. Σε ό,τι αφορά τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, η τιμή αγοράς τους αυτήν την περίοδο είναι στο -22% (ή 78 μονάδες βάσης), σε σχέση με την ονομαστική τους τιμή. Η διαδικασία του «κουρέματος» ενός χρέους είναι αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης. 

Μπορεί, δηλαδή, η ελληνική κυβέρνηση να προτείνει στους κατόχους ομολόγων, που έτσι κι αλλιώς αν υπάρξει διακοπή των πληρωμών του χρέους θα χάσουν τα κεφάλαιά τους, να συμφωνήσουν σε μείωση του χρέους αυτού σε κάποια συγκεκριμένα επίπεδα. Να συμφωνήσουν, δηλαδή, ότι θα εξακολουθήσουν να πληρώνονται κανονικά τους τόκους, αλλά κατά τη λήξη του ομολόγου - δανείου, αντί να εισπράξουν το 100% του κεφαλαίου τους, να εισπράξουν κάποιο ποσοστό μικρότερο. Το πόσο θα είναι αυτό αποτελεί αποτέλεσμα συμφωνίας. 'Η μπορούν να συμφωνήσουν ότι δε θα εισπράξουν καθόλου τόκους, αλλά στο τέλος θα τους επιστραφεί ολόκληρο το κεφάλαιο, ή είναι δυνατόν να καταλήξουν σε κάποια παραλλαγή. Κατά κανόνα, πιστωτές που κινδυνεύουν να χάσουν τα κεφάλαιά τους κάνουν τέτοιες συμφωνίες που τις παρουσιάζουν ως παραχώρηση, τελικά όμως αυτοί είναι οι μόνοι κερδισμένοι. Για το δανειζόμενο, ο οποίος χρωστάει το 170% του ΑΕΠ, μια τέτοια ρύθμιση είναι σταγόνα στον ωκεανό, ωστόσο, επιμηκύνεται η περίοδος κατά την οποία θα μπορεί να πληρώνει κανονικά τις δόσεις των δανείων που έχει.

Η «επαναγορά» ομολόγων, στην ουσία, είναι μια διαδικασία παραπλήσια του «κουρέματος». Μια συμφωνία, δηλαδή, με τους πιστωτές να πωλήσουν στην ελληνική κυβέρνηση τα ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους σε χαμηλότερη από την ονομαστική τιμή, προκειμένου και πάλι να μη ρισκάρουν το σύνολο των κεφαλαίων τους. Για να γίνει μια τέτοια συμφωνία, η ελληνική πλευρά πρέπει να εξασφαλίσει κεφάλαια για να πληρώσει τους πιστωτές, τα οποία κεφάλαια, μάλιστα, πρέπει να τα αποκτήσει με καλύτερους όρους δανεισμού και ενδεχόμενα μεγαλύτερο διάστημα αποπληρωμής, σε σχέση με τα ομόλογα που θα «επαναγοράσει».

Εδώ έρχεται το περιβόητο «ευρωομόλογο» και οι άλλοι μηχανισμοί στήριξης που υποτίθεται ότι εξετάζονται στην ΕΕ και για τους οποίους υπερθεματίζει η κυβέρνηση Παπανδρέου. Στην ουσία, μιλάμε και πάλι για δάνεια που θα δοθούν προς τη χώρα, με τη διαμεσολάβηση όμως της ΕΕ. Πελάτης της τράπεζας θα είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, ώστε να εξασφαλίσει καλύτερα επιτόκια. Τα ποσά αυτά θα επαναδανείζονται, με όρους φαινομενικά λιγότερο επαχθείς από τους όρους της αγοράς, με μοναδικό στόχο και πάλι, αφενός να καλυφθούν τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν για την «επαναγορά», αφετέρου για να συνεχιστεί κανονικά η πληρωμή και των άλλων πιστωτών. Το να κερδίσεις όμως μία και δύο ή και τρεις μονάδες επιτοκίου, ειδικά σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση είναι σε πλήρη εξέλιξη, είναι σα να προσπαθείς να σώσεις κάποιον που πνίγεται, κάνοντάς του ...πατητές.

Στο ...διά ταύτα, κάπου σε αυτό το σημείο προβάλλει και το κεφάλαιο «αναδιάρθρωση» του χρέους. Να απαριθμήσεις με ακρίβεια τι ακριβώς γίνεται σε περιπτώσεις αναδιάρθρωσης του χρέους δεν είναι εύκολο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι αποτελεί μια διαδικασία επαναπροσδιορισμού όλων των συντελεστών και όρων που καθορίζονται από τις συμβάσεις χορήγησης δανείων, η οποία ενεργοποιείται όταν μια χώρα αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη της. Σύμφωνα με τους ειδικούς, παίζει ρόλο ποιος παίρνει την πρωτοβουλία για την αναδιάρθρωση ενός χρέους. Αλλο είναι το κλίμα όταν αναδιάρθρωση ζητάει ο δανειστής, πιο ...ήπιο όταν την επιζητεί ο δανειζόμενος. Στην ουσία πάντως, η συμφωνημένη με τους πιστωτές αναδιάρθρωση χρέους, θέτει υπό επαναδιαπραγμάτευση όλους τους όρους, όλων των δανείων. Υψος δανείου - χρέους, επιτόκιο, χρόνος αποπληρωμής, εγγυήσεις κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση, μια συνολική αναδιάρθρωση του χρέους συνοδεύεται από πλήθος υποχρεώσεων και εγγυήσεων που αναλαμβάνει ο δανειζόμενος, κοινός παρονομαστής των οποίων είναι ότι ολόκληρη η κοινωνία της χώρας που δανείζεται θα εργάζεται για να πληρώνονται οι πιστωτές.

