ΟΛΓΑΚΙ ΜΑΣ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ. ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ! 

 

 

"Εφυγε" δυστυχώς πρόωρα χθες το πρωί, η αγαπημένη μας συνάδελφος και φίλη ΟΛΓΑ ΤΡΑΦΑΛΗ. Δεν άντεξε στην άνιση μάχη που την έδωσε με περισσή αξιοπρέπεια. Ενας άνθρωπος με μεγάλη καρδιά, με ανθρώπινη ζεστασιά προς όλους και πάντοτε με τον καλό το λόγο. Ολγάκι, θα σε θυμόμαστε πάντα για όλα αυτά και άλλα πολλά! Θα μας είναι δύσκολο να συνηθίσουμε την απουσία σου. 

 

Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια σε όλους τους δικούς της ανθρώπους. Εργάζονταν στην πρώην Γενική τράπεζα και σήμερα τράπεζα Πειραιώς. 

 

Η κηδεία της θα γίνει σήμερα ΔΕΥΤΕΡΑ 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, στις 13.00 το μεσημέρι, στην ιδιαίτερη πατρίδα της το ΦΛΟΜΟΧΩΡΙ ΚΟΤΡΩΝΑ ΛΑΚΩΝΙΑΣ.

 

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 16 ΜΑΡΤΗ!

 

ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ Η ΚΑΚΙΑ Η (Χ)ΩΡΑ – ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ, ΟΣΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΑΝ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ 

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, 

Συνεχίζουμε ακόμα πιο αποφασιστικά μετά τη μεγαλειώδη απεργία της 8Μάρτη, τις μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις, τα συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, το χτεσινό συλλαλητήριο που πλημμύρισε τους δρόμους στο κέντρο της Αθήνας και έστειλε ελπιδοφόρο μήνυμα για το δυνάμωμα των λαϊκών αγώνων. Κλιμακώνουμε με νέα πανελλαδική, πανεργατική απεργία την Πέμπτη 16 Μάρτη, βροντοφωνάζοντας ότι το έγκλημα στα Τέμπη δε θα συγκαλυφθεί!  

Χαιρετίζουμε τις χιλιάδες εργαζομένων, μαθητών, φοιτητών που κλείσανε τα γραφεία, τα καταστήματα των τραπεζών, τις υπηρεσίες, τα σχολεία, τις σχολές τους και διαδήλωσαν στους δρόμους. Στην απεργία της 16 Μάρτη βάζουμε στόχο για ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή απεργών. Να κλείσουν ακόμα περισσότερα καταστήματα της τράπεζας πανελλαδικά, να μη λειτουργήσει ΤΙΠΟΤΑ. Χιλιάδες λαού διαδήλωσαν οργανωμένα μαζί με τα συνδικάτα, τα σωματεία, τους φορείς, τις μαθητικές επιτροπές, τους φοιτητικούς συλλόγους απέναντι στην πολιτική που βάζει τα κέρδη των λίγων πάνω από τις ζωές μας.  

Διαδήλωσαν απέναντι σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και τη σημερινή, που θυσιάζουν τις λαϊκές ανάγκες, την ασφάλεια του λαού και των παιδιών του στο βωμό της εγκληματικής πολιτικής που μας λογαριάζει ως  κόστος για το κράτος και ως όφελος για τους επιχειρηματικούς ομίλους.  

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΖΥΓΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ 

Το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη οι χιλιάδες νεκροί την τριετία της πανδημίας, η ακρίβεια που τσακίζει κόκαλα, ο μισθός που τελειώνει στα μισά του μήνα, η ιδιωτικοποίηση του παιδογκολογικού στο Παίδων ή η ιδιωτικοποίηση του νερού, είναι στο ίδιο κουβάρι αυτού του βάρβαρου συστήματος. Μαζί με τις ατελείωτες ώρες δουλειάς ώστε να τελειώσουν τα «project», την πίεση των στόχων, την εντατικοποίηση, το κλείσιμο δεκάδων καταστημάτων, τις αποσχίσεις και εθελούσιες – απολύσεις να αποτελέσουν συνθήματα για την κλιμάκωση του αγώνα στην απεργία της Πέμπτης 16 Μάρτη.  

Δεν ανεχόμαστε να παίζουν τη ζωή μας κορώνα γράμματα! 

Το σύνθημα «στο έγκλημα αυτό καμία ανοχή, όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή» που αυτές τις μέρες ακούγεται από τα στόματα χιλιάδων μαθητών, φοιτητών, γονιών και εργαζομένων είναι σύνθημα όλου του λαού και αποτυπώνει το χρέος που έχουμε ώστε να μη συγκαλυφθεί τίποτα και οι πραγματικοί ένοχοι να τιμωρηθούν από τον ίδιο το λαό.  

Όλες και όλοι στις απεργιακές συγκεντρώσεις των εργατικών σωματείων σε όλη τη χώρα 

Στην Αθήνα 11.30πμ στα Προπύλαια 

ΝΑ ΜΗ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ 

"ΕΦΥΓΕ" Ο ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗΣ......

Εφυγε ξαφνικά χθες το πρωί, ο αγαπητός συνάδελφος Διονύσης Γεωργούλης, Αντιπρόεδρος του ΣΥΓΤΕ. 

 

 

Διονύση μου δεν μπορώ να το πιστέψω! Καλό σου ταξίδι φίλε μου και θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια .....

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΣΤΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 

 ΣΤΙΣ 9 ΝΟΕΜΒΡΗ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΟΙ, ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ!

 

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ: Η ΟΤΟΕ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΙ ΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΨΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΙ ΝΕΑ ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΑΥΞΗΣΗ ΣΤΟ ΜΙΣΘΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

            Η επιτυχία της μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης της 9 Νοέμβρη μπορεί και πρέπει να δώσει μήνυμα ελπίδας και προοπτικής στους εργαζόμενους των τραπεζών.

Αυτή η απεργία μπορεί να στείλει μήνυμα στους εργοδότες μας ότι η «αύξηση 5%... σε βάθος 3ετίας» που υπόγραψαν μαζί με την πλειοψηφία της ΟΤΟΕ είναι ουσιαστικά κοροϊδία! Έχει ήδη εξανεμιστεί από την ακρίβεια στα προϊόντα, στην ενέργεια και στα καύσιμα. Έχει ήδη φαγωθεί από τον πληθωρισμό που τον προηγούμενο μήνα ξεπέρασε το 12%. Και όλα αυτά όταν μόνο στο α’ εξάμηνο του 2022 οι 4 «συστημικές» τράπεζες παρουσίασαν λειτουργικά κέρδη πάνω από 1 δις ευρώ. 

