ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ.......

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να επιστρέψει στη φεουδαρχία, ούτε στο δουλοκτητικό σύστημα από πλευράς σχέσεων παραγωγής και γενικότερα κοινωνικών σχέσεων. Ομως, καθώς σαπίζει όλο και περισσότερο μπορεί να φλερτάρει με τη βαρβαρότητα απέναντι στους καταπιεζόμενους, που εκδήλωναν τα πριν απ' αυτόν εκμεταλλευτικά συστήματα.

 

Κι αν στη δουλοκτητική αρχαία Ρώμη ανέβαζαν τους δούλους προς πώληση σε ένα πατάρι για να δείξουν τα μούσκουλα, την ομορφιά και την υγεία του ...εμπορεύματος και οι ενδιαφερόμενοι δουλοκτήτες τους κοιτούσαν στα δόντια για να την επιβεβαιώσουν, σήμερα στην πρωτεύουσα της Δανίας του «ευρωπαϊκού πολιτισμού» και του «ευρωπαϊκού κεκτημένου» βάζουν τους εργαζόμενους πίσω από μια βιτρίνα ως εμπόρευμα προς πώληση!

 

Ο άνεργος, σαν πίθηκος στο κλουβί, καθισμένος για ένα τρίωρο σε ένα γραφείο πίσω από το τζάμι,  προσπαθεί να επιδείξει τις εργασιακές ικανότητές του, την εργασιακή εμφάνισή του και την υγεία του, που ίσως δελεάσει κάποιον καπιταλιστή ή τον επιστάτη του, να τον προσλάβει ως μισθωτό δούλο για ένα κομμάτι ψωμί!

 

Δεν μπορεί να είναι αυτό το μέλλον των εργαζομένων και των παιδιών τους τον 21ο αιώνα!

 

Ενας άλλος κόσμος είναι αναγκαίος και επίκαιρος, όχι με καλύτερη διαχείριση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, που οι βαθιές και μακρόχρονες κρίσεις του καπιταλισμού θα κάνουν όλο και πιο βάρβαρη, αλλά με κατάργηση της εκμετάλλευσης και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής από την οποία πηγάζει, με απελευθέρωση των απεριόριστων δυνατοτήτων της εργατικής δύναμης από τα δεσμά της λειτουργίας της ως εμπόρευμα στον καπιταλισμό. Βάζοντας για πάντα το κεφαλαιοκρατικό σύστημα σε μια σκονισμένη βιτρίνα, στο ίδιο σκοτεινό τμήμα του μουσείου της ανθρώπινης ιστορίας, μαζί με τους Λουδοβίκους και τους αφέντες του Σπάρτακου!

.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ;;;;

«Να είμαστε όλοι μαζί». «Να είμαστε ενωμένοι». «Είδατε πόσα καταφέρνουμε όταν είμαστε όλοι ενωμένοι;»… Τα γνωστά κλισέ επαναλήφθηκαν με αφορμή την επέτειο του Γοργοποτάμου. Ο κ. Σταικούρας, μάλιστα, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης στις εκδηλώσεις, διαπίστωσε για τον Γοργοπόταμο ότι «γεφύρωσε τις διαχωριστικές γραμμές, τις αντιθέσεις, τα πάθη και τους φανατισμούς». Πρόσθεσε δε ότι «αποτελεί δίδαγμα για τις νεότερες γενιές και ένα καλό παράδειγμα για το τι μπορούμε να πετύχουμε με ενότητα, συνεννόηση και συνεργασία».

 

Σύμφωνα με την παραπάνω καταπληκτική προσέγγιση,  δεν μας μένει, λοιπόν, παρά «να ενωθούμε». Και μέχρι την επόμενη «μεγάλη μάχη του Έθνους», μέχρι τις 9 Δεκέμβρη δηλαδή που συνεδριάζει το Eurogroup, να έχουμε «συνεννοηθεί». Να έχουμε «συνεργαστεί». Και «όλοι μαζί» να έχουμε συμφωνήσει με την κυβέρνηση, η οποία στο μεταξύ θα έχει συνεννοηθεί με την τρόικα. Και έτσι («μονιασμένοι» και «ενωμένοι») να ενημερώσουμε  τους εταίρους μας για το πόσο πολύ μας αρέσουν οι πλειστηριασμοί. Πόσο πολύ μας αρέσουν οι απολύσεις. Πόσο πολύ μας αρέσουν οι φόροι επί των ακινήτων. Τα διαλυμένα νοσοκομεία. Τα διαλυμένα Πανεπιστήμια. Και άλλα τέτοια «ενωτικά»…

 

Συγγνώμη, αλλά δεν θα συμμετάσχουμε σε αυτό το μεθύσι της γενικής συμφιλίωσης. Συγγνώμη, επίσης, που δεν διαβάζουμε ούτε τον Γοργοπόταμο, ούτε την ΕΑΜική αντίσταση, ούτε την Επανάσταση του ’21, ούτε τίποτα απ’ όσα προχώρησαν την Ελλάδα και τον κόσμο ένα βήμα μπροστά, ως αποτέλεσμα είτε της «ενότητας» των προβάτων με τους λύκους, είτε ως αποτέλεσμα της «διαπραγμάτευσης» των προβάτων με τους λύκους.

