Εργαζόμενες - Εργαζόμενοι, Νέοι και νέες,
Ανεργοι και συνταξιούχοι,
Χαιρετίζουμε τους εργαζόμενους στα τρόφιμα και τα ποτά, στον Τύπο και το χαρτί, αλλά και στους άλλους κλάδους που ετοιμάζονται να δώσουν σκληρή μάχη για την υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης, αλλά και ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία.
Οι αγώνες αυτοί πρέπει να συντονιστούν. Το μέτωπό τους να γίνει ακόμα πιο καθαρό απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στα μονοπώλια, στους μεγαλοεργοδότες. Γιατί, εκεί θα κριθεί, σε τελευταία ανάλυση, η σύγκρουση. Στους τόπους δουλειάς, ενάντια στους βιομηχάνους, στους εφοπλιστές, στους τραπεζίτες, στους μεγαλέμπορους.
Εργαζόμενες - Εργαζόμενοι
Νέοι και νέες,
Ας θυμηθούμε τα μεγάλα ψέματα ότι μετά το μνημόνιο, που δήθεν ήταν αναγκαίο για να σωθεί η πατρίδα, για να σωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, δεν θα παίρνονταν άλλα μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Δε θα μειώνονταν οι μισθοί και οι συντάξεις, δε θα έμπαιναν νέοι φόροι, δε θα ακρίβαιναν άλλο τα προϊόντα. Ας θυμηθούμε πώς μας χαρακτήριζαν και πώς μας αποκαλούσαν. Από ανεύθυνους έως και εθνικούς μειοδότες όλους εμάς που ισχυριζόμασταν ότι τα μέτρα του μνημονίου θα έφερναν νέα, ακόμα πιο βάρβαρα και πως το αντιλαϊκό βαρέλι δεν έχει πάτο.
Πώς μας αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν όλους εμάς που λέγαμε και λέμε ότι τα μέτρα τους ένα μόνο στόχο έχουν: Να σώσουν και να στηρίξουν τους επιχειρηματικούς ομίλους και, ταυτόχρονα, να τσακίσουν όλες τις εργατικές κατακτήσεις των εργαζομένων.
Το ότι μέσα στην κρίση επιχειρηματικοί όμιλοι και μονοπώλια, τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλέμποροι, αυξάνουν τα ήδη υπέρογκα κέρδη τους και τα μερίδια της αγοράς είναι επιβεβαίωση όσων λέγαμε και λέμε. Είναι απόδειξη και επιβεβαίωση ότι η κρίση και το χρέος δεν είναι του λαού. Τα έφεραν τα κέρδη του καπιταλισμού.
Γι' αυτό τους απαντήσαμε και τους απαντάμε: ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ!
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ......
Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα αντεργατική καταιγίδα. Σε νέα μέτρα, που θα μετατρέψουν τη λαϊκή επιβίωση σε μια συνεχή κόλαση, σε έναν ατελείωτο Γολγοθά.
Την ίδια ώρα παίρνονται παράλληλα μέτρα, που είναι παράδεισος για το κεφάλαιο.
Νέα φοροσφαγή των λαϊκών στρωμάτων με αύξηση του ΦΠΑ στο 23% από το 13% των ειδών των σούπερ μάρκετ και όλων των ειδών της πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
Νέα αύξηση στα τέλη κυκλοφορίας, στα ασφάλιστρα, στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, όπως αυτός του πετρελαίου που θα επιβαρύνει κάθε λαϊκό νοικοκυριό με πάνω από 800 ευρώ το χρόνο.
Και αυτά, παράλληλα και σε συνδυασμό με τη μείωση του συντελεστή φορολόγησης των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών από το 24% στο 20% με ορίζοντα το 15%.
Μισθοί, συντάξεις - εφάπαξ όπως και επιδόματα ανεργίας, ΕΚΑΣ, τα επιδόματα των ΑΜΕΑ, της εργατικής κατοικίας, καρατομούνται.
Προσπαθούν να μειώσουν, να πετσοκόψουν τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων για να κατεβάσουν και τους μισθούς των δημόσιων και τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα σε επίπεδα πείνας και εξαθλίωσης, σε επίπεδα Κίνας και Ινδίας.
Και νομίζουμε ότι σήμερα δημόσιοι υπάλληλοι που δυσπιστούσαν, που μας κατηγορούσαν ως κινδυνολόγους όταν τους λέγαμε ότι θα μειωθούν οι μισθοί τους, ότι θα αρθεί η μονιμότητά τους, πρέπει να σκεφτούν και να βγάλουν συμπεράσματα από τις εξελίξεις. Αν μας είχαν πιστέψει, δε θα είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος στην οργάνωση της αντίστασης.Ολος ο δημόσιος πλούτος, οι πρώην ΔΕΚΟ και όχι μόνο - αίμα και ιδρώτας δικός μας και των πατεράδων μας - δίνεται προίκα στους ντόπιους και ξένους καπιταλιστές.
