ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ ΓΙΑ "ΑΝΩΔΥΝΗ" (!) ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ Σ.Σ.Ε!

Σε ευθεία διαπραγμάτευση με το υπουργείο για τον τρόπο «σερβιρίσματος» της κατάργησης των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων βρίσκεται η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Με χτεσινή του επιστολή προς την υπουργό Εργασίας,Λ. Κατσέλη, και τον καθηγητή ΑΠΘ, Ι. Δ. Κουκιάδη, ο Γ. Παναγόπουλος υπενθυμίζει στην κυβέρνηση ότι «οι εργαζόμενοι έβαλαν πλάτη και υπέστησαν θυσίες σε πραγματικές καταστάσεις κρίσης επιχειρήσεων» και ως εκ τούτου, αυτό είναι το κλειδί για να περάσει ανώδυνα το νομοσχέδιο: Ο ...τεκμηριωμένος εκβιασμός ότι θα χάσουν τη δουλειά τους αν δε δεχτούν την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και τη μείωση των μισθών και γενικότερα των αποδοχών τους. Σύμφωνα με πληροφορίες, το σχέδιο νόμου αναμένεται να συζητηθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο την Πέμπτη και λόγω χρονικών προθεσμιών να ενταχθεί στο νομοσχέδιο για το φορολογικό.

Και στη χτεσινή της επιστολή, η ΓΣΕΕ:

1. Για την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων και ως εκ τούτου για τη μείωση των μισθών, ζητά να «προσδιορίζονται βασικά κριτήρια που θα πιστοποιούν ότι μία επιχείρηση κινδυνεύει». Δηλαδή, αποδέχεται και αναπαράγει το επιχείρημα των εργοδοτών και της κυβέρνησης ότι οι μισθοί και οι θέσεις εργασίας ευθύνονται για το κλείσιμο των επιχειρήσεων, τις συγχωνεύσεις, τις απολύσεις κλπ. Ηδη, σε εκατοντάδες επιχειρήσεις οι εργαζόμενοι, με την απειλή του κλεισίματος και των απολύσεων, πιέζονται να αποδεχτούν περικοπή μισθού, εκ περιτροπής εργασία κλπ., και η ΓΣΕΕ αντί να οργανώσει τους εργαζόμενους να μην υποκύψουν, ζητά να προσδιορίζονται κριτήρια! Κανένας εργοδότης δε θα αφήσει ανεκμετάλλευτο ένα τέτοιο όπλο, θα το στρέψει προς τους εργαζόμενους.

2. Ονομάζει την επιχειρησιακή, που θα «καπελώνει» την κλαδική, «σύμβαση ειδικών συνθηκών», κρύβοντας ότι πρόκειται για μόνιμο μέτρο, το οποίο ανοίγει την πόρτα στις ατομικές διαπραγματεύσεις εργαζόμενου - εργοδότη.

3. Κοροϊδεύει ζητώντας «απαγόρευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης» και των απολύσεων κατά τη διάρκεια της «σύμβασης ειδικών συνθηκών». Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο διευκολύνει τις επιχειρήσεις να κάνουν μεγαλύτερη χρήση συμβάσεων προσωρινής και μερικής απασχόλησης και γι' αυτό η ΓΣΕΕ δε λέει κουβέντα. Επίσης κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει τις απολύσεις, αφού σε συνθήκες καπιταλισμού επιχειρήσεις κλείνουν, μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους σε άλλους κλάδους, συγχωνεύονται, μεταφέρονται αλλού κλπ. Ποιος εξασφαλίζει ότι μια επιχείρηση δε θα προβάλλει «στοιχεία», ότι παρά τη μείωση των μισθών πρέπει να προχωρήσει και σε απολύσεις κάποιων για να σωθούν οι υπόλοιπες θέσεις εργασίας;

4. Αθωώνει την κυβέρνηση, κάνοντας λόγο για «παράλογες απαιτήσεις της τρόικας», αν και οι απαιτήσεις κυβέρνησης - τρόικας είναι ίδιες και όχι παράλογες: Στοχεύουν στη δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Επίσης παρουσιάζει κοινά τα συμφέροντα των εργαζομένων με τους εργοδότες, ότι υπάρχουν περιθώρια να συγκλίνουν. Λέει συγκεκριμένα: «Παρά την αντίθετη συμφωνία όλων των εταίρων η τρόικα επιμένει και απαιτεί να καταργηθεί η επέκταση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων». Η επέκταση των κλαδικών συμβάσεων στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων που οι ιδιοκτήτες τους δεν εκπροσωπούνται στη διαπραγμάτευση δεν έχει καμία σημασία, αφού οι κλαδικές συμβάσεις θα προσπερνούνται από όλους και θα υπογράφονται συμβάσεις κάτω από τις κλαδικές.

5. Υπενθυμίζει τη «δημόσια διατυπωμένη θέση μας» για «ανάγκη νομοθέτησης θεσμικού πλαισίου για τη διάσωση επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας ("οδικός χάρτης" διάσωσης), όπου όλα τα μέρη θ' αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, δηλαδή οι εργοδότες, οι τράπεζες, το κράτος και οι εργαζόμενοι». Εκφράζει, δηλαδή, την άποψη ότι όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης για την κρίση, το κλείσιμο επιχειρήσεων κλπ. Ζητά να μην «πηγαίνουμε κατευθείαν στους εργαζόμενους» «πριν προσδιοριστεί τι θα βάλουν εργοδότες, τράπεζες, κράτος» και υπογραμμίζει προκλητικά ότι «οι εργαζόμενοι σε πραγματικές καταστάσεις κρίσης επιχειρήσεων και προγραμμάτων διάσωσής τους, ταυτόχρονα με τη διάσωση των θέσεων εργασίας, σε πλείστες όσες περιπτώσεις "έβαλαν πλάτη" και υπέστησαν θυσίες».

.