 Να τους βροντοφωνάξουμε ότι η κοροϊδία της ψηφιακής κάρτας εργασίας όχι μόνο δεν έλυσε το πρόβλημα των απλήρωτων υπερωριών, αλλά αντίθετα αξιοποιείται για να εφαρμοστεί η διευθέτηση του χρόνου εργασίας!

Με τη συμμετοχή μας στην απεργία εναντιωνόμαστε στις αποσχίσεις που κάνουν οι τράπεζες για να ξεφορτωθούν εργαζόμενους με συγκροτημένα δικαιώματα, ενάντια στα κλεισίματα των καταστημάτων και στη συρρίκνωση του προσωπικού.

Μπορεί να σημάνει το ξεκίνημα νέων διεκδικήσεων για να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας επιβάλει τη βαρυχειμωνιά που μας έχουν ετοιμάσει. Για να μη πληρώσουμε πάλι εμείς τα σπασμένα των πολέμων και των ανταγωνισμών τους.

ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

            Έχουμε βγάλει σημαντικά συμπεράσματα από τις στρατηγικές επιλογές των τραπεζών και τη βαρβαρότητα του συστήματος που μας θέλει παγωμένους μες στο καταχείμωνο να τηλεργαζόμαστε χωρίς ωράριο και να πληρώνουμε και από πάνω τα έξοδα που γλιτώνει ο εργοδότης μας. Γιατί αυτοί θα εξοικονομούν από την ενέργεια το 15% που τους επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ εμείς θα φορτώνουμε τα έξοδα του σπιτιού με αυτά που σε άλλη περίπτωση θα πλήρωναν οι τραπεζίτες (θέρμανση, ιντερνετ, ρεύμα κλπ).  Ένα σύστημα που μας θέλει κάθε μέρα και πιο προσαρμοσμένους στις ανάγκες του κεφαλαίου: Να σκεφτόμαστε τι και πόσα θα αγοράσουμε στο σούπερ μάρκετ, πως θα γεμίσουμε τον καυστήρα του πετρελαίου, αν και πώς θα πληρώσουμε τα φροντιστήρια των παιδιών (μιας και με κάποια ψίχουλα των voucher που μας πέταξαν οι επιχειρησιακές συμβάσεις δεν πληρώνονται τα φροντιστήρια, τα νοίκια και οι βενζίνες).

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ – ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

            Είναι γελασμένοι όσοι ποντάρουν στο ότι οι εργαζόμενοι στις τράπεζες θα καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια μέχρι να αλλάξει η κυβέρνηση για να λυθούν ως δια μαγείας όλα μας τα προβλήματα. Είναι οι ίδιοι, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΕΝΟΤΗΤΑ – ΕΑΚ/ΣΥΡΙΖΑ, που μιλούν για απεργίες τουφεκιές και γι’ αυτό δεν έχουν συνεδριάσει τα ΔΣ των σωματείων στις τράπεζες για να οργανώσουν την απεργία. Είναι αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που μας θέλουν παθητικούς θεατές γιατί αυτό βολεύει τα κόμματα, τις κυβερνήσεις τους και τους εργοδότες!

            Υπονομεύει τον αγώνα μας η στάση που κρατούν οι πλειοψηφίες στα σωματεία των τραπεζών, δεν καταθέτουν συγκεκριμένο πλαίσιο πάλης που να εξειδικεύει στη λύση των προβλημάτων μας και δεν οργανώνουν Γενικές συνελεύσεις στα καταστήματα και στις υπηρεσίες των τραπεζών γιατί στηρίζουν τα συμφέροντα των τραπεζιτών. Η ανακοίνωση που έβγαλε η ΟΤΟΕ την επόμενη μέρα της συνεδρίασης της Εκτελεστικής Γραμματείας είναι ενδεικτική. Στα προβλήματα που περιγράφει προτείνει σχέδιο δράσης που περιορίζεται στα όρια των παρεμβάσεων στα κόμματα και το Υπουργείο, μιλά για τουφεκιές στον αέρα, κλείνει το μάτι σε επόμενες κυβερνήσεις και σε κόμματα που δήθεν θα δεσμευτούν σήμερα για «λύσεις» που θα δώσουν αύριο.

            Λείπει από το σχέδιό τους η μάχη κόντρα στους εργοδότες μας και στα κέρδη τους, ο αγώνας ενάντια στους πλειστηριασμούς που κάνουν οι τράπεζες, ενάντια στα ληστρικά επιτόκια, στα κλεισίματα των καταστημάτων. Η μάχη ενάντια στις αποσχίσεις και στις συμβάσεις χωρίς αυξήσεις. Πώς όμως να αντιταχθούν στις αποσχίσεις, αφού είναι αυτοί που υπογράφουν τις συμφωνίες με τους τραπεζίτες προκειμένου να υλοποιηθούν αυτές; Πώς να αντιπαλέψουν τους μειωμένους μισθούς μας, αφού οι ίδιοι υπογράφουν συμβάσεις που βάζουν από την πίσω πόρτα κάθε αντιδραστικό μέτρο που σκέφτονται οι εργοδότες;

Αποτελεί πραγματική ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΤΟΜΗ αυτό που έχουν καταφέρει τον τελευταίο χρόνο οι επιχειρησιακές συμβάσεις των τραπεζών: Έχουν ξεμπερδέψει με οτιδήποτε θα μπορούσε να σημάνει αύξηση στο βασικό μισθό και εκπαιδεύουν τους τραπεζοϋπάλληλους στο να δεχόμαστε ως αύξηση τα vouchers, τις εφάπαξ παροχές που δίνουν οι εργοδότες και σε άλλους κλάδους, τα επαγγελματικά ταμεία, τα Δελτία αξιολόγησης που συνδέουν το μισθό με την παραγωγικότητα!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του κατήφορου της στήριξης της πολιτικής των τραπεζιτών και της κυβέρνησης είναι η ανακοίνωση της πλειοψηφίας (ΕΑΚ/ΣΥΡΙΖΑ) στο σωματείο της πρώην Κύπρου που εκθειάζει το έκτρωμα της σύμβασης που υπέγραψαν οι συνδικαλιστές της ΝΔ στην ALPHA BANK!

Τους ενημερώνουμε λοιπόν ότι οι διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος, οι διεκδικήσεις των τραπεζοϋπαλλήλων δε χωράνε στα όρια των αντοχών της οικονομίας, στην πολιτική των επιδομάτων ή στις «λελογισμένες αυξήσεις» που γράφει η ανακοίνωση της ΓΣΕΕ! Οι ανάγκες των εργαζομένων δεν στριμώχνονται στα τραπέζια του «κοινωνικού εταιρισμού» τους. Δε δουλεύουμε από χόμπι ούτε υπογράψαμε ποτέ ότι οι εργαζόμενοι θα συναινούμε μια ζωή στο τσάκισμα των δικαιωμάτων μας. Στο όνομα της «εργασιακής ειρήνης» και του «επενδυτικού κλίματος» δε θα ξεχάσουμε όσα έχουμε με αγώνες κατακτήσει.

Δεν τσιμπάμε στις υποσχέσεις που δίνουν οι φερόμενοι ως Μεσσίες, που προτείνουν ως λύση την «κρατικοποίηση» της Εθνικής τράπεζας για παράδειγμα, λες και μια τράπεζα – «δημόσιος πυλώνας» με το 41% στα χέρια του δημοσίου δε θα κάνει πλειστηριασμούς, δε θα συρρικνώνει τα δικαιώματα των εργαζομένων, δε θα κλείνει τα καταστήματα. Άραγε σε τι τους κράτησε πίσω το ιδιοκτησιακό καθεστώς που έχει τώρα η ΕΤΕ; Το ΤΧΣ άλλωστε κράτος δεν είναι;   

ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΛΕΞΗ

            Κόντρα σε όσους έχουν προδικάσει την έκβαση των αγώνων μας, κόντρα σε όσους μιλούν για αναποτελεσματικότητα των αγώνων, για απεργίες – τουφεκιές, για το τέλος της ιστορίας του εργατικού κινήματος, υπάρχουν ευτυχώς ακόμη αγώνες και σωματεία που οργανώνουν μαζικούς και νικηφόρους αγώνες. Υπάρχουν χώροι δουλειάς που έκαναν τους αντεργατικούς νόμους κουρελόχαρτο. Στον κλάδο μας υπάρχουν σωματεία που κάτω από τέτοιες δύσκολες συνθήκες υπόγραψαν συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς και στα δικαιώματα. Στη ΝΕΧΙ (πρώην First data) το σωματείο υπέγραψε νέα σύμβαση με αύξηση 15% κάτω από την πίεση των αγώνων που έκαναν εκεί οι συνάδελφοι, με απεργιακές κινητοποιήσεις και συσπείρωση στο σωματείο.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Η ΟΤΟΕ να διαπραγματευτεί ΤΩΡΑ νέα κλαδική σύμβαση για ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους στις τράπεζες με ΑΥΞΗΣΗ του ΜΙΣΘΟΥ 10% και ρήτρα αναπροσαρμογής με βάση τον πληθωρισμό. Να καταγγείλει μονομερώς την απαράδεκτη σύμβαση που υπέγραψε τον Μάρτη.
• Να απαγορευτούν οι αποσχίσεις – απολύσεις στις τράπεζες.
• Οι εργοδότες να πληρώνουν το 100% των εξόδων τηλεργασίας, όπου αυτή εφαρμόζεται.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους στις τράπεζες. Κατάργηση της εργολαβικής και «δανεικής» εργασίας.
• Όχι στην εργαλειοποίηση της ψηφιακής κάρτας εργασίας για την θεσμοθέτηση των απλήρωτων υπερωριών. Όχι στις απλήρωτες υπερωρίες και στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
• Γενναία μείωση και πλαφόν στις τιμές των ειδών πλατιάς κατανάλωσης, των τροφίμων, του ρεύματος, των καυσίμων. Κατάργηση του ΦΠΑ και των άλλων έμμεσων φόρων σε αυτά τα αγαθά για τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες.

 

ΣΤΙΣ 9 ΝΟΕΜΒΡΗ ΝΑ ΣΗΜΑΝΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

        ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΣΤΙΣ 10.30 ΠΜ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ!

.

ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΜΙΚΗ.......

 Ο αποχαιρετισμός του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ

 

"Βροντάνε στράτες κι αγορές" μετά την είδηση του χαμού σου, αγαπημένε μας Μίκη.

Πλήθος ανθρώπων από όλες τις ηλικίες, από όλες τις γενιές, βρίσκονται τις τρεις αυτές μέρες εδώ για να σε αποχαιρετήσουν.

Σεμνά, μα όχι βουβά.

Με τα τραγούδια σου σε αποχαιρετάμε, όπως αξίζει σε εκείνους που λεβέντικα ροβόλησαν τον κόσμο.

Χωρίς τον Μίκη θα ήμασταν αλλιώς

Και ένας ψίθυρος περνά από στόμα σε στόμα: «Χωρίς τον Μίκη θα ήμασταν αλλιώς».

Και έτσι είναι. Χωρίς εσένα θα ήμασταν αλλιώς.

Φράγμα μεγαλόπρεπο στη λήθη, ένα δοξαστικό στην εποποιία του λαού μας τον 20ό αιώνα, είναι το έργο σου.

Αποστόμωσε όσους προσπαθούν να μαυρίσουν τη μνήμη της, διόρθωσε τα ψέματα, έκανε έναν ολόκληρο λαό να νιώθει περηφάνια για την κληρονομιά του και θαυμασμό για εκείνους που με τον αγώνα τους την τιμούν και προσπαθούν να τη μεγαλώσουν.

Ορμητική, επαναστατική, φλογισμένη από το πάθος, μια κατάφαση είναι η μουσική σου, ότι ο κόσμος μας χρειάζεται και μπορεί να αλλάξει.

Με το αστραφτερό σπαθί της, εκτοπίζοντας τον φόβο, την ηττοπάθεια, την αδιαφορία, σαλπίζει νέο ξεκίνημα, πυρπολεί τα όνειρα, πολιορκεί το «κοίταζε τη δουλειά σου», γεμίζει με ήλιο τις καρδιές.

Μας έδειξες τη δύναμη του ελληνικού λαού, τη δύναμη των λαών του κόσμου.

Χωρίς αμφιβολία ήξερες καλά να εδραιώνεις την πίστη πως το δίκιο, η ειρήνη, η ευτυχία, είναι πράγματα κατορθωτά.

Οσο ρωμαλέα και στιβαρά αναμετριέται η Τέχνη σου με την αδικία, τόσο τρυφερά και απαλά ξέρει να θωπεύει τα όμορφα και τα καλά στη ζωή και τον κόσμο.

Εσμιξες «τους τρανούς αητούς με τους χρυσούς αγγέλους», μαθαίνοντάς μας πως για να είσαι δυνατός πρέπει να είσαι ευαίσθητος.

Με ιερή αφοσίωση καλλιέργησες αυτήν την ευαισθησία μας, μας έμαθες πως μέσα στις καταιγίδες μπορούμε να κρατηθούμε από ένα λουλούδι.

Να φροντίσουμε να ανοιχτούν διάπλατα στον κόσμο όλοι οι θησαυροί της μουσικής σου

Πίστευες, και όχι άδικα, πως μόνο ο λαός μπορεί να κατανοήσει και να κατακτήσει τα ανώτερα δημιουργήματα του ανθρώπου, τέτοια όπως η Τέχνη, η ποίηση, η μουσική.

Αρκεί να του δώσει κάποιος τα κλειδιά.

Γι' αυτό δεν μελοποίησες μόνο έξοχα τον ποιητικό λόγο, χωρίς να τον προδίδεις. Τον αναδημιούργησες και τον παρέδωσες με εκείνη τη μορφή που μπαίνει κατευθείαν στη λαϊκή ψυχή.

«Εφερες την ποίηση στο τραπέζι του λαού, πλάι στο ποτήρι και το ψωμί του», όπως έγραφε για σένα ο Γιάννης Ρίτσος.

Δεν είναι μόνο ο «Επιτάφιος», η ανεπανάληπτη αυτή συνομιλία της μουσικής σου με την ποίηση του Ρίτσου, που μέσα και από τις συγκλονιστικές ερμηνείες του Μπιθικώτση και του Χιώτη έγινε ένας διαχρονικός λαϊκός θρήνος και ύμνος μαζί στον θάνατο που γονιμοποιεί το μέλλον.

Πέτυχες να μιλήσεις με την υψιπετή ποίηση στη λαϊκή ψυχή, ακόμα και μέσα από απαιτητικές και ασυνήθιστες στο λαϊκό αυτί μουσικές φόρμες, όπως αυτές:

- Στο «Αξιον Εστί» του Ελύτη.

- Στο «Επιφάνια - Αβέρωφ» του Σεφέρη.

- Στο «Πνευματικό Εμβατήριο» του Αγγελου Σικελιανού.

- Στο «Κάντο Χενεράλ» του Πάμπλο Νερούδα, κ.ά.

Δίχως άλλο, χωρίς εσένα οδηγητή και πρωτεργάτη αυτής της νέας Τέχνης, η μουσική θα ήταν αλλιώς.

Βαθύς ποταμός, ακόμα ανεξερεύνητος, είναι το έργο σου.

Σ' αυτό συνυπάρχουν όλα σχεδόν τα είδη της μουσικής:

Από τους λαϊκούς δρόμους και το δημοτικό τραγούδι έως την αρχαία τραγωδία, το βυζαντινό μέλος, τη συμφωνική μουσική, το κλασικό τραγούδι, τα ορατόρια.

Σου το χρωστάμε, λοιπόν, να φροντίσουμε να ανοιχτούν διάπλατα στον κόσμο όλοι οι θησαυροί της μουσικής σου.

Σου το χρωστάμε να συνεχίσουμε να διεκδικούμε το μεγάλο όνειρό σου να φτάσουν στον λαό οι θησαυροί σε όλη την ιστορία της μουσικής, μέχρι αυτό ατόφιο να εκπληρωθεί σε μια ανώτερη μορφή κοινωνίας, όπου όλα τα μέλη της θα μπορούν να κατανοούν και να απολαμβάνουν την Τέχνη. Ακόμα και το πιο δύσκολο και αφηρημένο είδος της, τη μουσική, αυτήν την Τέχνη που από μικρό παιδί, από τότε που πρωτοάκουσες την 9η Συμφωνία του Μπετόβεν, σου πήρε το μυαλό και σε έκανε να βλέπεις με τα μάτια της τον κόσμο.

Γράφοντας για τον δικό σου λαό, είδες τη μουσική σου να σπάει τα σύνορα της χώρας

«Οι αγώνες και η μουσική είναι τόσο δεμένα πια μέσα μου, ώστε δεν μπορώ να φανταστώ ούτε αγώνες χωρίς τραγούδι, ούτε τραγούδι χωρίς αγώνα», έλεγες.

Σε όλη τη ζωή σου, με το ένα χέρι κρατούσες το τουφέκι και με το άλλο τις παρτιτούρες σου.

Και αυτό δεν είναι αλληγορία.

Μέχρι και στη Μακρόνησο, σ' αυτόν τον εφιαλτικό τόπο των μαρτυρίων, εσύ έγραφες μουσική.

Εκεί έγραψες και το πρώτο συμφωνικό έργο σου, τη Συμφωνία για τη Μακρόνησο.

Εκεί κατάλαβες πόσο ευεργετική είναι η δημιουργία, όταν πρέπει να αντέξεις τον πόνο και την κτηνωδία, πόσο ευγενική γίνεται για τους γενναίους, αυτούς που μένουν όρθιοι και δεν χαμηλώνουν το βλέμμα τους.

Στο ερώτημα για ποιον δημιουργείς, πάντα απαντούσες: Για τον λαό.

«Και όταν ακόμα συνθέτω συμφωνικά έργα, πάντοτε έχω στο νου μου τον λαό. Φιλοδοξώ να γίνω κατανοητός από τους απλούς εργαζόμενους ανθρώπους, γιατί έχω πίστη ότι αυτοί αποτελούν τη βασική δύναμη που σπρώχνει μπροστά την Ιστορία», είχες δηλώσει όταν σου απονεμήθηκε το βραβείο Λένιν.

Κι έπειτα πάλι συνήθιζες συχνά να επαναλαμβάνεις πως «ό,τι φτιάξαμε το πήραμε από τον λαό και στον λαό το επιστρέφουμε».

Και δεν ήταν σεμνοτυφία.

Είχες βαθιά συνείδηση ότι για το προσωπικό καλλιτεχνικό σου επίτευγμα σπουδαίο ρόλο έπαιξε η εποχή σου, ότι στον ιδιαίτερο τρόπο της Τέχνης σου αντανακλούσαν οι πράξεις του λαού.

Αυτό άλλωστε είναι το μυστικό της μεγάλης, της αληθινής Τέχνης, της Τέχνης που συλλαμβάνει τον σφυγμό της εποχής και αφουγκράζεται το επερχόμενο.

Να αντλεί τη δύναμή της από την ανθρωπιά, από τα βάσανα, τους καημούς, τις μνήμες και τις ελπίδες του λαού, και αυτήν την ανθρωπιά να την επιστρέφει πάλι στους δημιουργούς της.

Μια βαθύτερη όμως συνείδηση της ανθρωπιάς: Τη συνείδηση της δύναμης, που μόνο ο άνθρωπος μέσα σε όλα τα πλάσματα διαθέτει, να υποτάσσει τον κόσμο γύρω του, στην ανάγκη του για δίκιο και ευτυχία, να τον μετασχηματίζει στα μέτρα του.