 

 

Άλλωστε αυτού τους είδους η «ενότητα» δεν υπήρξε ποτέ και πουθενά. Σε καμία περίοδο. Σε καμία κοινωνία αντιτιθέμενων συμφερόντων. Αλλού και όχι «μαζί» ήταν οι Έλληνες που μήδισαν από εκείνους που πολεμούσαν τους Πέρσες. Αλλού και όχι «μαζί» με εκείνους που πήγαν στο Βισί  ήταν οι Γάλλοι που πολεμούσαν τους ναζί.  Αλλού και όχι «μαζί» ήταν οι Καραϊσκάκηδες από τους Νενέκους. Αλλού και όχι «μαζί» ήταν ο Μαρτιν Λούθεν Κινγκ από τους Μακάρθι. Αλλιώς τιμούν το Γοργοπόταμο αυτοί που δέχονταν τα βόλια του Σκόμπυ, με τους άλλους που ενώθηκαν με τον Σκόμπυ το ’44.  

 

Αυτό το «όλοι μαζί» υπάρχει μόνο στα «όλοι μαζί τα φάγαμε» των Πάγκαλων. Μόνο όσοι απουσίαζαν και απουσιάζουν από τους αγώνες και τις αγωνίες του ελληνικού λαού προσπαθούσαν και προσπαθούν – πάντα – να κρύψουν την απουσία τους πίσω από την «αθώα» φρασούλα: «Ολοι οι Ελληνες μαζί»... Ομως, η Ιστορία και η αλήθεια είναι πεισματάρικα πράγματα. Και επιμένουν: Οπως και σήμερα, έτσι και τότε, δεν ήταν «όλοι οι Ελληνες μαζί». «Μαζί» και «ενωμένος», για να επιστρέψουμε στον Γοργοπόταμο και κυρίως σε όσα συμβολίζει,  ήταν, πράγματι, ο ελληνικός λαός. Όμως:

 

α) Οταν ο ελληνικός λαός πολεμούσε τους Γερμανούς στις πόλεις και στα βουνά, υπήρχαν και εκείνοι που είχαν πάρει τον «πατριωτισμό» τους και - μαζί με το χρυσό της χώρας - τον είχαν φυγαδεύσει στα ασφαλέστατα «χαρακώματα» του Καΐρου και του Λονδίνου.

 

β) Ενώ ο ελληνικός λαός μαχόταν το ναζισμό, διεκδικώντας για αντίτιμο μια Ελλάδα της λευτεριάς, της δημοκρατίας και της λαϊκής αναδημιουργίας, υπήρχαν και εκείνοι που το 1944 έσπευδαν να συνταχθούν με τη βασιλική «εξόριστη» κυβέρνηση στην Αίγυπτο. Ήταν, μάλιστα, τόσο «διαθέσιμοι» στην υπηρεσία των Ανακτόρων, που για το λόγο αυτό «βραβεύονταν» με την ανάθεση ρόλου πρωθυπουργού της «κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητας».

 

3) Υπήρχαν, φυσικά, και εκείνοι που συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ. Ήταν οι δοσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες και οι γερμανοντυμένοι. Στους οποίους, αν και προδότες, οι του Καΐρου και του Λονδίνου, όταν επέστρεψαν, στο πλαίσιο της «εθνικής τους ενότητας», επιδαψίλευσαν τιμές και αξιώματα...

 

Όχι και «όλοι ενωμένοι», λοιπόν. Διότι, πολύ απλά:

 

·         Άλλο πράγμα αυτοί που πολεμούσαν και τραγουδούσαν «το ΕΑΜ μας έσωσε απ' τη πείνα, θα μας σώσει κι από τη σκλαβιά» κι άλλο πράγμα οι «παπατζήδες» που (στις 2-5-1944) σε ομιλία τους στην Αλεξάνδρεια, παρουσία των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, έκαναν λόγο για τη «βρωμιά του ΕΑΜ»!

 

·         Άλλο πράγμα αυτοί που πολέμησαν τον Χίτλερ και με τα ίδια όπλα πολέμησαν τον Τσόρτσιλ και τον Βαν Φλιτ, κι άλλο πράγμα αυτοί που όντας από καιρό έτοιμοι να υπηρετήσουν τους «συμμάχους» πάσχιζαν να «διορθωθεί η κατάσταση», δηλαδή να καταπνιγεί κάθε εγχείρημα λαϊκής κυριαρχίας στον τόπο, και για το λόγο αυτό τηλεγραφούσαν στον Τσόρτσιλ τα εξής: «Δύναμαι να σας διαβεβαιώσω ότι η σταθερότης της ελληνικής κυβερνήσεως θα διατηρηθεί πλήρως κατά τας επικείμενους κρίσιμους στιγμάς. Δεν γνωρίζω τους λόγους διά την απουσία της Βρετανίας.

 

Μόνον η άμεσος παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και ως τας τουρκικάς ακτάς θα ήτο δυνατό να μεταβάλει την κατάστασιν». (Γεώργιος Παπανδρέου, 22/9/1944, τηλεγράφημα προς τον Τσόρτσιλ).

 

·         Άλλο πράγμα αυτοί που έδωσαν την ψυχή, την καρδιά και το αίμα τους για τη λευτεριά της Ελλάδας και για τη σωτηρία του λαού, κι άλλο πράγμα οι μαυραγορίτες, τα κόμματα και οι εφημερίδες τους που έφταναν να δίνουν ακόμα και το παράγγελμα των εκτελεστικών αποσπασμάτων (!), αυτοί που κράδαιναν ενάντια στο μεγαλειώδες κίνημα της Αντίστασης τη «νομιμότητα» του κατακτητή και των ντόπιων οργάνων του και έγραφαν: «Καλώς συνετάγη ο νόμος που τιμωρεί με θάνατο τους Έλληνες υπηκόους όσοι μετέχουν σε πολεμικές εχθροπραξίες κατά των Γερμανών». («Καθημερινή», 1/6/1941).

 

«Όλοι μαζί», είπατε; Ε, όχι φυσικά. Καθότι η αναγκαία ενότητα των πολλών εναντίον των λίγων που τους τυραννούν, όποτε πέρασε μέσα από την ενότητα των τυραννισμένων με τους τυράννους τους, έφερνε ακόμα πιο βαριές αλυσίδες για τους τυραννισμένους. Και σε κάθε περίπτωση ο Μπέντζαμιν Ντισραέλι, πρωθυπουργός της βικτωριανής εποχής ήταν και όχι του σοβιετικού Κρεμλίνου,  όταν σε μια κρίση λογοτεχνικής ειλικρίνειας το περιέγραφε ως εξής:

 

 

«Δυο έθνη που μεταξύ τους δεν υπάρχει ούτε σχέση ούτε συμπάθεια και τα οποία δεν κυβερνώνται με τους ίδιους νόμους(…). Τα δυο αυτά έθνη είναι οι πλούσιοι και οι φτωχοί».  

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

.

ΤΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΝ......

Το θέατρο του παραλόγου: Τα διαπραγματευτικά χαρτιά της κυβέρνησης, όπως το πρωτογενές πλεόνασμα και η πρόβλεψη για ανάκαμψη, στηρίζονται πάνω στα υπάρχοντα μέτρα και στο ξεζούμισμα του λαού, αποδεικνύοντας ότι η έξοδος από την κρίση προς όφελος και του λαού και του κεφαλαίου, δεν μπορεί να υπάρξει, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

 

Επομένως, η ανακοπή των αντιλαϊκών μέτρων και η φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση προϋποθέτουν την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, μια άλλη λαϊκή διακυβέρνηση – εξουσία όχι για να διαπραγματεύεται τι θα χάνει κάθε φορά ο λαός, αλλά για να σπάσει τα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων που μόνο νέα δεινά θα φέρουν στους εργαζόμενους!

 

Αλλιώς........

.

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ....!

Από τη στιγμή που κυβέρνηση και τρόικα συμφωνούν στο βασικό στόχο, που είναι να πληρώσει ο λαός τα χρέη και την έξοδο από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου, οι όποιες διαπραγματεύσεις θα καταλήγουν σε νέα αντιλαϊκά μέτρα, είτε με τη σημερινή είτε με όποια άλλη κυβέρνηση εντός των τειχών της ΕΕ και του καπιταλιστικού συστήματος.

 

Εξοδος από την κρίση προς όφελος και του λαού και του κεφαλαίου δεν υπάρχει, όπως υπόσχεται και η αξιωματική αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

 

Ο λαός πρέπει να χαράξει το δικό του δρόμο για να βάλει εμπόδια στις απολύσεις και το κλείσιμο δημόσιων οργανισμών, στα μόνιμα χαράτσια, στους πλειστηριασμούς, και να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία.

.

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973.......

Ο στρατός κινείται κατά του Πολυτεχνείου. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, τα πρώτα τανκς εμφανίζονται, ενώ στο νοσοκομείο που οργανώθηκε στο Πολυτεχνείο, μεταφέρονται όλο και περισσότεροι νεκροί και τραυματίες.

Κατά τη 1 τα ξημερώματα τα τανκς έχουν ζώσει το Πολυτεχνείο. Τα μεγάφωνα και ο ραδιοσταθμός μεταδίδουν: «Μην φοβάστε τα τανκς», «Κάτω ο φασισμός», «Φαντάροι είμαστε αδέρφια σας. Μη γίνετε δολοφόνοι».

Στη 1.30 τα τανκς ξεκινούν με αναμμένους τους προβολείς. Οι φοιτητές τοποθετούν ένα αυτοκίνητο πίσω από την κεντρική πύλη για να εμποδίσει την είσοδο των τανκς, ενώ ανεβασμένοι στα κάγκελα, τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο και φωνάζουν στους φαντάρους: «Είμαστε αδέρφια».

Δίνεται διορία 20 λεπτών για να βγουν οι έγκλειστοι, ενώ ένα τανκ παίρνει θέση απέναντι στην είσοδο. Η Συντονιστική Επιτροπή προσπαθεί να διαπραγματευτεί την ασφαλή έξοδο του κόσμου.

Ώρα 2.50. Ο επικεφαλής αξιωματικός με μια κίνηση του χεριού του, δίνει την εντολή να ξεκινήσει το τανκ. Η πόρτα πέφτει και το τανκ συνεχίζει την πορεία του φτάνοντας μέχρι τις σκάλες του κτιρίου «Αβέρωφ». Μαζί του εισβάλλουν ασφαλίτες και άντρες των ΛΟΚ, οι οποίοι επιτίθενται με λύσσα στους φοιτητές. Πέφτουν πυροβολισμοί. Υπάρχουν φαντάροι που βοηθούν τους φοιτητές να γλιτώσουν, αλλά στις εξόδους τούς περιμένουν ασφαλίτες. Κάποιοι θα καταφέρουν να ξεφύγουν.