Νέες τεράστιες ανατιμήσεις, όπως και νέες χιλιάδες απολύσεις θα είναι το επακόλουθο και του νέου αυτού αντιλαϊκού εγκλήματος. Το σύστημά τους είναι σάπιο.
Συναδέλφισσες - Συνάδελφοι
Η κρίση τους βαθαίνει. Οι αντιθέσεις τους και ο ανταγωνισμός στις λυκοσυμμαχίες τους οξύνονται. Ενδιαφέρονται για το ποιος θα αρπάξει τα περισσότερα και θα φορτώσει στον άλλο το μεγαλύτερο μέρος από την αναγκαία καταστροφή κεφαλαίων και υποδομών. Σε αυτήν τη λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ η χώρα μας γίνεται και θύμα και θύτης.
Το σύστημά τους σαπίζει και μολύνει όλη την κοινωνία με τη σαπίλα του και την αποφορά του. Ολες οι πληγές του συστήματος αυτό φωνάζουν, αυτό επιβεβαιώνουν. Οτι έχει έρθει ο δικός μας ο καιρός. Εχει έρθει η ώρα όχι μόνο της μαζικής λαϊκής αντίστασης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά η ώρα να αλλάξει η τάξη που θα ασκεί την εξουσία. ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΗΣ.
Δεν έχουν λύσεις, πολύ περισσότερο δεν έχουν φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση τους. Και γίνονται πιο αδίστακτοι, πιο κυνικοί, πιο αποφασισμένοι να ξεπεράσουν την κρίση τους με το μόνο τρόπο που έχουν: Ξεσκίζοντας τις σάρκες των εργαζομένων. Ισοπεδώνοντας δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων, των νέων και των μεταναστών.
Ολοι μαζί οι καπιταλιστές, ντόπιοι και ξένοι, εκβιάζουν και απειλούν με την πείνα, τις απολύσεις και την ανεργία για να σκύψουμε τα κεφάλια και να αποδεχτούμε τα μέτρα τους (όπως έκανε ο πρόεδρος του ΣΕΒ που μας απειλεί ότι αν δεν περάσουν τα μέτρα θα πεινάσουμε).
Ολο το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης από την κυβέρνηση και την ΝΔ έως τον Καρατζαφέρη, την Μπακογιάννη και άλλους πρόθυμους τρομοκρατούν και εκβιάζουν για τη δήθεν αναγκαιότητα των αντιλαϊκών τους μέτρων.
Τα νέα δάνεια δεν τα παίρνουν για να εξασφαλίσουν τους μισθούς και τις συντάξεις μας, τα επιδόματα και τις παροχές στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια. Αυτά τα κατακρεουργούν. Γι' αυτό είναι μεγάλο ψέμα αυτός τους ο ισχυρισμός.
Τα νέα δάνεια τα παίρνουν για να τα δώσουν όπως και τα προηγούμενα στους μεγαλοκαπιταλιστές για να διατηρήσουν τα κέρδη τους και την ανταγωνιστική τους θέση. Η πραγματικότητα κάνει φύλλο και φτερό - κονιορτοποιεί - το παραμύθι τους ότι μέσα από την ανάπτυξη των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και της κερδοφορίας, περνά η εξασφάλιση της δουλειάς των εργαζομένων και κυρίως των νέων, η βελτίωση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων.
Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, το ακριβώς αντίθετο γίνεται. Προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία είναι να καρατομηθεί άπαξ και διά παντός κάθε εργατικό λαϊκό δικαίωμα, κάθε κατάκτηση. Να φύγουν από τη μέση οι μικροί και μεσαίοι, να συγκεντρωθεί και συγκεντροποιηθεί το κεφάλαιο.
Οχι στον εκβιασμό, μπροστά χωρίς φόβο
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Σε αυτήν τους την πολιτική συναντούν δυσκολίες. Οχι μόνο γιατί οι παρεμβάσεις τους δεν έχουν τα αποτελέσματα που θέλουν στον κύκλο της κρίσης. Αλλά και γιατί μεγάλα τμήματα του λαού μας δε συναινούν, δε στηρίζουν αυτήν την πολιτική.