Ετσι, γράφοντας για τον δικό σου λαό, είδες τη μουσική σου να σπάει τα σύνορα της χώρας, καθώς η γλώσσα της έχει την οικουμενικότητα από τα κοινά βάσανα, τις ελπίδες, τα οράματα «όλων των τίμιων ανθρώπων της Γης που αγωνίζονται ενάντια στην τυραννία, τη βία και την εκμετάλλευση», αγγίζει τις καρδιές όλων των λαϊκών ανθρώπων ανεξάρτητα από εθνικότητα, γλώσσα, θρησκεία, φυλή.

Γι' αυτό, δεκάδες συλλυπητήρια μηνύματα καταφτάνουν αυτές τις μέρες από όλες τις γωνιές της Γης από Κομμουνιστικά, από Εργατικά Κόμματα, από πολλές άλλες προοδευτικές οργανώσεις από όλες τις ηπείρους.

Από εκείνους που νιώθουν σαν να έχασαν έναν δικό τους άνθρωπο.

Πορεύτηκες μαζί με τους αδικημένους σε δρόμους που έκαιγαν

«Ο καλλιτέχνης που ζει και δημιουργεί μέσα στην πάλη, εξασφαλίζει ξεχωριστή θέση για το έργο του», δήλωνες.

Και πράγματι, το έργο σου έκανε θρύψαλα τον μύθο ότι η δέσμευση καταστρέφει την Τέχνη.

Το έργο σου είναι τρανή απόδειξη ότι η μεγάλη Τέχνη είναι πάντα πολιτική, είτε το γνωρίζει είτε δεν το γνωρίζει ο δημιουργός της.

Πίστευες ακλόνητα πως η συμμετοχή σου στη λαϊκή δράση ήταν αυτή που «έδινε ρεύμα», που «έβαζε φωτιά» στη δημιουργία σου, πως δεν αρκεί ο καλλιτέχνης μόνο με το έργο του να είναι κοντά στον λαό, αλλά και με την ίδια του τη ζωή.

«Να μην ξεχωρίζει τη ζωή του από τη ζωή του εργαζόμενου, από τη ζωή του πρωτοπόρου λαϊκού αγωνιστή», «να είναι ένας απλός στρατιώτης στην ακατάβλητη στρατιά των λαϊκών ανθρώπων» που μάχονται για τη ζωή.

Δικά σου τα λόγια.

Ετσι, πορεύτηκες κι εσύ μαζί με τους αδικημένους σε δρόμους που έκαιγαν.

Από νωρίς «πήρες του ήλιου τον δρόμο, κρεμώντας τη λύρα τη δίκαιη στον ώμο», για τον λαό μας, για όλους τους λαούς, ως άλλος Σολωμός, ως άλλος βάρδος της ελευθερίας, με όλα τα προτάγματα της δικής μας εποχής.

Από 17 κιόλας χρονών οργανώθηκες στο ΕΑΜ και λίγο μετά στο ΚΚΕ, παίρνοντας μέρος στην Εθνική μας Αντίσταση.

Τον Δεκέμβρη του '44 πολέμησες στη Μάχη της Αθήνας, με τον 1ο Λόχο του 1ου Τάγματος του Εφεδρικού ΕΛΑΣ.

Και ήταν τόση η περηφάνια σου για τη συμμετοχή σου σ' αυτήν την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας, που πολλά χρόνια αργότερα θα πεις πως αν υπήρχε επιτύμβιο επίγραμμα που θα επιθυμούσες να χαραχτεί στον τάφο σου, θα ήταν: «Πολέμησε τον Δεκέμβρη».

Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού μοιράστηκες με τους συντρόφους σου τις άγριες διώξεις του αστικού κράτους, εξόριστος στην Ικαρία και έπειτα στη Μακρόνησο, όπου βασανίστηκες φριχτά.

Εκεί είναι, με τα δικά σου λόγια, που έσπασε το «εγώ» και έγινε τελεσίδικα «εμείς».

Στη συνέχεια αγωνίστηκες μέσα από την ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες για την κοινωνική και πολιτιστική αναγέννηση, ενώ «πλήρωσες» με νέες δοκιμασίες, φυλακές και εξορίες την παράνομη δράση σου ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967.

Με τις αμέτρητες συναυλίες σου στο εξωτερικό μέχρι την πτώση της δικτατορίας μετέφερες σε όλο τον κόσμο το μήνυμα της αντίστασης και της λευτεριάς, και έπειτα σε όλη την Ελλάδα.

Τα τραγούδια σου, που τα λέγαμε μυστικά όλα τα μαύρα εκείνα χρόνια, κατέκλυσαν τα πάντα, τις ταβέρνες, τα γιαπιά, τα σχολειά, τα πανεπιστήμια, τις εκδρομές, τις συντροφιές, τις διαδηλώσεις.

Στις συγκλονιστικές συναυλίες σου και στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, μέσα σε μια μέθεξη της μουσικής σου με τον κόσμο, αποθεωνόταν η πίστη πως με τους αγώνες μας θα αλλάξουμε τον κόσμο για να ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο.

Τα χρόνια αυτά έδωσες τη μάχη ως υποψήφιος του ΚΚΕ για τον δήμο της Αθήνας, ενώ το 1981 και το 1985 ως βουλευτής του Κόμματος υπερασπίστηκες τα δικαιώματα των εργαζομένων, του λαού. Από κάθε μετερίζι στη σκέψη σου πρυτάνευε ο αγώνας «για την ενότητα των Ελλήνων».

Πολύπλευρος και πολυτάλαντος, διανοούμενος καθώς ήσουν, δεν περιορίστηκες στη μουσική, αλλά με τον χαρισματικό λόγο σου έγραψες ένα σωρό βιβλία εκείνα τα χρόνια.

Το ξεχωριστό όμως στην περίπτωσή σου είναι ότι η καλλιτεχνική ιδιοφυΐα σου συναντήθηκε με μια προσωπικότητα ανήσυχη και άγρυπνη, που ένιωθε πάντα την ανάγκη να ξεπερνά τον εαυτό της.

Το υστερόγραφο της δόξας, η τεράστια παρακαταθήκη του έργου σου και η πολιτική διαθήκη που μας άφησες

Ετσι συνέχιζες μέχρι το τέλος να το δίνεις το «παρών» σε όλες τις κρίσιμες στιγμές που ακολούθησαν, παίρνοντας το μέρος της αλήθειας και της δικαιοσύνης.

Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη νίκη της αντεπανάστασης στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, δεν λύγισες.

«Κι όμως σταθήκαμε όρθιοι, κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ πως το οφείλουμε στα δάκρυα και τις θυσίες αυτών των χιλιάδων και χιλιάδων πρωτοπόρων αγωνιστών που έπεσαν ακολουθώντας τις σημαίες και τα λάβαρα με το κόκκινο αίμα, που φλόγιζαν, εξακολουθούν να φλογίζουν τις καρδιές όσων πάλευαν και παλεύουν για την ελευθερία, την ειρήνη, το δίκαιο, τα δικαιώματα του λαού μας και όλων των λαών της Γης», είχες πει τότε.