Η μετάδοση του σταθμού θα συνεχίσει για λίγη ώρα ακόμη, ωσότου τελικά σιγήσει και αυτός…

Οι συγκρούσεις, ωστόσο, εργατών και φοιτητών με τις δυνάμεις καταστολής θα συνεχιστούν. Το Σαββατοκύριακο, 17 και 18 Νοέμβρη, οι μαζικές συγκεντρώσεις, οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις με τα όργανα της τάξης συνεχίζονται.

Το Σάββατο το πρωί, οι οικοδόμοι δεν πάνε στα γιαπιά, πολλά εργοστάσια αδειάζουν, τα γραφεία κλείνουν και οι μαθητές κατεβαίνουν στους δρόμους τους ελεγχόμενους από τα άρματα μάχης. Στις 10 το πρωί διαδηλώσεις ξεφυτρώνουν παντού: Στην πλατεία Κοτζιά, στην Ομόνοια, στην Πειραιώς, στην Πατησίων μπροστά στον ΟΤΕ, στη Βικτώρια, στην πλατεία Αμερικής, στα Χαυτεία, στη Σταδίου και λίγο αργότερα στη Βάθης, στη Μητρόπολη, στην Ακαδημίας, στο Φιξ, στο Σύνταγμα. Στο Αιγάλεω, ο μαθητόκοσμος ξεσηκώνεται και καταλαμβάνει πρόσκαιρα το Δημαρχείο. Από τη Ριζούπολη ένας παράνομος πομπός καλεί το λαό να ξεσηκωθεί. Σε λίγο, τα ραδιογωνιόμετρα της Ασφάλειας θα τον ανακαλύψουν.

Απέναντι στον άοπλο λαό τα όργανα του καθεστώτος δε θα διστάσουν να πυροβολήσουν στο ψαχνό, με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλοί νεκροί και τραυματίες. Όμως, ο λαός δε γονατίζει. Νέο κύμα διαδηλώσεων θα ξεχυθεί στους δρόμους της στρατοκρατούμενης πρωτεύουσας την Κυριακή 18 Νοέμβρη και θα κρατήσουν ως αργά το βράδυ. Τα όργανα της χούντας χτυπάνε και πάλι στο ψαχνό ό,τι κινείται και οι συλλήψεις δίνουν και παίρνουν. Δύο μέρες αργότερα, το καθεστώς θα παραδεχτεί τη σύλληψη 866 προσώπων (στην πραγματικότητα, οι συλλήψεις ήταν πολλαπλάσιες) και δίνει στοιχεία για την κοινωνική τους ταυτότητα: 475 εργάτες, 268 φοιτητές, 74 μαθητές και 49 σπουδαστές του Πολυτεχνείου.

Τη Δευτέρα, η «τάξις» έχει αποκατασταθεί. Ο στρατιωτικός νόμος εν πλήρει ισχύι, οι συλλήψεις συνεχίζονται, η πρωτεύουσα στρατοκρατείται και ο επίσημος απολογισμός -που σε αριθμούς σίγουρα υστερεί της πραγματικότητας- κάνει λόγο για 18 νεκρούς «πλήρως βεβαιωθέντες», για 16, τουλάχιστον, νεκρούς «βασίμως προκύπτοντες» και τραυματισμένους 1.103 πολίτες και 61 αστυνομικούς.

Το μήνυμα εκείνων των ημερών παραμένει άσβεστο και δυνατό έως τις μέρες μας: Χωρίς αντίσταση, χωρίς αγώνα και θυσίες τίποτα δεν κερδίζεται. Αν, λοιπόν, άφησε κάτι μεγάλο και σημαντικό το Πολυτεχνείο, πέρα από τη θυσία και την αυτοθυσία ως στάση ζωής, είναι αυτό το ανυπότακτο πνεύμα αντίστασης σε κάθε ντόπιο και ξένο δυνάστη.

.

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ - 40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ: ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ!

Οι πύλες άνοιξαν νωρίς το πρωί, όπως κάθε χρόνο. Το μήνυμα της εξέγερσης πιο φλογερό από ποτέ. Σε συνθήκες οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, σε συνθήκες που ο λαός δέχεται απανωτά χτυπήματα από την εξουσία του κεφαλαίου, είναι εξαιρετικά επίκαιρα και χρήσιμα τα συμπεράσματα από τον ξεσηκωμό του Νοέμβρη του '73, συνολικά από την αντιδικτατορική πάλη κατά της στρατιωτικής δικτατορίας, που είχαν επιβάλει μαζί η πλουτοκρατία και το ΝΑΤΟ. Και εξακολουθούν να αποτελούν αστείρευτη πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων για την αξία της οργανωμένης πάλης του λαού και της νεολαίας.

Οι διαφορές με τις πρώτες μέρες προηγούμενων χρόνων γιορτασμού του Πολυτεχνείου εμφανείς. Η χτεσινή δεν ήταν «νεκρή» μέρα. Σύλλογοι και Σωματεία Εργαζομένων, οικογένειες, συνταξιούχοι, σχολεία, παρέες έδωσαν το «παρών» από τις πρώτες ώρες. Γιατί «δεν είναι ζωή αυτή που ζούμε». Γιατί «το δίκιο είναι μαζί μας», γιατί «αδράνεια τέλος». Για «να μάθουν τα παιδιά μου Ιστορία», «να μυηθούν στην αντίσταση και στον αγώνα»...