Ενα σημαντικό κομμάτι εργαζομένων εναντιώνεται αποφασιστικά, έστω και αν ακόμα δεν είναι αυτό που πρέπει σε όγκο, μαζικότητα και μαχητικότητα.
Πέρα από όλες τις άλλες μορφές, 20 πανελλαδικές απεργίες έχουν γίνει στη χώρα μας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, οι περισσότερες ως αποτέλεσμα πρωτοβουλιών και πίεσης του ΠΑΜΕ. Τέτοιου είδους κίνημα δεν είχαν και δεν έχουν ακόμα να αντιμετωπίσουν τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, στις ΗΠΑ και αλλού.
Γι' αυτό συντονίζονται σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, αναζητώντας τρόπους υποταγής όσων αντιστέκονται. Ανεβάζουν τους τόνους των εκβιασμών και των διλημμάτων. Τώρα προσπαθούν την ουσιαστική τους συναίνεση και συμφωνία στις αντιλαϊκές, στις βάρβαρες πολιτικές που εφαρμόζουν, να την αναβαθμίσουν, να την προωθήσουν και να την εξελίξουν σε μια ενιαία πολιτική συμφωνία, σε ένα ενιαίο αντιδραστικό μέτωπο υποστήριξης των αντιλαϊκών μέτρων.
Επιδιώκουν - με το αντιδραστικό αυτό μέτωπο - να εντάξουν και να εγκλωβίσουν τα λαϊκά στρώματα. Κανένας φόβος και κανένας εκβιασμός δεν πρέπει να περάσει. Εμείς οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα δεν πρόκειται να πάμε ως πρόβατα στη σφαγή. Στην παγίδα της συναίνεσης δε θα μπούμε. Τους απαντάμε: Να πτωχεύσετε εσείς που ευθύνεστε για το χρέος και την κρίση και όχι εμείς. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν τώρα περισσότερη πείρα. Καταλαβαίνουν ότι όσο πιο αδύνατοι θα είστε εσείς, τόσο πιο δυνατοί θα είμαστε εμείς.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Ενα δρόμο, μια επιλογή έχουμε. Να γινόμαστε κάθε μέρα, σε κάθε τόπο δουλειάς, μικρό η μεγάλο, σε κάθε γειτονιά, όλο και πιο πολλοί, όλο και πιο αποφασισμένοι να καθυστερήσουμε, να παρεμποδίσουμε, να ματαιώσουμε τις αντεργατικές καταιγίδες, και τις τωρινές και τις αυριανές που ετοιμάζουν.
Οσο από τους τόπους δουλειάς, τα εργοστάσια, τα λιμάνια, τις πρώην ΔΕΚΟ, τα νοσοκομεία, θα γεννιούνται και θα ξεκινούν αγώνες, τόσο θα γεμίζουν οι πλατείες και οι δρόμοι. Με όλες τις μορφές από τις πιο απλές έως τις πιο οξυμένες. Αλλωστε η σύγκρουση με τα μονοπώλια και τους μηχανισμούς τους, με το αστικό κράτος δε θα είναι υγιεινός περίπατος.
Οσο θα δυναμώνει το κίνημα στον τόπο δουλειάς και θα μαζικοποιείται, τόσο οι μορφές θα γίνονται πιο πλούσιες και πιο οξυμένες. Εχουμε συνείδηση ότι δεν είναι εύκολος αυτός ο δρόμος που είναι ο δικός μας μονόδρομος. Πολλές και μεγάλες είναι οι δυσκολίες. Απέναντί μας έχουμε έναν αντίπαλο πολιτικά και ταξικά έμπειρο και στο να τρομοκρατεί και στο να αποπροσανατολίζει και να χειραγωγεί το λαό. Γι' αυτό όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο πολλοί πρέπει να βροντοφωνάζουν:
Τέρμα πια οι αυταπάτες, ή με το κεφάλαιο, ή με τους εργάτες.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Ζούμε αυτές τις μέρες το εξής φαινομενικά οξύμωρο και αντιφατικό: Παρακολουθούμε τις προσπάθειες όλων αυτών που απειλούν και απολύουν τον εργάτη μόλις θελήσει να οργανωθεί. Που τον απειλούν και τον απολύουν όταν αρνείται να υπογράψει ατομική σύμβαση με μείωση μισθού. Που απαιτούν οι νέοι να αμείβονται με 30% κάτω από στις συλλογικές συμβάσεις. Που κατηγορούν όποιον απεργεί και διαδηλώνει στους δρόμους και δένει καράβια, ως μια βίαιη ανεύθυνη μειοψηφία. Που αποσιωπούν τους αγώνες και τους χαρακτηρίζουν αντικοινωνικές εκδηλώσεις που πρέπει να αντιμετωπίζονται με το νόμο και τον αστυνόμο, να προσπαθούν να γεμίσουν τις πλατείες και τους δρόμους με διαδηλωτές.