Σταθερά στις επάλξεις του διεθνισμού, ασταμάτητα υποστήριζες την αδελφική φιλία του ελληνικού με τον τουρκικό λαό, και τον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.

Πολεμώντας «τους λύκους που διψούν για αίμα και σεργιανούν στην περιοχή μας», διοργάνωσες το 1999 την ιστορική συναυλία με τη συμμετοχή όλων των μεγάλων Ελλήνων τραγουδιστών ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, και καταδίκασες με τις ξεκάθαρες, δημόσια εκφρασμένες θέσεις σου τις κρίσιμες στιγμές, τα «τσακάλια του αντικομμουνισμού», όπως τα ονόμασες, τα αντικομμουνιστικά μνημόνια του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την ανιστόρητη εξομοίωση «των θυμάτων με τους θύτες, των εγκληματιών με τους ήρωες, των κατακτητών με τους απελευθερωτές και των ναζιστών με τους κομμουνιστές».

«Παρών» δήλωσες και στη δίκη της εγκληματικής - ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή.

Παρών και στον δίκαιο αγώνα του λαού μας για την κατάργηση των μνημονίων και όλων των αντεργατικών εφαρμοστικών νόμων τους.

Η αλήθεια είναι, όπως και γνωστό σε όλους, πως δεν συμφωνούσαμε πάντα με τις πολιτικές πρωτοβουλίες σου, όμως αυτό που μένει, το υστερόγραφο της δόξας, είναι η τεράστια παρακαταθήκη του έργου σου και η πολιτική διαθήκη που μας άφησες, «σβήνοντας τις λεπτομέρειες» και κρατώντας τα «Μεγάλα Μεγέθη».

Το ότι «τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά, τα ώριμα χρόνια» σου τα πέρασες «κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ».

Θα τον «σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο»

Δεν σε αποχαιρετούμε, σύντροφε Μίκη, γιατί εσύ δεν έφυγες.

Μέσα στις φλέβες μας είσαι. Θα 'σαι για πάντα μέσα σε όλα εκείνα που γι' αυτά πολέμησες, θα 'σαι για πάντα σε όλους τους ποταμούς του κόσμου.

Κι όταν «θα πάρουν τα όνειρα εκδίκηση» και γύρω μας θα λάμπει η ηλιόλουστη ζωή, θα είσαι κι εσύ, τρανός όπως πάντα στις μεγάλες στιγμές, παρών.

Γιατί το έργο σου έγινε ελπιδοφόρος, αναγεννητικός «ανάκουστος κελαηδισμός» για τον ελληνικό λαό, για όλους τους λαούς, στη σύγχρονη ιστορική εποχή της ανατολής της νέας κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για την ελευθερία σε όλες της τις μορφές: Πνευματική, ηθική, πολιτική, κοινωνική. Για την πλήρη, αληθινή ελευθερία.

Στο φέρετρό σου σηκώνεται, υψώνει τη γροθιά της και «αντριεύει και θεριεύει» η Ελλάδα!

Σύντροφε Μίκη,

Είσαι «φως που πατεί χαρούμενο τον Αδη»!

Φως επαναστατικό «στην κορφή του Ολύμπου αριστερά»... Φως που «ολούθε λαμπυρίζει», όπως έγραψαν αυτές τις μέρες γερμανικές εφημερίδες.

Ενα «φως που καίει». «Τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής»!

Οπως ήθελες θα γίνει, όπως το προδιέγραψες με την πολιτική διαθήκη σου «στους μεγάλους δρόμους κάτω από τις αφίσες», με τα αθάνατα τραγούδια σου.

Θα τον «σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα». Θα τον «σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο».

Οταν απόψε το πλοίο θα σαλπάρει από τον Πειραιά, για να διασχίσει τα γαλάζια νερά της ελληνικής θάλασσας, για να σε οδηγήσει στην τελευταία σου κατοικία, στον τόπο καταγωγής σου, στον Γαλατά Χανίων, στην αγαπημένη σου Κρήτη, σύμφωνα με την επιθυμία σου, όλη η Ελλάδα θα σε συνοδεύει με τα τραγούδια σου.

Γιατί για σένα, για να δανειστούμε στίχους από το μεγαλείο του Σολωμού, «ο ουρανός καμάρωνε κι η γη χειροκροτούσε»...

Αθάνατος Μίκη!

"ΕΦΥΓΕ " Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

 Για τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη η ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Με βαθιά συγκίνηση κι ένα ακατάπαυστο χειροκρότημα αποχαιρετούμε τον Μίκη Θεοδωράκη, αγωνιστή - δημιουργό, οδηγητή και πρωτεργάτη μιας νέας, μαχόμενης τέχνης στη μουσική.

Ορμητικός, εμπνευσμένος και φλεγόμενος από το πάθος της προσφοράς στον λαό, ο Θεοδωράκης κατόρθωσε να χωρέσει στο μεγαλειώδες έργο του όλο το έπος της λαϊκής πάλης του 20ού αιώνα στη χώρα μας. Αλλωστε, μέρος αυτού του έπους υπήρξε και ο ίδιος.

Από 17 κιόλας χρόνων οργανώθηκε στο ΕΑΜ και λίγο μετά στο ΚΚΕ, παίρνοντας μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Τον Δεκέμβρη του '44 πολέμησε στη μάχη της Αθήνας, που πνίγηκε στο αίμα και μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού μοιράστηκε με τους συντρόφους του τις άγριες διώξεις του αστικού κράτους ως εξόριστος στην Ικαρία και τη μαρτυρική Μακρόνησο, όπου βασανίστηκε άγρια. Στη συνέχεια, αγωνίστηκε μέσα από την ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες για την πολιτιστική αναγέννηση, ενώ "πλήρωσε" με νέες δοκιμασίες, φυλακές και εξορίες την παράνομη δράση του ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967. Συγκλονιστικές ήταν οι συναυλίες που έδινε στο εξωτερικό μέχρι την πτώση της δικτατορίας και στη συνέχεια σε όλη την Ελλάδα. Το 1978 ήταν υποψήφιος δήμαρχος του ΚΚΕ στην Αθήνα, ενώ το 1981 και το 1985 εκλέχτηκε βουλευτής του Κόμματος. "Τα πιο δυνατά και όμορφα χρόνια μου τα έζησα στις γραμμές του ΚΚΕ", είχε δηλώσει στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Κόμμα για να τιμήσει τα 90 χρόνια της καλλιτεχνικής και κοινωνικής προσφοράς του.

Πράγματι, ο Θεοδωράκης δεν ξέχασε ποτέ τα ιδανικά της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, που έμειναν ανεκπλήρωτα. Το έργο του είναι μια διαρκής αναμέτρηση με την αδικία και την ηττοπάθεια, ένα σάλπισμα πάλης, νέων αγώνων, αντίστασης, ανάτασης κι ελπίδας. "Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις... εκεί που πάει να σκύψει... να τη πετιέται από ξαρχής" είναι η απάντησή του στην πίκρα και την απογοήτευση ενός λαού, που τα όνειρά του δεν πήραν ακόμα εκδίκηση.

Αυτή η κατάφαση στη ζωή και τον αγώνα δεν είναι ρηχή και πάντα εύκολη. Κάποιες φορές αναδύεται μέσα από βασανιστικό αναστοχασμό. Χωρίς αμφιβολία ο Μίκης, όσο καλά ήξερε να χτυπά κάθε μικρή και μεγάλη αδικία, το ίδιο καλά ήξερε να εδραιώνει την πίστη ότι η αγάπη, η ευτυχία, η ειρήνη και η ελευθερία είναι πράγματα κατορθωτά. Αλλά κι όσο ρωμαλέα και δυνατά χειριζόταν το "δίκοπο μαχαίρι", το "αστραφτερό σπαθί" της μουσικής του, τόσο εύκολα ήξερε να απαλαίνει το τραγούδι του, αγγίζοντας με τρυφερή ευαισθησία κάθε καλό και ωραίο στη ζωή και τον κόσμο.

Η μουσική του Μίκη είναι ζυμωμένη με όλα εκείνα τα υλικά που φτιάχνουν τη μεγάλη τέχνη, την τέχνη που συλλαμβάνει τον σφυγμό της εποχής της και προαισθάνεται το επερχόμενο. Το αίσθημα, το φρόνημα, η μνήμη και η πείρα του λαού που αγωνίζεται είναι η πηγή της έμπνευσής του. "Ο,τι φτιάξαμε το πήραμε από τον λαό και στον λαό το επιστρέφουμε", έλεγε και αυτό δεν ήταν σεμνοτυφία. Ο Θεοδωράκης είχε βαθιά συνείδηση ότι για το προσωπικό του καλλιτεχνικό κατόρθωμα σπουδαίο ρόλο έπαιξε η εποχή του. Είχε απόλυτη επίγνωση ότι στον ιδιαίτερο τρόπο και τον δυναμισμό της τέχνης του αντανακλούσαν οι πράξεις του λαού κι ότι η δική του συμμετοχή στη λαϊκή δράση, παρότι τον αποσπούσε σε κάποιον βαθμό από τη δημιουργία του, ήταν το οξυγόνο της. "Ο καλλιτέχνης που ζει και δημιουργεί μέσα στην πάλη, εξασφαλίζει ξεχωριστή θέση για το έργο του", δήλωνε. Το έργο του είναι λαμπρή απόδειξη ότι η μεγάλη τέχνη είναι πάντα πολιτική, είτε το επιδιώκει είτε δεν το επιδιώκει ο δημιουργός της.

Ο Θεοδωράκης είχε και εμπιστοσύνη στον λαό. Πίστευε ότι ο λαός έχει τη δύναμη να κατακτήσει ό,τι πιο υψηλό και όμορφο δημιουργεί ο άνθρωπος στην ιστορία του. Γι' αυτό και με ιερή αφοσίωση καλλιέργησε μια τέχνη που ανυψώνει τον λαό. Ο Μίκης δεν μελοποίησε μόνο έξοχα τον ποιητικό λόγο χωρίς να τον προδίδει, τον αναδημιούργησε και τον παρέδωσε με εκείνη τη μορφή που μπαίνει κατευθείαν στη λαϊκή καρδιά. "Εφερε την ποίηση στο τραπέζι του λαού, πλάι στο ποτήρι και το ψωμί του", όπως έγραφε γι' αυτόν ο Ρίτσος. Δεν είναι μόνο η ανεπανάληπτη στην ιστορία συνομιλία της μουσικής του με την ποίηση του Ρίτσου στον "Επιτάφιο", που μέσα και από τις συγκλονιστικές ερμηνείες του Μπιθικώτση και του Χιώτη έγινε ένας διαχρονικός λαϊκός θρήνος και ύμνος μαζί στον θάνατο που γονιμοποιεί το μέλλον. Ο Θεοδωράκης πέτυχε να μιλήσει με την υψιπετή ποίηση στη λαϊκή ψυχή, ακόμα και μέσα από απαιτητικές και ασυνήθιστες στο λαϊκό αυτί μουσικές φόρμες, όπως αυτές στο "Αξιον Εστί" του Ελύτη, στο "Επιφάνεια - Αβέρωφ" του Σεφέρη, στο "Πνευματικό Εμβατήριο" του Αγγελου Σικελιανού κ.ά.

Στον ποταμό του έργου του συνυπάρχουν σχεδόν όλα τα είδη μουσικής: Οι λαϊκοί δρόμοι και το δημοτικό τραγούδι, αλλά και η αρχαία τραγωδία, το βυζαντινό μέλος, το κλασικό τραγούδι, η συμφωνική μουσική, τα ορατόρια. Πολύπλευρος και πολυτάλαντος, διανοούμενος καθώς ήταν, είχε και ένα πλούσιο συγγραφικό έργο. Στην περίπτωση του Μίκη Θεοδωράκη συναντήθηκε η καλλιτεχνική ιδιοφυία με μια προσωπικότητα ανήσυχη, άγρυπνη και δημιουργική, που ένιωθε πάντα την ανάγκη να ξεπερνά τον εαυτό της. Η μουσική του έσπασε τα σύνορα της χώρας, καθώς η γλώσσα της έχει την οικουμενικότητα από τα κοινά βάσανα, τις ελπίδες, τα οράματα που μοιράζονται όλοι οι λαοί, όλοι οι ταπεινοί της Γης. Η παγκόσμια αναγνώριση της καλλιτεχνικής και κοινωνικής προσφοράς του επισφραγίστηκε με το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη. Και αύριο με τη δική του μουσική θα τραγουδήσουμε μαζί οι λαοί στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Κύπρο, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, παντού στη Γη, στο τραγούδι της Ειρήνης.

Στον Μίκη άρεσε να περπατά, να αναπνέει "στους μεγάλους δρόμους, κάτω απ' τις αφίσες". Και εκεί η μουσική του θα συνεχίζει να ακούγεται, να εμπνέει, να παρακινεί, να διαπαιδαγωγεί. Με τη μουσική του Μίκη θα συνεχίζουμε να πορευόμαστε ώσπου... "να σημάνουν οι καμπάνες" της κοινωνικής απελευθέρωσης. Αλλά και όταν "τελειώσει ο πόλεμος" δεν θα τον ξεχάσουμε... Θα είναι μαζί μας και όταν "κοκκινίζουν τα όνειρα".

Αθάνατος Μίκη!

Στους οικείους του το ΚΚΕ απευθύνει τα θερμά του συλλυπητήρια και τους εύχεται καλή δύναμη».

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 

 ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ

 ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ ΓΙΑ ΝΕΑ

 ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ!

 

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για τα μέτρα για την πανδημία επιβεβαιώνουν ότι τα μέτρα θωράκισης του δημόσιου συστήματος υγείας, τα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα ΜΜΜ που σήμερα είναι πιο αναγκαία από ποτέ, απέχουν πολύ από την πολιτική της.

Σαν ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ από την πρώτη στιγμή έχουμε ταχθεί υπέρ του καθολικού δημόσιου και δωρεάν εμβολιασμού με ταυτόχρονα μέτρα προστασίας για την υπεράσπιση της υγείας του λαού.

Απαιτούμε να υπάρξει ολοκληρωμένη ενημέρωση των εργαζομένων από τους γιατρούς εργασίας στους χώρους δουλειάς για την ανάγκη καθολικού εμβολιασμού, για να λύνονται απορίες, προβληματισμοί των εργαζομένων από ειδικούς επιστήμονες.

Συνάδελφοι, με την πανδημία, όπως και με τις φωτιές σε όλη την Ελλάδα, αποδείχτηκε με τον πιο τραγικό τρόπο η εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια, που βάζει στη ζυγαριά του «κόστους - οφέλους» τα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού.

Εν μέσω του 4^ου κύματος της πανδημίας, η κυβέρνηση συνεχίζει στην ίδια ρότα, το δρόμο της προσαρμογής των υγειονομικών πρωτοκόλλων στις ορέξεις του κεφαλαίου. Αφήνει ανοχύρωτους τους χώρους εργασίας, το δημόσιο σύστημα υγείας τρύπιο σαν σουρωτήρι, τα σχολεία, που ανοίγουν σε λίγο, εστίες διασποράς, τα ΜΜΜ σε άθλιες συνθήκες. Δεν παίρνει κανένα μέτρο για τη διασφάλιση της υγείας του λαού.

Παρά μόνο κουνάει το δάχτυλο, επικαλούμενη και πάλι την ατομική ευθύνη (βλέπε σποτάκι «τώρα που γυρίζω από τις διακοπές, κάνω σελφ τεστ»), και μετατρέπει το εμβόλιο από δικαίωμα και όπλο της επιστήμης, σε μέσο διαίρεσης των εργαζομένων, εκβιασμών, επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα, αλλά και ευκαιρία για τους ιδιωτικούς ομίλους να αυξήσουν την πελατεία τους.

Η κυβέρνηση με τη λειψή εμβολιαστική εκστρατεία, την απουσία ολοκληρωμένης πληροφόρησης, τη μετατροπή του εμβολίου σε μέσο συναλλαγής επιτρέπει στους εργοδότες να επιτίθενται σε εργασιακά δικαιώματα εκ νέου, να απειλούν με απολύσεις. Είναι τεράστιες και εγκληματικές οι ευθύνες της.

Η διοίκηση της Τράπεζας Πειραιώς, όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι εργοδότες του κλάδου, εφαρμόζει –κατά το δοκούν- τα κουτσουρεμένα υγειονομικά πρωτόκολλα (σε κάποιες περιπτώσεις ούτε καν αυτά), αντί να εξασφαλίζει πραγματικά μέτρα προστασίας της υγείας τόσο των εργαζομένων όσο και των συναλλασσόμενων με την Τράπεζα. Ουσιαστικά ο εμβολιασμός των εργαζομένων έχει γίνει το άλλοθι για να εξαφανιστούν και τα ελάχιστα μέτρα που τηρούνταν στους χώρους δουλειάς.

Τι μας λένε σήμερα; Οι εμβολιασμένοι συνάδελφοι δε χρειάζεται να κάνουν διαγνωστικά τεστ, δε θα έχει την υποχρέωση ούτε το Κράτος ούτε η εργοδοσία να παρέχει δωρεάν τεστ covid. Λες και όσοι έχουν εμβολιαστεί δεν έχουν κίνδυνο να νοσήσουν ή να μεταδώσουν τον ιό. Οι ανεμβολίαστοι δε, θα αναγκάζονται να πληρώνουν από την τσέπη τους στα ιδιωτικά κέντρα υγείας τουλάχιστον 40€ το μήνα για να προσέρχονται στη δουλειά και μάλιστα έχουν αποκλειστεί από τις δημόσιες δομές υγείας! Είναι βολικό για τους εργοδότες και την Κυβέρνηση να στρέφεται η συζήτηση γύρω από το ζήτημα εμβολιασμένος- ανεμβολίαστος. Αποφεύγουν έτσι περίτεχνα να τοποθετηθούν για την ταμπακιέρα: για την υποχρέωσή τους να πάρουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της υγείας των εργαζομένων και των οικογενειών μας.

Οι εργαζόμενοι στην Τράπεζα Πειραιώς είναι τώρα η ώρα να οργανώσουμε την πάλη ενάντια στα αντεργατικά μέτρα, ενάντια στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη που με πρόσχημα την πανδημία ξεθεμελιώνει εργασιακά δικαιώματα αιώνων. Να καταργήσουμε στην πράξη την εφαρμογή του νομοσχεδίου – εκτρώματος, να διεκδικήσουμε την ανατροπή όλων των αντεργατικών νόμων της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Να δυναμώσει η πάλη των εργαζομένων με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες για την προάσπιση της υγείας του λαού, διεκδικώντας:

·         Άμεσα μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας. Εβδομαδιαία test στους εργαζόμενους, εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, αποκλειστικά με επιβάρυνση του κράτους και των εργοδοτών καθώς και ουσιαστική ενίσχυση του κρατικού συστήματος ιχνηλάτισης και παρακολούθησης.

·         Πλήρης, επαρκής και αποκλειστική χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό του δημόσιου συστήματος Υγείας, με προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού με πλήρη εργασιακά δικαιώματα και επίταξη του ιδιωτικού τομέα της υγείας. Να εξασφαλιστεί ο δημόσιος και δωρεάν καθολικός εμβολιασμός του λαού.

·         Λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας της υγείας και της ασφάλειας μαθητών και εκπαιδευτικών, για να είναι ασφαλές το αναγκαίο άνοιγμα των σχολείων. Σχολεία καθαρά με 15 μαθητές στην τάξη.

Η ΔΙΚΑΙΗ ΟΡΓΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

.