Φέτος το Μάη, πριν τρεις βδομάδες, μια λαοθάλασσα κατέβηκε στους δρόμους και διαδήλωσε ενάντια στην πολιτική της λεηλασίας. Η φωνή της λαοπλημμύρας «πνίγηκε» από τα δελτία ειδήσεων!
Πάλι τον περσινό Μάη, το γνωστό πανό στην Ακρόπολη με κεντρικό σύνθημα «Peoples of Europe Rize up» (σ.σ.: «Λαοί της Ευρώπης Ξεσηκωθείτε») προκάλεσε την μήνιν του κατεστημένου. Οι ίδιοι - από τους πολιτικούς προύχοντες του καθεστώτος μέχρι τους «Πορτοσάλτε» των ΜΜΕ - που τότε με αφορμή το πανό, έθεταν ακόμα και ζήτημα «νομιμότητας» (!) του ΚΚΕ, είναι οι ίδιοι που εδώ και μερικές μέρες εκθειάζουν τις κινητοποιήσεις των «αγανακτισμένων» στην Ισπανία, όπου δεσπόζει το πανό με το ίδιο ακριβώς σύνθημα...!
Από πέρσι μέχρι φέτος δεν υπάρχει εκπρόσωπος του δικομματισμού και των «παραφυάδων» του που να μην έχει περιγράψει από την πιο μικρή μέχρι την πιο μεγάλη λαϊκή συγκέντρωση ως... κυκλοφοριακό πρόβλημα «που ταλαιπωρεί τους πολίτες»!
Δεν υπάρχει «μαρκουτσοφόρος» που δεν έχει χρεώσει την οικονομική ασφυξία και τα λουκέτα στην αγορά στο γεγονός ότι «οι διαδηλωτές κλείνουν τους δρόμους». Δεν υπάρχει ενσωματωμένη γραφίδα που δεν έχει κατηγορήσει την πιο μικρή ή την πιο μεγάλη απεργία, την πιο μικρή ή την πιο μεγάλη κινητοποίηση, σαν ένδειξη «ανευθυνότητας». Σαν υπαίτια πρόκλησης «κοινωνικής αναταραχής». Σαν πράξη «αντιπατριωτική» που «υπονομεύει την πορεία σωτηρίας της χώρας»!
Και ω του θαύματος! Εδώ και μερικά 24ωρα οι πλέον ορκισμένοι εχθροί των λαϊκών συγκεντρώσεων διαγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος πρώτος θα αποθεώσει το «κίνημα των αγανακτισμένων»! Πασχίζουν να αποδείξουν ότι «είναι κι αυτοί εκεί»! Οτι αγαπούν τους διαδηλωτές όσο τίποτα άλλο στον κόσμο!
Από τον ΣΚΑΪ που πέρυσι μεγαλοστελέχη του ζητούσαν την κατάργηση άρθρων του Συντάγματος για να τίθενται εκτός νόμου οι συναθροίσεις (!), μέχρι το MEGA των γνωστών «απεργοφάγων»,
Τι έγινε ρε παιδιά!;... Για να καταλάβουμε τι έγινε, αξίζει να σταθούμε σε όσα λένε οι «φίλοι των αγανακτισμένων».
Καμία άλλη έννοια, καμία άλλη λέξη δεν έχει αποθεωθεί από την περασμένη Τετάρτη στα ΜΜΕ όσο δύο λέξεις: «Αγανακτισμένοι» και «αυθόρμητο». Το αποκορύφωμα ήρθε από τον Πεταλωτή: Κι αυτός δήλωσε, χτες, λάτρης των «αγανακτισμένων». Κι αυτός εμφανίστηκε οπαδός του «αυθορμητισμού» τους!
«Ζήτω η αγανάκτηση των μαζών» (!), λοιπόν, με μια, όμως, προϋπόθεση: Οτι η αγανάκτηση δε θα οργανωθεί, δε θα έχει στόχευση, δε θα αποκτήσει ορίζοντα, αλλά θα παραμείνει στον αστερισμό του... «αυθόρμητου». Σε αυτή την περίπτωση θα έχει στο πλευρό της από την κυβέρνηση μέχρι τη ΝΔ, από το MEGA μέχρι τον ΣΚΑΪ!
Οσο, επομένως, η «αγανάκτηση» είναι «αυθόρμητη», έχει καλώς. Αλλά γιατί σπεύδουν να θωπεύσουν το «αυθόρμητο» και να το αντιπαραβάλουν με το «συνειδητό»; Γιατί επαινούν τον «αγανακτισμένο», αλλά πετροβολούν τον «συνειδητοποιημένο»; Γιατί κολακεύουν τον «αγανακτισμένο», αλλά συκοφαντούν τον «οργανωμένο»; Και γιατί δεν πρέπει ο «αγανακτισμένος» να εκδηλώνει την αγανάκτησή του «οργανωμένα»;
Σήμερα, συνεπώς, αφού οι υπεύθυνοι των λαϊκών δεινών δεν μπορούν να αποτρέψουν την «αγανάκτηση», δίνουν όλο το βάρος τους ώστε να σκοτώσουν το «έμβρυο» του μετασχηματισμού της αγανάκτησης σε συνειδητή οργάνωση και σε συντονισμένη πάλη ενάντια σε όσους και σε όσα προκαλούν την αγανάκτηση.
«Μείνετε... αυθορμήτως αγανακτισμένοι», συνιστούν στην πλατεία οι «φίλοι των αγανακτισμένων». Και επιμένουν: «Κρατήστε την αγανάκτησή σας μακριά από κάθε οργάνωση». Πασχίζουν να κρατήσουν μακριά την αγανάκτηση ή ακόμα και να την στρέψουν ενάντια στο οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα!
Λογικό: Οσο ο «αυθορμήτως αγανακτισμένος» διατηρείται σε κατάσταση «ανοργάνωτου αυθορμητισμού», τόσο μειώνονται και οι κίνδυνοι να μετατραπεί σε «συνειδητοποιημένο», σε «χειραφετημένο», σε «αποφασισμένο», σε «εξεγερμένο» και σε «επαναστατημένο»!
"Οι φίλοι των αγανακτισμένων» εκστασιάζονται επειδή το «κίνημα των αγανακτισμένων» είναι, όπως ακατάπαυστα επαναλαμβάνουν, «ακομμάτιστο». Κάθε δεύτερη πρότασή τους είναι και μια «συμβουλή» προς την πλατεία: «Παραμείνετε ακομμάτιστοι"!
Οι χτεσινοί «εισαγγελείς» της «ανομίας», της «αναρχίας», της «κοινωνικής αταξίας» που προκαλούν οι διαδηλώσεις, μεταμορφωμένοι πλέον, θωπεύουν και κολακεύουν τους «αγανακτισμένους», γιατί τους θέλουν έτσι "αυθόρμητους", για να είναι ακίνδυνοι για το σύστημα!
Αλλά πόσο «ακηδεμόνευτος» είναι ο χαβάς των βάρδων του «Λαός και Κολωνάκι»; Τελικά, πόσο «ακηδεμόνευτο» είναι το κήρυγμα που ξεχειλίζει από τη λογική του «όλοι το ίδιο είμαστε»; Μήπως αυτή δεν είναι η άλλη όψη του «όλοι μαζί τα φάγαμε»;
«Η πλατεία είναι γεμάτη», όπως λέει και το τραγούδι. Αλλά το τραγούδι δε σταματά εκεί. Κόντρα σε όσους θέλουν να το σταματήσουν εκεί, κόντρα σε όσους το κόβουν, η «πλατεία» ας επιβάλει να ακουστεί και ο παρακάτω στίχος:
«...να η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά»!
ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου