Στα 212 π.Χ. τα
εμπρηστικά κάτοπτρα του Αρχιμήδη, κατά μία εκδοχή, κατέστρεψαν το στόλο των Ρωμαίων, που πολιορκούσαν τις Συρακούσες.
Στον 21ο αιώνα μ.Χ μπροστά στις οξύτατες
αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης με την επικράτηση
της επικοινωνίας των ΜΜΕ και μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η ισχύς παραμορφωτικών κοινωνικών
κατόπτρων
φαίνεται πολύτιμο εργαλείο για την άρχουσα τάξη στον έλεγχο συνειδήσεων των
εργαζομένων πέρα κι από τον παραμορφωτικό καθρέφτη της εμπορευματοποίησης. Η
εργαλειοθήκη
της συντονισμένης προπαγάνδας τους συνεχώς εμπλουτίζεται με όπλα
παραπληροφόρησης μέχρι fakenews για μια εικονική πραγματικότητα προκειμένου να
μετριάζουν το
κοινωνικό κόστος της αντεργατικής πολιτικής τους.
Ένα από τα προεκλογικά σποτ της
διαφημιστικής καμπάνιας της Ν.Δ είχε σύνθημα : « η προστασία των εργαζομένων
είναι δέσμευσή μας», συνεχίζοντας « οι εργαζόμενοι συμμέτοχοι στην ανάπτυξη»
και ολοκληρώνοντας με το μαγικό: «ενωμένοι μπορούμε!» εκμεταλλευτές και
εκμεταλλευόμενοι αδερφωμένοι ,κλείνοντας το μάτι στην κατάργηση της πάλης των
τάξεων.. Και δυστυχώς ήταν αρκετοί εργαζόμενοι, που δε θέλαν και πολύ να
«τσιμπήσουν»
το δόλωμα και μάλιστα σε μια χρονική στιγμή που ο κλάδος βρίσκεται στο και
πέντε
των απολύσεων! Πίστεψαν το περιεχόμενο της πληρωμένης ρεκλάμας και πήγαν μέχρι
το τέρμα της κάλπης με κριτήριο αυτό και όχι την ίδια την πείρα τους από το
χώρο δουλειάς. Συμβιβασμός, ενσωμάτωση και υποταγή στο «ρεαλισμό» του κέρδους
και της επιχειρηματικότητας!
Βέβαια, που και που, το φιλεργατικό
μακιγιάζ των αστικών κομμάτων ξέβαφε από
τους προβολείς της δημοσιότητας και τότε διακρίνονταν σημάδια από το
βρυκολακιασμένο παλιό,
που πρόβαλε με τον «αέρα» του μοντέρνου στη πολιτική σκηνή. Το πολιτικό
προσωπικό του κεφαλαίου αδημονεί να ικανοποιήσει και τις πιο ανομολόγητες
απαιτήσεις του κεφαλαίου για «φρέσκο αίμα» εργατικών δικαιωμάτων. Έτσι σε
σχετική απαίτηση επιχειρηματία στην Κω για κατάργηση «φιλεργατικών φραγμών», ο
σημερινός πρωθυπουργός είχε δώσει το παράγγελμα σαν τη φωνή του μουεζίνη από το
μιναρέ: εμπρός «να
σαρώσουμε ως οδοστρωτήρες τα εμπόδια που κρατούν δέσμια την επιχειρηματικότητα»!
Μιλούν για επιχειρηματικότητα και εννοούν τα κέρδη τους. Μιλούν για
ανταγωνιστικότητα και εννοούν τη ζούγκλα των μονοπωλίων. Πολιτικό θράσος
βασισμένο στη παραμορφωτική
δύναμη της γκαιμπελικής προπαγάνδας του κεφαλαίου. Μαρτυρά
προσήλωση στο στόχο
διαιώνισης του συστήματος εκμετάλλευσης, παρά την
διαπιστωμένη
κατάσταση προχωρημένης σήψης του. Αντανακλά την ένταση του
σκληρού ιδεολογικού πολέμου, που διεξάγει η αστική τάξη προκειμένου να έχει τον
ολοκληρωτικό έλεγχο της συνείδησης των εργαζομένων με κάθε πρόσφορο μέσο! Να
στρατεύσει τους εκμεταλλευόμενους κάτω από τη σημαία των κερδών της. Και γι’
αυτό «λαδώνει» αδρά…τους σχετικούς μηχανισμούς επιβολής της να πυροβολούν
κατευθείαν στο …μυαλό!
Δέσμια η επιχειρηματικότητα λοιπόν,
τη στιγμή που οι εργαζόμενοι βιώνουμε στο πετσί μας την κατά κράτος επικράτηση συνθηκών εργασιακού
μεσαίωνα τον 21ου αιώνα!!
Αδιάψευστος μάρτυρας της κατάστασης τα στοιχεία από το συστ. Εργάνη
με τους δείκτες της ανεργίας, της μερικής απασχόλησης, της κατάργησης των ΣΣΕ,
των
απολύσεων, των εργατικών ατυχημάτων, της
απληρωσιάς, των χιλιάδων απλήρωτων υπερωριών, της φυγής επιχειρήσεων για χώρες
με φτηνά εργατικά χέρια, με φοροαπαλλαγές, με φοροασυλία, στα φαινόμενα όπως
βασανισμών πρακτικάριου μάγειρα στη κουζίνα για να «ψηθεί καλά..» στη δουλειά ,
των ξυπόλητων σερβιτόρων στην καυτή άμμο για να μη φθαρεί το επιχειρηματικό
concept της
Μυκόνου! Σε συνέχεια της διαμόρφωσης του
αντεργατικού οπλοστασίου από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-
ΑΝΕΛ και τα τελευταία υπολείμματα εργατικών
δικαιωμάτων θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας της επιχειρηματικότητας. Δεν
πρέπει επίσης να μας ξεφεύγει το γεγονός ότι ο Σ.Ε.Β έδωσε τα εύσημα στη
προηγούμενη κυβέρνηση για την ικανοποίηση με νόμους και διατάγματα του 62% των
αιτημάτων του! Οι εργαζόμενοι μάτωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν την
καπιταλιστική κρίση με το μόχθο τους και με άνευ προηγουμένου ένταση της
εκμετάλλευσης.
Ολόκληρη η Ελλάδα των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων, της επιτήρησης
και
των πλεονασμάτων
θυμίζει ένα σύγχρονο εργασιακό κάτεργο, ένα απέραντο
φραουλοχώραφο της
Ν.Μανωλάδας, για να έρθει πιο γρήγορη η
αναιμική ανάκαμψη
των κερδών των λίγων (πχ. βλ. εργασιακές συνθήκες στον τουρισμό). Μια ζοφερή
πραγματικότητα
εκμετάλλευσης στους χώρους δουλειάς, που
κρύβεται καλά πίσω από την παραλυτική αμεριμνησία των τηλεπαιχνιδιών, την
τηλεοπτική
καταχνιά του ανορθολογισμού με πάσης φύσεως χαρτορίχτρες, καφετζούδες,
ξεματιάστρες, αστρολόγους, κομποσκοίνια, τζακ-ποτς, καθώς και από τα πιασάρικα
«οπίσθια»
των επίκαιρων ρεπορτάζ παραλίας της τηλεοπτικής επιχειρηματικότητας! Πλήρης
αντιστροφή της πραγματικότητας, που εμφανίζει τους θύτες ως θύματα.
Σαν έτοιμο από καιρό μετά τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων,
τη στιγμή που μισθωτοί και συνταξιούχοι στενάζουμε να πληρώνουμε τα πάσης
φύσεως ραβασάκια της εφορίας, το κυβερνητικό απαράτ έρχεται… για το καλό των
εργαζομένων!! να καταργήσει
τον βάσιμο
λόγο της απόλυσης
για τους εργοδότες, απελευθερώνοντας κι άλλο τη «δέσμια
επιχειρηματικότητα»…για περισσότερη ένταση της εκμετάλλευσης, καλλιέργεια
κλίματος τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς και απρόσκοπτη συσσώρευση πλούτου
στους λίγους. Έτσι εννοούν να «προστατεύουν» αυτοί τους εργαζόμενους. Βέβαια δε
σταματούν εκεί. Η ατζέντα του ΣΕΒ βάζει στο στόχαστρο και τις αποζημιώσεις
απόλυσης.
Η ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑΣ.
Είναι η ίδια επιχειρηματικότητα και το αόρατο χέρι της αγοράς που προτάσσει την
κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου για να εισβάλλει για το επιχειρηματικό
κέρδος και να διαφθείρει συνειδήσεις. Είναι η δασοκτόνα επιχειρηματικότητα, που
οπλίζει το χέρι των εμπρηστών για να φτιαχτούν αιολικά πάρκα μέσα
στα δάση. Είναι η επιχειρηματικότητα που αφήνει τα νησιά χωρίς πλοία,
γιατί δεν είναι αρκετά επικερδείς οι γραμμές για τους εφοπλιστές, παρά
τις αφειδώλευτες κρατικές επιχορηγήσεις ! Είναι η επιχειρηματικότητα που
οπλίζει τους τραπεζίτες να προχωρούν στους πλειστηριασμούς σπιτιών. Είναι η
επιχειρηματικότητα που οπλίζει τους δικαστές να κηρύσσουν παράνομες τις
απεργίες. Είναι η
επιχειρηματικότητα που επιτάσσει οι τραπεζοϋπάλληλοι να απολυθούν για να
εργαστούν σε εταιρείες διαχείρισης δανείων κ.α. και δε
σταματούν εδώ. Σχεδιάζουν κι άλλα πολλά σε βάρος του κόσμου της εργασίας, όπως
το περαιτέρω χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος, μέχρι να καταργηθεί
πλήρως!