 

Η αίθουσα στο κτίριο Γκίνη, όπου προβάλλεται κάθε χρόνο το χαρακτηριστικό ντοκιμαντέρ για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το μεσημέρι ήταν γεμάτη. Οχι από σχολεία. Αλλά από παρέες από παιδιά Γυμνασίων και Λυκείων. Χωρίς πειράγματα κι αστεία, προσηλωμένοι σε όσα έβλεπαν, προβληματισμένοι, το «έψαχναν», αναζητούσαν την αλήθεια και τη διέξοδο.

Ο ξεσηκωμός του Νοέμβρη του '73, η κατάληψη της Νομικής που προηγήθηκε, συνολικά η αντιδικτατορική πάλη κατά της στρατιωτικής δικτατορίας συνεχίζουν να εμπνέουν όσους δεν βολεύονται με τη βαρβαρότητα, που φέρνουν στο λαό και τη νεολαία η πολιτική και η εξουσία που υπηρετεί τα μονοπώλια, η Ευρωπαϊκή Ενωση, τα κόμματά τους. Προσφέρουν διδάγματα για την αξία της οργανωμένης πάλης του λαού και της νεολαίας, ως προϋποθέσεις που ενισχύουν την αντοχή, την αποτελεσματικότητα και την προοπτική των λαϊκών αγώνων.

Μας θυμίζουν τους σφιχτούς δεσμούς της χούντας με το αστικό πολιτικό σύστημα, ότι η χούντα ήταν μια μορφή εξουσίας του κεφαλαίου. Οτι ο φασισμός είναι γέννημα του καπιταλιστικού συστήματος και θρέφεται από αυτό. Οτι ο αντικομμουνισμός ήταν η επίσημη ιδεολογία όχι μόνο της στρατιωτικής δικτατορίας, αλλά και του κράτους και των αστικών κομμάτων που έστρωσαν το δρόμο για την επιβολή της. Τις ευθύνες των αστικών κομμάτων για την επιβολή του χουντικού πραξικοπήματος το 1967. Τις ευθύνες δυνάμεων όπως οι οπορτουνιστικές, που εμποδίζουν την αυτοτελή οργάνωση και πάλη του εργατικού κινήματος ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή καπιταλιστικής εξουσίας.
 

Τα χρόνια που ακολούθησαν από την αποκατάσταση του αστικού κοινοβουλευτισμού τον Ιούλη του 1974 έως σήμερα, φανέρωσαν ότι η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, η νεολαία τους πλήττονται όχι μόνο από ορισμένες μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου αλλά και από την αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική κάθε αστικής διακυβέρνησης.

Το ιστορικό δίδαγμα για το λαό είναι ότι πρέπει: Να υπερασπίζεται τα δικά του δικαιώματα ανεξάρτητα από τις αστικές επιδιώξεις και αντιθέσεις. Να οργανώνει την πάλη του με στόχο την κατάκτηση της δικής του εξουσίας, της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.

Σαράντα χρόνια μετά το 1973, συνεχίζουν τον αγώνα για να βγουν δυναμικά στο προσκήνιο ο λαός και η νεολαία, να οικοδομήσουν γερό λαϊκό κίνημα με αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή για να απαλλαγούν από τη φτώχεια, την καταπίεση και τα δεινά της κρίσης. Αυτές είναι προϋποθέσεις για να σπάσει η μοιρολατρία που καλλιεργεί το σύστημα, να μπολιαστεί με πείρα η οργάνωση του λαού για να νικήσει.

 

Σήμερα, παρά τις δυσκολίες που έφεραν οι ανατροπές, ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε. Το φανερώνουν οι αντιφάσεις του καπιταλισμού. Ο σοσιαλισμός είναι η μόνη απάντηση στις κρίσεις, στους πολέμους, στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού που βιώνουν ο ελληνικός λαός και η νεολαία.

.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ.

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ;

Ο ήρωας του Μπρεχτ, ο Μακχίθ, αναρωτιόταν στην «Όπερα της Πεντάρας»: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας»...

 

Τα συγκλονιστικά στη Βουλή άργησαν μια μέρα! Αλλά ήρθαν! Την Κυριακή που μας πέρασε ακούσαμε για «τρύπια δολάρια» και για «μονομαχίες στο Ελ Πάσο», απολαύσαμε  πρωθυπουργικούς κουτσαβακισμούς και κοινοβουλευτικές «μαγκιές».  Αλλά τα σπουδαία – τα πραγματικά σπουδαία –  συνέβησαν τη Δευτέρα. Χωρίς κάμερες. Χωρίς απευθείας μεταδόσεις. Χωρίς πολλά- πολλά…

 

Τη Δευτέρα το βράδυ, λοιπόν, ο κ.Σταικούρας, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, μετά από σχετική ερώτηση του Μανώλη Γλέζου, διαβίβασε στη Βουλή τον αναλυτικό κατάλογο ο οποίος περιλαμβάνει τα ποσά με τα οποία έχει τροφοδοτήσει το κράτος τις τράπεζες από την έναρξη της κρίσης, το 2008. Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται για πρώτη φορά  είναι  πλέον και  επίσημα! Είναι δικά τους! Έχουν την εγκυρότητα και την σφραγίδα των «σωτήρων»! Δεν πρόκειται για «συνωμοσιολογία»! Ούτε για ευφάνταστα σενάρια των «ψεκασμένων»!

 

Ο συγκεκριμένος κατάλογος, αν τον δει κανείς από τη σκοπιά του τραπεζίτη, μοιάζει με… ηλιοβασίλεμα.  Με τι μοιάζει αν τον δει κανείς με τα  μάτια του ελληνικού λαού θα το δούμε στη συνέχεια.  

 

Εχουμε και λέμε λοιπόν:

 

Από το 2008, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή ψήφισε τον νόμο  3723/2008 περί «Ενίσχυσης ρευστότητας της οικονομίας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης», οι τραπεζίτες – από τον κρατικό κορβανά - έχουν λάβει:

 

• Το ποσό των 4,5 δις ευρώ  για τις προνομιούχες μετοχές των πιστωτικών ιδρυμάτων που ανέλαβε το ελληνικό δημόσιο.
• Το ποσό των 127,3 δις ευρώ με τη μορφή εγγυήσεων που παρείχε το ελληνικό δημόσιο  για δάνεια των πιστωτικών ιδρυμάτων.
• Το ποσό των 10, 5 δις ευρώ με τη μορφή ειδικών τίτλων προς τα πιστωτικά ιδρύματα. Εδώ προσθέστε και το ποσό των 2,4 δις ευρώ από το συγκεκριμένο κονδύλι που παραμένει ανεξόφλητο.

 

Εν ολίγοις: Τα χρόνια της δυστυχίας, της καταστροφής της φτώχειας, της πείνας και της λεηλασίας, οι τράπεζες – μόνο δια αυτού του δρόμου – έχουν ενθυλακώσει το ποσό των 145 δις ευρώ!

 

Εδώ δυο παρατηρήσεις:

 

Πρώτον, κάποιοι συνήθεις «έξυπνοι οικονομολογούντες» θα ισχυριστούν ότι πολλά από αυτά τα ποσά αυτά δεν συνιστούν «ζεστό χρήμα», αλλά εγγυήσεις, και συνεπώς δεν θα πρέπει, τάχα, να υπολογίζονται στην καθαρή ενίσχυση των τραπεζών. Απαντάμε: Οι «σωτήρες», αυτοί δηλαδή που εγγυώνται  για τις τράπεζες, για τα σπίτια του κοσμάκη που βγαίνουν στον πλειστηριασμό εγγυώνται; Αυτοί που εγγυώνται για τις τράπεζες, από ποια τσέπη εγγυώνται, τη δική τους ή του ελληνικού λαού; Αυτοί που εγγυώνται για τις τράπεζες τα βάρη των εγγυήσεων και της εξόφλησης αυτών των εγγυήσεων στις πλάτες ποιών υποζυγίων τα φορτώνουν με τη μορφή των αλλεπάλληλων λαοκτόνων (και πάντα τελευταίων) μέτρων;

 

Δεύτερον, όταν λέμε ότι ο παραπάνω πακτωλός συνιστά ένα μόνο μέρος, από ένα μόνο δρόμο, της χρηματοδότησης των τραπεζών, εννοούμε ότι: Στα ποσά αυτά:

 

• ΔΕΝ περιλαμβάνονται τα 125 δις ευρώ που έχουν λάβει οι τράπεζες με τη μορφή ρευστότητας από την ΕΚΤ (έκθεση Eurobank – Μάης 2012)
• ΔΕΝ περιλαμβάνονται τα 18 δις ευρώ από το PSI
• ΔΕΝ περιλαμβάνονται τα 50 δις ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης!

 

Κατόπιν αυτών:

 

Υπάρχει ακόμα κάποιος που να μπορεί, τώρα πια, να ισχυριστεί ότι δεν καταλαβαίνει  ποιους ταΐζει  η πολιτική των Σαμαρά – Στουρνάρα – Βενιζέλου όταν φτάνει να φορολογεί μέχρι τα μαντριά και στάνες;  

Υπάρχει  ακόμα κάποιος που δεν καταλαβαίνει  για χάρη ποιών έρχονται πλειστηριασμοί στα σπίτια του κόσμου ή που καταλήγουν τα σφάγια  των λεηλατημένων μισθών και των συντάξεων;

 

Υπάρχει  κανείς που να μην καταλαβαίνει ότι «λεφτά – πράγματι – υπάρχουν», αλλά ότι η κύρια πηγή ανεύρεσής τους δεν βρίσκεται στο λαθρεμπόριο… τσιγάρων που λέει ο κ.Τσίπρας;

 

Στη χώρα των 2 εκατομμυρίων ανέργων, των 600.000 υποσιτισμένων παιδιών, των 6 στους 10 νέους που είναι άνεργοι, στη χώρα των συσσιτίων, των 400 ευρώ βασικό, των αστέγων και  των τρισ-χαρατσωμένων, μέσα στο διάστημα της γενικευμένης φτωχοποίησης και του κοινωνικού εξανδραποδισμού, μόνο από τα κρατικά ταμεία έχουν διατεθεί  145.000.000.000 (ο αριθμός – «ηλιοβασίλεμα» που λέγαμε…) σε μια χούφτα τραπεζίτες!

 

Για όσους παριστάνουν ότι ακόμα και τώρα δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτός ο εξελισσόμενος και μονομερής «ταξικός πόλεμος» εις βάρος του ελληνικού λαού,  να το κάνουμε πιο «λιανό»:

• Το ποσό αυτό ισοδυναμεί  με τα 4/5 ολόκληρου του ΑΕΠ της χώρας, που παράγεται από εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά καταλήγει  σε κάποιους ελάχιστους.
• Το ποσό αυτό είναι 8 φορές μεγαλύτερο από το σύνολο των μισθών και των συντάξεων που προβλέπει το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2014.
• Το ποσό αυτό είναι 11 φορές μεγαλύτερο από το σύνολο των κονδυλίων που προβλέπονται  στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2014 για την κοινωνική ασφάλιση και την περίθαλψη ενός ολόκληρου λαού.
• Το ποσό αυτό είναι 6 φορές μεγαλύτερο από τους έμμεσους φόρους  που έρχονται να προστεθούν με το προσχέδιο του προϋπολογισμού στην καμπούρα του λαού για το 2014.

Και μιας και μιλάμε για καμπούρα, υπάρχει μια παλιά παροιμία: «Αν η καμήλα δεν γονάτιζε, δεν θα τηνε φορτώνανε».  

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
.
 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ Δ.Σ. ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΚΑΙ ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΣΥΓΤΕ.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ Δ.Σ. ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ ΤΟΥ ΣΥΓΤΕ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ: ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!

ΑΥΡΙΟ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

Αύριο απεργούμε!

 

Αύριο διαδηλώνουμε!

 

Αύριο, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, ενωμένοι, αλληλέγγυοι, με πρόσωπα λεύτερα και καθαρά από τη βρωμιά που κρύβουν οι πάσης φύσεως φασιστικές κουκούλες, με πρόσωπα σφραγισμένα από την τιμή του μόχθου και της ελπίδας, έχουν την δυνατότητα να κάνουν την δική τους «διαπραγμάτευση» και με την κυβέρνηση και με την τρόικα. Να δώσουν αποστομωτικό μήνυμα σε εκείνους που πρακτορεύουν τη ζωή τους και προβοκάρουν το δίκιο τους.

 

Αύριο, κάθε τόπος δουλειάς, κάθε πλατεία, κάθε δρόμος, κάθε γειτονιά, πρέπει να ενωθεί και να ακουστεί ένα

• μυριόστομο «Όχι» στις νέες μειώσεις μισθών που έρχονται να επιβληθούν πάνω στους ήδη αποδεκατισμένους μισθούς.  Να απαιτηθεί  η επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, να διατρανωθεί η απόρριψη του άθλιου καθεστώτος των ατομικών συμβάσεων που οδηγούν τον κάθε ξεμοναχιασμένο εργάτη στον Προκρούστη της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, να ακουστεί παντού ότι καμία διαπραγμάτευση δεν μπορεί να ξεκινάει κάτω από τα 751 ευρώ βασικό όπως ίσχυε πριν επέλθει η «σωτηρία» των 400 ευρώ βασικό!

Αύριο, είναι χρέος να σταθούμε δίπλα στους συνταξιούχους πατεράδες μας. Να μην επιτρέψουμε να περάσει το

• νέο τσουνάμι ενάντια στις συντάξεις τους, να μην αφήσουμε να διαπραχθεί η νέα κλοπή ενάντια στα εφάπαξ τους που ετοιμάζουν κυβέρνηση και τρόικα. Είναι προϋπόθεση για την αξιοπρέπεια των γερόντων μας να καταργηθούν εδώ και τώρα οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, να επιστραφούν στους παππούδες τα κλεμμένα της 13ης και 14ης κύριας και επικουρικής τους σύνταξης, να επιστραφούν στα Ταμεία που χτίστηκαν με το αίμα γενεών και γενεών εργαζομένων τα κλεμμένα!

Αύριο, είναι καθήκον να σταθούμε στο πλευρό των ανέργων μας, να μην επιτρέψουμε να τους πνίξουν στην απόγνωση και στην κατάθλιψη! Λέμε σε αυτούς που ευθύνονται για την ανεργία που βασανίζει τ’ αδέρφια μας,

• ζήστε εσείς με τα «ψίχουλα» που τα βαφτίζεται «επίδομα ανεργίας»!  Οι δικοί μας οι άνεργοι δικαιούνται πραγματικά επιδόματα ανεργίας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις που αφήνουν τους 3 στους 4 ανέργους χωρίς επίδομα! Οι άνεργοί μας είναι άνθρωποι και χρειάζονται την ιατρική, την νοσηλευτική και την φαρμακευτική φροντίδα, που εσείς τους έχετε στερήσει!

 

Αύριο απεργούμε και διαδηλώνουμε για τις μανάδες μας!

• Οι δικές μας μάνες δεν έχουν υπηρέτες, οι γυναίκες του λαού, οι διπλά και τριπλά καταπιεσμένες σε ένα σύστημα καταπίεσης και ανισότητας, έχουν δικαίωμα προστασίας της μητρότητας. Το επίδομα τοκετού που κατάργησαν δεν είναι «προνόμιο», είναι στοιχειώδης υποχρέωση του κράτους σε όλες τις γυναίκες!

Αύριο τους λέμε ότι με το ανέκδοτό τους περί «δημόσιας και δωρεάν» Παιδείας και Υγείας, δεν γελάμε πλέον! Ο λαός απαιτεί 

• αποκλειστικά δημόσια και πραγματικά δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Την δικαιούται, την έχει ανάγκη, την έχει πληρώσει μέσα από την φοροληστεία δεκαετιών, κι αυτοί, οι φοροκλέφτες, οι φοροάρπαγες, έχουν το θράσος να του λένε ότι από δω και πέρα δίπλα στα υπόλοιπα χαράτσια, δίπλα στο χαράτσι  των 5 ευρώ για να μπει στο νοσοκομείο, θα του επιβάλουν και το χαράτσι των 25 ευρώ για τη νοσηλεία στο νοσοκομείο! Εδώ και τώρα, λοιπόν, ανάκληση των απολύσεων στο δημόσιο τομέα, ως εδώ με την αφαίμαξη, ως εδώ με την διάλυση, τα κονδύλια που περισσεύουν για τους τραπεζίτες να τα δώσουν για την κάλυψη των αναγκών στην Παιδεία, στην Υγεία και την Πρόνοια.

Αύριο, στο καθεστώς που η μόνη «ελευθερία» που αναγνωρίζει είναι η «απελευθέρωση» των απολύσεων, λέμε:

• «Όχι»! Δεν αναγνωρίζουμε καμία «ελευθερία» των απολύσεων, δεν θεωρούμε «απελευθέρωση» τον εφιάλτη της ανεργίας, δεν αποδεχόμαστε ότι η εργασία είναι «κόστος». Η δουλειά είναι δικαίωμα, είναι πηγή πλούτου, είναι προϋπόθεση για τον ίδιο τον εξανθρωπισμό του ανθρώπου, είναι όρος για την ανάπτυξη της δημιουργικότητας και των ταλέντων του, και δεν έχει καμία σχέση ούτε με την σκλαβιά της εργασιακής εκμετάλλευσης, ούτε με την «απελευθέρωση» της εργασιακής απραξίας.

Αύριο, ο λαός των φτωχοποιημένων ειλώτων,  οι ξεπαγιασμένοι του περσινού χειμώνα, τα φορουποζύγια, τα εκατομμύρια θύματα του καθεστώτος της τραπεζοκρατίας, στο νέο σφαγείο που τους ετοιμάζουν, έχουν μια επιλογή. Μαζικά και αποφασιστικά να ξεκαθαρίσουν:

• «Όχι» στη νέα φοροεπιδρομή επί των κινητών και ακινήτων της φτωχολογιάς. «Όχι» στα δίχως τέλος χαράτσια της ΔΕΗ,  της εφορίας και της κάθε λογής φοροληστείας «οθωμανικού» τύπου. «Όχι» σε κάθε κατάσχεση και σε κάθε πλειστηριασμό στα σπίτια του εργαζόμενου λαού. «Όχι» στους φόρους στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο. Ούτε ένας συνάνθρωπός μας να μην μείνει χωρίς θέρμανση και χωρίς ρεύμα για να ζεσταίνονται τα θησαυροφυλάκια της κάθε τρόικας, μέσα και έξω από τη χώρα.

Αύριο, τους λέμε ότι δεν ανεχόμαστε άλλο τις μπαρούφες τους,

• ότι αυτό που μας λείπει για να ψωνίσουμε δεν είναι ο «χρόνος», είναι τα λεφτά, που αυτοί μας τα έχουν βουτήξει! Τους λέμε ότι δεν θα μας πάρουν και την Κυριακή που μας είχε απομείνει. Ότι δεν είμαστε «μουλάρια» δεμένα στο καπίστρι τους. Ότι θέλουμε ανθρώπινο ωράριο εργασίας, θέλουμε ανθρώπινους μισθούς εργασίας, δεν τους χαρίζουμε καμία πλέον μέρα από τη ζωή μας, δεν τους χαρίζουμε τις Κυριακές μας!

Αύριο απεργούμε, γιατί αυτό είναι το όπλο μας, ώστε να σταματήσει να γυρίζει η μηχανή που μας κάνει κιμά! Αυτό τους πονάει: Να σταματήσει η μηχανή τους. Μια μηχανή που την έχουν ρυθμίσει έτσι ώστε και να τους την γυρνάμε και να μας αλέθει!

 

Αύριο διαδηλώνουμε, γιατί έτσι η φωνή μας θα γίνει δυνατότερη και μόνο έτσι θα σαρώσει τις ομοβροντίες των αλλεπάλληλων «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».  

Αύριο, στην δική μας τη «διαπραγμάτευση» με την τρόικα, πρέπει να «βουλιάξουν», από το πρωί, η Ομόνοια, η πλατεία Κάνιγγος, η πλατεία Βάθη, η πλατεία Κοτζιά,  η πλατεία Καραϊσκάκη, τα Χαυτεία, όλη η Αθήνα, όλη η Ελλάδα!

 

Θα είναι μια χρήσιμη σπορά για να έρθει το γρηγορότερο η στιγμή που θα ακουστεί από παντού, τελεσίδικα και αμετάκλητα: «ΩΣ ΕΔΩ»! 

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

.