Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΓΤΕ



Συνεδριάζει σήμερα Τρίτη 31 Μαρτίου 2015 και ώρα  17.30 μ.μ το Δ.Σ. του ΣΥΓΤΕ, με τα εξής θέματα:
 
1.       Επικύρωση Πρακτικών

2.       Έγκριση Εξόδων

3.       Σύγκλιση έκτακτης Γενικής συνέλευσης

4.       Απογραφή

5.       Εισηγήσεις προέδρου
.

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

62 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ......





...Καλημέρα αδέρφια μου.
Καλημέρα ήλιε
Καλημέρα κόσμε.

Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά
πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.
Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.
Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώνει.

Καλημέρα σύντροφοι
Καλημέρα ήλιε
Καλημέρα Μπελογιάννη... 

(Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, Γ. Ρίτσος)


Ηταν μια παγερή νύχτα, ξημερώματα Κυριακής, στις 30 Μάρτη του 1952, όταν ο Ν. Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του  Δ. Μπάτσης, Ν. Καλούμενος και Ηλίας Αργυριάδης δέχτηκαν τα δολοφονικά πυρά του εκτελεστικού αποσπάσματος στο Γουδί, πίσω από το «Σωτηρία».

Το παράγγελμα γι” αυτή την πολιτική δολοφονία θα αποτελεί αιώνιο στίγμα για το καθεστώς της αμερικανοκρατίας και το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας στην Ελλάδα. Το «πυρ» για τη διάπραξη αυτού του στυγερού εγκλήματος διατάχτηκε από το μετεμφυλιακό καθεστώς της άρχουσας τάξης της Ελλάδας μαζί με τους Αμερικανούς συμμάχους της. 

Η κυβέρνηση Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο, πριν από ακριβώς 62 χρόνια, εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη.
.

Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΠΡΩΗΝ ΔΕΚΟ - ΤΡΑΠΕΖΩΝ.

 
Συνάδελφισσες, συνάδελφοι,
 
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζοντας την αντιλαϊκή πολιτική της προηγούμενης συγκυβέρνησης  ΝΔ – ΠΑΣΟΚ προχωρά, στη βάση των μνημονίων και δεσμεύσεων απέναντι στην τρόικα των «θεσμών»,  στην εξειδίκευση νέων αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων.
 
 Βαφτίζοντας εκσυγχρονισμό!!! τις ανατροπές στο συνταξιοδοτικό, που επέφερε η προηγούμενη κυβέρνηση, δεσμεύεται στη συνέχισή τους, δηλαδή νέες αντιασφαλιστικές  ρυθμίσεις, όπως άλλωστε προανήγγειλαν κυβερνητικά στελέχη. Ακόμη δεν πρόκειται να επαναφέρει την 13 και 14 σύνταξη, δεν θα καταργήσει το τσεκούρωμα των «λογαριασμών αλληλεγγύης», το πετσόκομμα των επικουρικών. Το προσωρινό πάγωμα των νέων περικοπών στις επικουρικές, είναι πάντα υπό την αίρεση της άρνησης της τρόικας να δεχτεί «μονομερείς ενέργειες», που επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό.
 
Ακόμη χειρότερα, η «αριστερή» συγκυβέρνηση για να πληρώσει τις δόσεις στους δανειστές, αρπάζει, στην κυριολεξία, τα αποθεματικά των ταμείων με νομοθετική διάταξη, καθιστώντας εντελώς αβέβαιη την επιστροφή τους και επισφαλή την δυνατότητα των ταμείων να καταβάλουν συντάξεις στο προσεχές διάστημα. Αυτές οι κινήσεις προϊδεάζουν για ακόμα χειρότερα, όπως αυτά περί μη καταβολής συντάξεων που ζητούν οι «θεσμοί», όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα.
 
Στην ίδια αντιλαϊκή ρότα,  θα συνεχιστεί και θα χειροτερέψει η κατάσταση στην υγεία – περίθαλψη, αφού στις συμφωνίες με την τρόικα περιλαμβάνονται νέες περικοπές στα σχετικά κονδύλια.
 
 
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
 
Μπροστά στην κατάσταση αυτή η Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΙΚΑ (ΟΣΙΚΑ) και η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Συνταξιουχικών Οργανώσεων (ΣΕΑ), οργανώνουν Παναττικό Συλλαλητήριο την 1η Απρίλη, Τετάρτη 10 π.μ στην Πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά) και πορεία στο Υπουργείο Εργασίας.
  
Ο Σύλλογός μας συμμετέχει και καλεί όλους τους συναδέλφους να πάρουν μέρος στο Συλλαλητήριο της ΣΕΑ. Ας γίνει κατανοητή πλέον από όλους η ανάγκη να  βγούμε στους δρόμους του αγώνα όλοι, οργανωμένα, με το σωματείο μας για να εμποδίσουμε τα νέα μέτρα, να διεκδικήσουμε την επιστροφή των κλεμμένων. Δεν χαρίζουμε σε κανέναν τους κόπους μιας ζωής, δεν παραχωρούμε το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Αυτή την κρατάμε, την υπερασπιζόμαστε όχι στις Βρυξέλλες και στα κομπρεμί με τους θεσμούς της τρόικας, αλλά με τον αγώνα, την πάλη και τη δράση μας.
 
 
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΕΑ
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ  1η  ΑΠΡΙΛΗ 2015 
και ΩΡΑ  10 π.μ.  ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.
 

.

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ: ΚΟΤΣΑΜΠΑΣΗΔΕΣ, ΠΑΣΑΔΕΣ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΙΟΙ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ......



« Σ' Ανατολή και Δύση και Νότον και Βοριά 
για την πατρίδα όλοι να 'χωμεν μία καρδιά 
στην πίστη του καθένας ελεύθερος να ζει

στη δόξαν του πολέμου να τρέξωμεν μαζί, Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,

αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή,

για την Ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί

πως είμαστ' αντρειωμένοι παντού να ξακουστεί.

    Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί, Αράπηδες και άσπροι με μια κοινή ορμή για την ελευθερία να ζώσουμε σπαθί να σφάξουμε τους λύκους που το ζυγόν βαστούν και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά τους τυραννούν ».

  
Αυτά έγραφε τότε ο Ρήγας Φεραίος. Έγραφε κι αυτά:

    
« Οταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του. Αν ευρίσκωνται όμως εις τόπον, όπου είναι περισσότεροι τύραννοι, οι πλέον ανδρείοι πατριώται και φιλελεύθεροι πρέπει να πιάσουν τα περάσματα των δρόμων και τα ύψη των βουνών, εν όσω ν' ανταμωθούν πολλοί, να πληθύνη ο αριθμός των, και τότε να αρχίσουν την επιδρομήν κατά των τυράννων (...) ».


    Κι επειδή έγραφε κι έλεγε αυτά, γι’ αυτό και ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε' και οι αυλικοί του είχαν αποφανθεί ότι ο Ρήγας ήταν ένας «διεφθαρμένος τη φρένα»… Όταν, δε, ο Ρήγας και οι σύντροφοί του δολοφονήθηκαν, οι ...άνθρωποι του Θεού και ...προστάτες του Γένους, αγαλλίασαν! Όπως έγραφε ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων, ο Ρήγας και οι σύντροφοί του « εσκόπευον να κάμουν επανάστασιν κατά του κραταιωτάτου Σουλτάνου αλλ' ο μεγαλοδύναμος Θεός τους επαίδευσε κατά τας πράξεις των με τον θάνατον όπου τους έπρεπε (...) ». 


Έχουν κάποιο νόημα όλα αυτά ή μήπως να τα αγνοήσουμε και να το ρίξουμε στο τσάμικο αυτής της περίφημης… «εθνικής ομοψυχίας»;  
 

Τι ήταν ο Παπαφλέσσας; Ήταν ο φλογερός αγωνιστής που γνωρίζουμε; Για το λαό ναι. Αλλά οι κοτσαμπάσηδες και οι σεβάσμιοι δεσποτάδες που τα είχαν κάνει τάτσι μήτσι κότσι με τους πασάδες είχαν άλλη άποψη. Για παράδειγμα, και σύμφωνα με τα λόγια του Παλαιών Πατρών Γερμανού όπως καταγράφονται στα απομνημονεύματά του, ο Παπαφλέσσας – αυτός που θα μνημονεύεται στους αιώνες για τη θυσία του στο μανιάκι - ήταν «... άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τινί τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του έθνους...».


    Ποιο το συμπέρασμα; Κουραφέξαλα! Αφήστε τα «συμπεράσματα» και συνεχίστε το τσάμικο…



    Τι ήταν το κίνημα του Υψηλάντη και του Σούτσου που ξεδιπλώθηκε τον Μάρτη του ’21 στην Μολδοβλαχία; Τι ήταν αυτή καθ’ αυτή η Επανάσταση του 1821; Αν μιλάμε για το λαό ήταν η λύτρωση. Ήταν το σάλπισμα για την διεκδίκηση της λευτεριάς και του δίκιου.