Τους βλέπουμε να αφιερώνουν σελίδες επί σελίδων στην προετοιμασία και την προβολή αυτών των εκδηλώσεων. Παρακολουθούμε ακόμα και διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων να διευκολύνουν με άδειες και άλλες μορφές τη συμμετοχή. Ταυτόχρονα, όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης των χορτασμένων να λένε με μια φωνή ότι το δυσάρεστο και το καταστροφικό θα ήταν τα μέτρα να μην παρθούν.
Θέλει το συγκρότημα Αλαφούζου που είναι στην πρωτοπορία της κατασυκοφάντησης των αγώνων, θέλει το συγκρότημα του Μπόμπολα, του Λαμπράκη, του Τεγόπουλου και όλων των άλλων μεγαλοεργολάβων της ενημέρωσης να γεμίζουν οι πλατείες με διαδηλωτές;
Ναι, φίλες και φίλοι, θέλουν.
Αρκεί οι χιλιάδες νέοι που γεμίζουν τις πλατείες να συμβιβάζονται στα πανεπιστήμια με τους διαλυμένους φοιτητικούς συλλόγους και να απέχουν από την οικοδόμηση ενός μαχητικού αγωνιστικού φοιτητικού κινήματος στο πλάι του εργατικού κινήματος που παλεύει το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών.
Αρκεί οι χιλιάδες που θα γεμίζουν τις πλατείες να είναι μακριά από τα συνδικάτα και εχθρικοί προς αυτά. Να είναι ανοργάνωτοι στους τόπους δουλειάς απέναντι στους καπιταλιστές και τα αστικό κράτος. Να είναι μονάδες ξεκομμένες εκεί που κρίνεται τι μισθός θα δίνεται, πόσες και ποιες ώρες θα δουλεύει και αν θα δουλεύει κάποιος και σε ποιες συνθήκες θα δουλεύει.
Αρκεί αυτοί που διαδηλώνουν τη μια μέρα στην πλατεία, την άλλη μέρα να αδιαφορούν για την απεργία που γίνεται στον κλάδο τους ή σε κάποιους κλάδους για να υπογραφεί ΣΣΕ και να δοθούν αυξήσεις, ενάντια στις απολύσεις, στην εργοδοτική τρομοκρατία.
Αρκεί να γυρίζουν την πλάτη στο συλλαλητήριο που γίνεται για να μην ιδιωτικοποιηθεί το νερό, για να μην ανήκουν οι δρόμοι και οι παραλίες στους μεγαλοεργολάβους.
Αρκεί αυτοί που διαδηλώνουν στους δρόμους να μην έχουν πρόταση προοπτικής και εξουσίας, αλλά να είναι απλά ένα κίνημα έκφρασης της δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας.
Κατανοούμε την πλειοψηφία (και λέμε την πλειοψηφία γιατί δεν ήταν όλοι αυθόρμητοι και ακαθοδήγητοι) όσων διαδήλωσαν τις προηγούμενες μέρες και θα διαδηλώσουν και τις επόμενες σε διάφορες πόλεις της χώρας και ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες.
Καλούμε όλους αυτούς που θέλουν να καταγγείλουν και να καταδικάσουν την αντιλαϊκή πολιτική - που θέλουν να εκφράσουν και να εκδηλώσουν το θυμό και την αγανάκτησή τους, να το κάνουν έξω και πέρα από τα καλούπια της δήθεν ακομμάτιστης και ακηδεμόνευτης διαδήλωσης.
Εξω από τα καλούπια της ανώδυνης και αδιέξοδης εκτόνωσης που έχει τη στήριξη και την προβολή των βαρόνων των μέσων μαζικής αποχαύνωσης και ποδηγέτησης. Η πείρα και του ελληνικού και του διεθνούς κινήματος λέει ότι η αστική τάξη χειροκροτά και στηρίζει κάθε λαϊκή διαδήλωση που κρατά ξένη από τη δική της σημαία.
Είναι θετικό το ότι βγαίνουν στους δρόμους (πολλοί από αυτούς για πρώτη φορά). Τους καλούμε να κάνουν ακόμα πιο αποφασιστικό, πιο μεγάλο και ουσιαστικό το βήμα τους.
Τους απλώνουμε το χέρι και τους καλούμε να δώσουν μαζί με το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών τον αγώνα για ζωντανούς αγωνιστικούς φοιτητικούς συλλόγους στο πλευρό του εργατικού κινήματος.
Τους καλούμε μαζί με το ΠΑΜΕ να δυναμώσουν τα συνδικάτα, να τα κάνουν κάστρα αντίστασης σε κάθε τόπο δουλειάς απέναντι στους εργοδότες. Να αλλάξουν μαζί με το ΠΑΜΕ τους συσχετισμούς σε βάρος της εργατικής αριστοκρατίας και των συμβιβασμένων στα συνδικάτα. Μαζί με την ΠΑΣΕΒΕ και την ΠΑΣΥ να αλλάξουν τους συσχετισμούς στα κινήματα των ΕΒΕ και των αγροτών.
Τότε, θα διαπιστώσουν ότι - και πιο πολλοί να είναι στους δρόμους - το Αλαφουζέικο και τα άλλα κέντρα προπαγάνδας του συστήματος θα τους αγνοούν, θα τους συκοφαντούν.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Προτείναμε στις 2 Ιούνη να γίνει πανεργατική πανελλαδική απεργία ενάντια στο νέο βάρβαρο αντιλαϊκό πακέτο της κυβέρνησης, της τρόικας και του κεφαλαίου.
Η πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ πέρα βρέχει. Θέλει να κάνει απεργία κατόπιν εορτής. Βλέπουν καλές κυβερνητικές προθέσεις, αλλά λαθεμένες επιλογές και μειωμένη αντίσταση στην τρόικα. Είναι υπέρ των μέτρων αντιμετώπισης του δημοσιονομικού προβλήματος, όπως λένε, και του χρέους, αλλά με πιο δίκαια μέτρα.
Είναι ενάντια στο μνημόνιο, γιατί, άκουσον άκουσον, είναι αναποτελεσματικό. Μα, στόχος του μνημονίου ήταν να αφαιρέσει εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και αυτό το κατάφερε. Ζητάνε μέτρα αναπτυξιακού χαραχτήρα. Αυτό ακριβώς λέει και ο Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ: Να μην καταπιέζεται, να μην εμποδίζεται η επιχειρηματικότητα. Το ίδιο που λέει ο κύριος Χρυσοχοΐδης, που θέλει να αποδομήσει το «σοβιετικό κρατικό μοντέλο» που δήθεν έφτιαξαν στην Ελλάδα.
Με μια μικρή διάφορα, την οποία την αποσιωπούν συνειδητά. Στο υποτιθέμενο ελληνικό «σοβιετικό κράτος» μεγάλωσαν και γιγαντώθηκαν τα μονοπώλια και οι καπιταλιστές. Στο πραγματικό σοβιετικό κράτος απαλλοτριώθηκαν τα μονοπώλια και οι καπιταλιστές στο σύνολό τους.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Ο αγώνας πρέπει να είναι διαρκής και να αγκαλιάζει όλους τους κλάδους.
Γι' αυτό από το βήμα της σημερινής μας συγκέντρωσης:
-- Καλούμε τους εργαζόμενους των ΔΕΚΟ η 2 Ιούνη να είναι μέρα 24ωρης απεργιακής και συντονισμένης κινητοποίησης ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τις απολύσεις σε όλες τις ΔΕΚΟ.
-- Η επόμενη Παρασκευή 3 Ιούνη να είναι μέρα ολοήμερης δράσης με συλλαλητήρια και άλλες μορφές σε όλες της πόλεις της χώρας ενάντια στο νέο αντιλαϊκό μνημόνιο και κατά των εκβιαστικών διλημμάτων.
-- Καλούμε τα συνδικάτα της εργατικής τάξης - τους φοιτητές και σπουδαστές - τους αυτοαπασχολούμενους τους μικρούς και μεσαίους έμπορους και βιοτέχνες, τους φτωχούς αγρότες σε ετοιμότητα, ώστε η συζήτηση στη Βουλή του νέου αντιλαϊκού εφιάλτη να αποτελέσει αφορμή γενικού ξεσηκωμού.
Να απαντηθεί με γενική πανελλαδική απεργία, με κλείσιμο καταστημάτων και σχολείων. Να νεκρώσουμε παντού απ' άκρη σε άκρη στην Ελλάδα όλους τους τόπους δουλειάς, τις υπηρεσίες.
Να γεμίσουμε τις πλατείες και τους δρόμους με αποφασισμένους να ματαιώσουν την αντιλαϊκή βαρβαρότητα, αποφασισμένους να κλιμακώσουν τους αγώνες τους, ώστε να ανοίξουν έναν άλλο δρόμο προοπτικής και ελπίδας.
Σύνθημά μας:
ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ - ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ!
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου