Πριν από ένα χρόνο ακριβώς δεν είχαν θέσεις στο λεκανοπέδιο και έστελναν τους συναδέλφους του RBU στην ανεργία και την εξορία. Μέχρι χθες έλεγαν ότι τα καταστήματα θα δουλεύουν με ένα ταμείο και μερικά με κανένα. Σήμερα μετακινούν δεκάδες συναδέλφους από διευθύνσεις σε καταστήματα κατά κανόνα πολύ μακριά από τα σπίτια τους (να θες δύο και τρία λεωφορεία για να φτάσεις) και τους τοποθετούν στο ταμείο.
Είναι ξεκάθαρος ο στόχος: Ενόψη εθελούσιας να εξαναγκάσουν εργαζόμενους να διαλέξουν ανάμεσα στην εξόντωση ή στην ανεργία. Γιατί είναι επιχείρηση εξόντωσης να στείλεις έναν άνθρωπο που πιθανόν δεν έχει κάνει ταμείο ποτέ, που είναι στα 50 του, που έχει 20 και 30 χρόνια υπηρεσίας στην πλάτη του στο ταμείο. Είναι επιχείρηση εξόντωσης να στέλνεις μια μάνα ή έναν πατέρα στην άλλη άκρη του λεκανοπεδίου και να μην προλαβαίνει να πάρει τα παιδιά του από το σχολείο και τον παιδικό σταθμό.
Να μην τσιμπήσουμε το δόλωμα. Να μην υποκύψουμε στο φόβο. Να αντιδράσουν άμεσα οι συνάδελφοι που θίγονται. Να απαιτήσουν από τα σωματεία να μπουν μπροστά και να οργανώσουν τον αγώνα που θα χρειαστεί γιατί η Διοίκηση δε θα σταματήσει εδώ και δε θα σταματήσει σε αυτούς που σήμερα χτυπιούνται.
Να υποχρεωθούν ΟΤΟΕ και σωματεία να πάρουν ξεκάθαρη θέση. Μέχρι χθες δεν υπήρχαν θέσεις στα καταστήματα, σήμερα πώς βρέθηκαν; Και αφού υπάρχουν κενά γιατί δε φέρνουν πίσω τους εξόριστους του RBU; Για ποιο λόγο τοποθετούνται όλοι οι μετακινούμενοι στα ταμεία;
Θα επανέλθουμε.
.
