ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ...!

Επειδή, σήμερα κόπτεται το προεδρείο για τα οδοιπορικά των συναδέλφων στα Σπάτα, αντί να διεκδικήσουν από την Τράπεζα το κόστος της μεταφοράς τους,  φυσικά λόγω ανικανότητας,  αλλά και λόγω των επικείμενων εκλογών δίκην ……Μαυρογιαλούρου ή Γκόρτζου ή Καλοχαιρέτα, αποφάσισαν για τον μήνα ΙΟΥΛΙΟ να δώσουν 60 ευρώ ανά εργαζόμενο. Τον επόμενο μήνα τι θα πράξουν; Αντε και τον μεθεπόμενο!  Και μετά τις εκλογές τι;;  Μην είδατε τον Παναή;;   Παραπέμπουμε στις χρόνιες υποσχέσεις για το ……στέγαστρο της στάσης των λεωφορείων! 

Κατά τα άλλα, τους φταίει η …..εκπρόσωπος της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ,  που τους τα είπε για μια ακόμη φορά  «χύμα και τσουβαλάτα», ενώ αυτοί έκαναν και πάλι τον ….«ανήξερο»!  

Και για να μη ξεχνιόμαστε:  Από την   ΕΣΣΕ του 2009-2010:  

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Τους κυρίους στη φωτογραφία, φυσικά, τους αναγνωρίζετε!  Ο εκ δεξιών Γάλλος, ως εκπρόσωπος της τράπεζας τότε, έκανε βεβαίως τη δουλειά του και ο εξ ευωνύμων πρώην πρόεδρος του ΣΥΓΤΕ,  ποζάρει ευτυχισμένος!

"…5.  ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝΟΙΚΙΑ ΜΕΤΑΘΕΣΕΩΝ

Στους υπαλλήλους που έχουν συμπληρώσει 4 χρόνια μετάθεσης το 2009 και το 2010, όλως εξαιρετικώς  η Τράπεζα θα χορηγήσει τα οδοιπορικά και τα ενοίκια από 01/09/2009 μέχρι 31/12/2010.

6. Το προβλεπόμενο στην παρ. 9 της ΕΣΣΕ Γενικής 2007 – 2008 ποσό (4 ευρώ για κάθε μέρα πραγματικής απασχόλησης), θα συνεχίσει να καταβάλλεται μέχρι 31/12/2010 σε όσους εργαζόμενους απασχολούνται ή θα απασχοληθούν στις εγκαταστάσεις της Τράπεζας στα Σπάτα, θα προσαυξηθεί δε κατά ένα (1) ευρώ  για κάθε ημέρα πραγματικής απασχόλησης, (σύνολο δηλαδή 5 ευρώ), από 01/07/2010 έως 31/12/2010..."

Δηλαδή, έκοψαν με την Επιχειρησιακή 5 ευρώ την ημέρα σε πάνω από 150 υπαλλήλους από τον Ιανουάριο του 2011(!)  και σήμερα οι συνεχιστές τους, το σημερινό δηλ. προεδρείο με τη ..συμβουλή του συνταξιούχου συμβουλάτορα, αντί να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΟΣΑ ΕΣΤΩ, αποφάσισαν να δώσουν από το ταμείο του ΣΥΓΤΕ για τον  ΙΟΥΛΙΟ  ΤΟΥ 2014 …. 60 ΕΥΡΩ(!) και μάλιστα  παραμονές εκλογών, επισφραγίζοντας την ανικανότητά τους να διεκδικήσουν από τον εργοδότη!   

«Ρε παιδιά μήπως καθυστερήσαμε;», που έλεγε και ο Κωνσταντάρας! 

.