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα οφείλουν να γνωρίζουν ότι κάθε συζήτηση γύρω από το ύψος του χρέους και τον τρόπο εξόφλησής του, είναι επιμέρους σενάριο και παραλλαγή της πολιτικής που θέλει να συνεχίσει ο λαός να πληρώνει κερατιάτικα στους περιβόητους δανειστές, αυτά τα παράσιτα του συστήματος που αποκτούν μπόι και ισχύ μέσα από το καθεστώς της στυγνής εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και ολόκληρου του λαού.

Είναι σενάρια, για να συνεχιστεί η λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων, η κλοπή του κοινωνικού πλούτου, η απαξίωση των παραγωγικών εφεδρειών που διαθέτει η χώρα. Σενάρια για να μετριάσουν τη ζημιά των δανειστών, από ενδεχόμενη αδυναμία του Δημοσίου, να συνεχίσει την κανονική αποπληρωμή του χρέους.

Τίποτα δεν έχουν να κερδίσουν οι εργαζόμενοι από οποιοδήποτε σενάριο και αν επιλεγεί, όπως τίποτα δεν κέρδισαν από την πολιτική που εφαρμόζονταν μέχρι σήμερα και που, όπως αποδεικνύεται, ήταν μια πολιτική για την ισχυροποίηση των επιχειρηματικών ομάδων και της πλουτοκρατίας συνολικά, σε βάρος του λαού και του τόπου.

Αλλού βρίσκεται η διέξοδος για τους εργαζόμενους. Στην πάλη και στον αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Στο να βάλουν πλάτη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων συνολικά. Για να εξασφαλιστούν οι αναγκαίοι όροι, προϋποθέσεις και πολιτικοκοινωνικοί συσχετισμοί, όχι απλά να σβήσουμε με μια μονοκονδυλιά αυτά τα χρέη της ολιγαρχίας που προσπαθούν να μας φορτώσουν, αλλά στηριζόμενοι στον αγώνα του λαού και αξιοποιώντας το πολύπειρο εργατικό δυναμικό, τα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και εφεδρείες της χώρας, να πορευτούμε στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας που στο επίκεντρό της θα έχει τον εργαζόμενο λαό και στόχο της την ικανοποίηση των ολοένα αυξανόμενων αναγκών του.

.

ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ..!

Περαιτέρω ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα, μειώσεις μισθών στο δημόσιο τομέα, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων, κλείσιμο φορέων, άνοιγμα «κλειστών» επαγγελμάτων, εκποίηση δημόσιας ακίνητης περιουσίας, κατάργηση της επιδότησης θέρμανσης και του οικογενειακού επιδόματος, καθώς και κλιμάκωση της επίθεσης κατά των λαϊκών κατακτήσεων, που θα εκδηλωθεί την περίοδο 2012 - 2014, είναι μερικά από τα μέτρα που θα συζητηθούν μεταξύ της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της τρόικας, κλιμάκιο της οποίας βρίσκεται από χτες στην Αθήνα.

Η δέσμευση της κυβέρνησης ότι η κρατική επιχορήγηση προς τα κύρια και επικουρικά συνταξιοδοτικά ταμεία, για την περίοδο 2009 - 2060, θα περιοριστεί στο 2,5% του ΑΕΠ προεξοφλεί τις νέες ανατροπές, με αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και νέες περικοπές συντάξιμων αποδοχών. Σε ό,τι, μάλιστα, αφορά στα επικουρικά ταμεία, η τύχη τους είναι προδιαγεγραμμένη. Με όχημα τις αναλογιστικές μελέτες, η κυβέρνηση μεθοδεύει τα παραπέρα πετσόκομμά τους.

Αμεσες θα είναι οι νέες περικοπές των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, μέσα από την εφαρμογή του νέου μισθολογίου, το οποίο προβλέπεται να καταρτιστεί στα μέσα του 2011. Οι περικοπές θα πραγματοποιηθούν μέσω της δραστικής μείωσης των επιδομάτων, τα οποία, αντί αύξησης του μισθού, έδιναν κατά καιρούς οι κυβερνήσεις στους δημόσιους υπάλληλους. Στο επικαιροποιημένο, μάλιστα, μνημόνιο υπάρχει η πρόβλεψη για «διορθωτικές ενέργειες για το μέγεθος της απασχόλησης μέσω οικονομικά αποδοτικού τρόπου», η οποία παραπέμπει ευθέως στη μείωση του εν ενεργεία προσωπικού.

Η κυβέρνηση δεσμεύεται, επίσης, να μειώσει το 2011 κατά 15% τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου - κάτι που μεταφράζεται σε χιλιάδες απολύσεις συμβασιούχων - καθώς και να προχωρήσει σε κατάργηση της επιδότησης στο πετρέλαιο θέρμανσης, αλλά και του οικογενειακού επιδόματος. Τέλος, στο πλαίσιο της προώθησης νέων περικοπών των δαπανών Υγείας, έχουν δεσμευτεί να θέσουν εκτός λίστας και νέα φάρμακα, τα οποία θα πρέπει να πληρώσουν οι ασθενείς από την τσέπη τους.

.