   Για τους προύχοντες, όμως, τι ήταν; Για το «ιερατείο» των «κεφαλών του Έθνους» τι ήταν; Μας το πληροφορεί το φιρμάνι του αφορισμού (!) της Επανάστασης (ο αφορισμός εκτός από την υπογραφή του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, φέρει την υπογραφή του μητροπολίτη Ιεροσολύμων, καθώς και, μεταξύ άλλων, των μητροπολιτών Καισαρείας, Νικομήδειας, Δέρκων, Ανδριανουπόλεως, Βιζύης, Σίφνου, Ηρακλείας, Νικαίας, Θεσσαλονίκης, Βέροιας, Διδυμοτείχου, Βάρνης, Φαναρίου, Ναυπάκτου, Χαλκηδόνος, Τυρνάβου...):  



«... αμφότεροι (Υψηλάντης και Σούτσος) αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν ματαιόφρονες εκήρυξαν του γένους την ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους (...) έγινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η ρίζα και η βάσις όλου αυτού του κακοήθους σχεδίου. Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν έργον μιαρόν, θεοσταγές και ασύνετον, θέλοντες να διακηρύξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας (...) Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθετοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας (...)».


    Και οι εκπρόσωποι του ...Θεού και του Έθνους φτάνουν στο διά ταύτα και «παραγγέλλουν»:



«Διά τούτο (...) συμβουλεύομεν και παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλλομεν πάσιν υμίν (…) να διακηρύξητε την απάτην των ειρημένων κακοποιών και κακόβουλων ανθρώπων και να τους αποδείξητε και να τους στηλιτεύσητε πανταχού (...) Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεστε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τούς έχει μεμισημένους, και επισωρεύει κατ' αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς: ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας. Ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών  διατάξεων... αφορισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι και μετά θάνατον (...)».


   Πώς πάει το τσάμικο της… «εθνικής ομοψυχίας»; Καλά;…

    Αυτά, λοιπόν, με τους «μέσα». Αλλά υπήρχαν (ποτέ δεν λείπουν) και οι «φίλοι» μας οι «απ’ έξω». Ας πάμε να δούμε τι συνέβη (και) με τους «έξω». Ο λόγος στον Στρατηγό, τον Μακρυγιάννη:



« Και παραδοθήκαμενεις την τιμή εσάς των ομοθρήσκων μας Ρούσσων και Άγγλων και Γάλλων να μας σώσετε - κ' εσείς οι φιλάνθρωποι της πρώτες χρονιές πιάνατε ένα αθώον παιδί, ένα αρφανό, οπού γύρευε η τυραγνία να του πάρη την ζωή του και την τιμή του και θρησκεία του και με την βοήθεια του Θεού εσώθη· και οι τρεις εσείςτο κιντυνεύετε να το πάτε πάλε εις την δικαιοσύνη του τύραγνου·(…) Τι φαντάζεστε, ότι μας βοηθήσετε, ή μας μολύνετε και μας αφανίσετε;Ξίκι να γίνεταν από 'μας ήταν καλύτερα και το καλό σας και το κακό σας! Ευγνωμονούμενοι Ελληνες γενικώς τους φιλανθρώπους υποκόγους σας, έχομεν χάριτες εις αυτούς τους ευεργέτες μας -καμμιά χάρη 'σ εσάς της ανεμοδούρες, της διαφταρμένες μηχανές δεν έχομεν!Οι τίμιοι άνθρωποι να μην σας ακούσουνε! Ούτε το καλό σας θέλουν να τους κάμετε. Ας σας ευγνωμονήσουνε εκείνοι οπού τους δώσετε τα δάνεια και τα 'φκειασαν λούσια και πολυτέλειες κι' άλλα τοιούτα.Εκεινών εκάμετε καλό με τα δάνειά σας, του Αρμασπέρη, του Κωλέτη, του Μαυροκορδάτου, του Μεταξά και συντροφιές τους (…) δεν θέλω σας ξέρη, ούτε να σας ακούσω!Από αυτά όλα η πατρίδα κλονίζεται, από της οδηγίες της πατρικές των Πρέσβεων και δικώ μας ξενολάτρων ».


    Κάπου εδώ η ορχήστρα της «εθνικής ομοψυχίας» μπορεί να το γυρίσει. Είναι η ώρα για το βαλς με τους «εταίρους» μας…

 
















Συμπέρασμα (γιατί πάντα υπάρχει κάποιο συμπέρασμα):


   Πρώτο:  Τιμή και δόξα στην Επανάσταση του ’21. Τιμή και δόξα στους επαναστάτες, σε εκείνους που ανάμεσά τους δεν υπήρξε «κανένας φρόνιμος», όπως το λέει ο Κολοκοτρώνης.


    Δεύτερο: Τιμή και δόξα στην «επαναστάτισσα Ελλάδα» που ύμνησε ο Πούσκιν και λάτρεψε ο Μπάυρον, τιμή και δόξα στον επαναστατημένο λαό που δεν αρνήθηκε το ευκταίο στο όνομα του «εφικτού», τιμή και δόξα στους «Καραισκάκηδες» που δεν διαπραγματεύτηκαν τον ξεσηκωμό τους με τον Μέτερνιχ.


    Τρίτο: «Όσοι το χάλκεον χέρι του φόβου βαρύ αισθάνονται, ζυγόν δουλείας, ας έχουσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία» (Αντρέας Κάλβος). 


ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
.

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

25η ΜΑΡΤΙΟΥ: Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΚΙΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΠΡΟΣ.



Η επανάσταση του 1821 διδάσκει ότι η πάλη των λαών, οι λαϊκές εξεγέρσεις και επαναστάσεις ενάντια στις ξεπερασμένες κοινωνικές τάξεις αποτελούν τη δύναμη που κινεί την Ιστορία προς τα μπρος και μπορούν να νικήσουν αντιπάλους που φαντάζουν πανίσχυροι.


Το 1821, οι δυνάστες του λαού ήταν η οθωμανική αυτοκρατορία, οι φεουδάρχες, Ελληνες και Τούρκοι, η Ιερή Συμμαχία. Η προοδευτική αστική τάξη της εποχής, ως φορέας των νέων καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, που ωρίμασε ιδεολογικά μέσα στο περιβάλλον το οποίο είχε διαμορφώσει η Γαλλική Επανάσταση και οι άλλες μεγάλες αστικές επαναστάσεις της εποχής, μπήκε επικεφαλής του αγώνα ενάντια στους τότε δυνάστες, ξεσηκώνοντας τη φτωχολογιά, τις καταπιεζόμενες από τη φεουδαρχία λαϊκές μάζες. 


Σήμερα, οι δυνάστες του λαού είναι το κεφάλαιο και η εξουσία του, οι διεθνείς του συμμαχίες, οι σύγχρονες "Ιερές Συμμαχίες" του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ενώ η εργατική τάξη είναι ο φορέας της κοινωνικής εξέλιξης.


Οπως το 1821 η ανερχόμενη τότε αστική τάξη ηγήθηκε στον αγώνα για την ανατροπή των ιστορικά ξεπερασμένων φεουδαρχικών σχέσεων, για την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό και για τη δημιουργία του δικού της κράτους, έτσι και σήμερα η κοινωνική εξέλιξη και πρόοδος απαιτούν η εργατική τάξη να τεθεί επικεφαλής μιας συμμαχίας με τα άλλα καταπιεζόμενα στρώματα, που θα ανατρέψει το ξεπερασμένο και σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και θα οικοδομήσει μια νέα κοινωνία με εργατική - λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.


Αυτό είναι το σύγχρονο νόημα και μήνυμα του 1821, με βάση το οποίο η εργατική τάξη, ο λαός, το κίνημα πρέπει να προσεγγίσουν και να "γιορτάσουν" την επέτειο της Επανάστασης και το οποίο καμία σχέση δεν έχει με τα καλέσματα για "εθνική ομοψυχία" που απευθύνουν στο λαό το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του, χτεσινοί και σημερινοί κυβερνώντες.


Ολοι αυτοί αποσιωπούν ή διαστρεβλώνουν το κοινωνικό περιεχόμενο του 1821, τον επαναστατικό και εξεγερτικό του χαρακτήρα. Κρύβουν ότι ούτε το 1821 υπήρχε "εθνική ομοψυχία". Υπήρχαν και τότε Ελληνες που εχθρεύονταν την επανάσταση, υπερασπίζονταν το παλιό κοινωνικό καθεστώς, την εξουσία του σουλτάνου και την Ιερή Συμμαχία, γιατί αντλούσαν προνόμια απ' αυτό. Καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία και την υποταγή, το μάταιο του αγώνα και της επανάστασης. Σήμερα, κρύβουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει "εθνική ομοψυχία" σε μια κοινωνία που υπάρχουν τάξεις με αντιτιθέμενα συμφέροντα, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.


Και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εκμεταλλεύεται την επέτειο του 1821, παρουσιάζοντας ως "εθνική υπόθεση" τη στήριξη της κυβέρνησης στις αντιλαϊκές διαπραγματεύσεις και συμφωνίες με την ΕΕ. Προσπαθεί να χειραγωγήσει το λαό και να τον μετατρέψει σε χειροκροτητή της δήθεν "περήφανης" διαπραγμάτευσης. Οπως και η προηγούμενη κυβέρνηση, έτσι και η τωρινή αναγορεύει σε εθνικό στόχο τη διασφάλιση της συμμετοχής της χώρας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ζητώντας από το λαό να συνεχίσει τις θυσίες του για να συνεχιστεί αυτός ο δρόμος.


Η εργατική τάξη, ο λαός, οργανώνοντας τον αγώνα και τη συμμαχία του μπορεί να κατακτήσει και να βαδίσει σ' έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και με το λαό στην εξουσία.


Αυτός είναι ο δρόμος μιας πραγματικά περήφανης κι αξιοπρεπούς στάσης του ελληνικού λαού που τιμά πραγματικά την Ιστορία και τις αγωνιστικές του παρακαταθήκες.
.