Η γενικευμένη επίθεση κυβέρνησης
και εργοδοτών συνοδεύεται παράλληλα από παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης,
διακρίσεις σε βάρος του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος κι ένα σωρό ακόμα
αυθαιρεσίες. Η Τράπεζα πρωτοστατεί σε τέτοιες συμπεριφορές: επιλεκτική
απαγόρευση περιοδειών και πολιτικής συζήτησης, επιλεκτικό κόψιμο
συνδικαλιστικών
αδειών και αποσπάσεων ,ώστε μόνον ο εργοδοτικός συνδικαλισμός σε όλες του τις
μορφές να έχει πρόσβαση στους χώρους δουλειάς και να βρίσκει στασίδι στα
γραφεία της δκσης. Τα σωματεία οφείλουν να έχουν άποψη, να αρθρώνουν πολιτικό
λόγο για τις αποφάσεις των κυβερνήσεων και να κάνουν άμεσα παρεμβάσεις.
Σήμερα τα σωματεία μας Μ.Κ.Ο έχουν «καταπιεί
τη γλώσσα τους», γιατί ούτε οι ίδιοι οι δήθεν άχρωμοι εργατοπατέρες θέλουν τις
πολιτικές συζητήσεις στους χώρους δουλειάς, για να μην αποκαλύπτεται ο ένοχος,
για να μη διαμορφώνουν οι εργαζόμενοι κριτήρια. Τους βολεύει η παραμόρφωση της
πραγματικότητας για να χειραγωγούν τους ψηφοφόρους τους πιο εύκολα. Για να
μπορούν
με κρυφό καμάρι να ανταλλάσσουν τη μεσιτεία τους με ψήφους με το γνωστό:
«κατόπιν ενεργειών μου…». Απόλυτη ταύτιση με το αφεντικό! Πιο εργοδοτικός …
πεθαίνεις!
Άρα, και η βουβαμάρα των Συλλόγων μπροστά στην επιθετικότητα
κυβέρνησης και εργοδοσίας και σε όλα αυτά που συμβαίνουν μαρτυρά την γενικότερη
αποδοχή και εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών σχεδίων της τράπεζας AGENDA
2020-23 κ.α και αντανακλούν την αποδοχή και δήλωση νομιμοφροσύνης που κάνουν
στη διοίκηση της τράπεζας! Οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα από
την πείρα τους και να απαντήσουν τέτοια σωματεία χρειαζόμαστε μπροστά σε
αυτά που έρχονται; Πως μπορούν άραγε να αντιδράσουν ;
Μόνο μέσα από τη δράση και την αγωνιστική συμμετοχή των ίδιων
των εργαζομένων στο κίνημα, μπορούμε να δημιουργήσουμε ρήγματα, να
συντρίψουμε όλους τους μηχανισμούς από παραμορφωτικά κοινωνικά κάτοπτρα, που
μας διαμορφώνουν ψεύτικες εικόνες και βολικές για τους εκμεταλλευτές αντιλήψεις,
ώστε να διαιωνίζουν τη σύγχρονη βαρβαρότητα στους χώρους δουλειάς. Να παλέψουμε
για τη χειραφέτησή μας από τα δεσμά των εργοδοτών. Να συνειδητοποιήσουμε και να
χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή μας. Γιατί μόνον έτσι, μπορούμε και πρέπει να
γίνουμε οι ίδιοι κυρίαρχοι του πλούτου, που παράγουμε. Ώριμες από καιρό οι
συνθήκες να πάρουμε στα χέρια μας τη δίκοπη ζωή μας.
«Απ’ το κακό και τ’ άδικο διωγμένο
Κι όπως ενήστευες τη
δίκοπη ζωή
Σε βρήκα ξαφνικά
σημαδεμένο
Να σ’ έχει ο κάτω κόσμος
ξεγραμμένο
Κι ο πάνω κόσμος να ‘ναι
οι τροχοί
Που σ’ έχουν στα στενά
κυνηγημένο..»
Δίκοπη ζωή Μ.Ελευθερίου
– Θ.Μικρούτσικου
