Οι εργαζόμενοι δέχονται κυριολεκτικά τον πιο σφοδρό, καθολικό και ανελέητο πόλεμο των χρόνων μετά τη μεταπολίτευση, απο μια αδίστακτη κυβέρνηση που κάνει τα πάντα για να σωθεί το κεφάλαιο από την κρίση, καταληστεύοντας την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Υποφέρει από την επιθετικότητα του μονοπωλιακού κεφαλαίου, που απαιτεί δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ και μέχρι τα βαθιά γεράματα για ένα μισό κομμάτι ψωμί. Υποφέρει από τις κυβερνητικές πολιτικές, που σχεδιάζουν και εφαρμόζουν τις απαιτήσεις των μονοπωλίων, προασπίζοντας τα συμφέροντά τους με τον κρατικό μηχανισμό, που θωρακίζουν και εκσυγχρονίζουν.
Η εργατική τάξη έχει απέναντί της το ισχυρό μέτωπο εφοπλιστών, τραπεζιτών, βιομηχάνων, μεγαλεμπόρων, μεγαλοξενοδόχων, μεγαλοκατασκευαστών, και των αστικών κομμάτων με ενιαία γραμμή. Η γνώση αυτής της πραγματικότητας, η συνειδητοποίησή της, που κάνει κόλαση τη ζωή των εργαζομένων, του λαού, αποτελεί τη βάση για να αντιστοιχηθούν οι ταξικοί αγώνες, ο πόλεμος της εργατικής τάξης, των συμμάχων της, ενιαία, στον κοινό αντίπαλο. Πόλεμος που έχει και θα έχει πολλές μάχες, σκληρές ταξικές συγκρούσεις, τις οποίες μπορεί να φέρει σε πέρας η ανεξάντλητη δύναμη των εργατών, οργανωμένα στα ταξικά συνδικάτα, συσπειρωμένα στο ΠΑΜΕ, κόντρα στην πολιτική του μαύρου μετώπου καπιταλιστών, κυβέρνησης, ΕΕ, των κομμάτων τους. Πολύμορφες σκληρές ταξικές μάχες και συγκρούσεις, όχι μεμονωμένα στον κάθε εργοδότη, αλλά στο σύνολο της αδίστακτης τάξης των καπιταλιστών.
Οι πολιτικές και τα μέτρα που ήδη έχουν παρθεί και εφαρμόζονται δεν έχουν σταματημό. Ερχονται νέα και συνεχώς θα έρχονται προκειμένου να μειώνουν συνεχώς την τιμή της εργατικής δύναμης, για να εξασφαλίζουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, για να βγει όσο γίνεται αλώβητο από την κρίση. Μόνο τις τελευταίες μέρες, η κυβέρνηση χτύπησε σε βασικά μέτωπα, κλιμακώνοντας με νέα ακόμη πιο βάρβαρα μέτρα την επίθεση.
- Η υπουργός Εργασίας δεν εγκρίνει κλαδικές συλλογικές συμβάσεις και ζητά απόφαση μη εφαρμογής τους επειδή οι αυξήσεις είναι πάνω από το ποσοστό που υπέγραψαν στην επαίσχυντη Σύμβαση οι δυνάμεις του κεφαλαίου στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Προβάλλοντας ταυτόχρονα την προσαρμογή των επιχειρήσεων στο νόμο για τις επιχειρησιακές συμβάσεις που μειώνουν δραστικά τους μισθούς, καταργούν τα ωράρια, επεκτείνοντας την ευέλικτη εργασία, καταργούν μια σειρά άλλες κατακτήσεις, ομολογώντας ότι συνεχίζεται η δραστική περικοπή εργασιακών δικαιωμάτων. (Βλέπε σελ.10 στο σημερινό «Ρ»). Την ίδια μέρα η Ευρωπαϊκή Ενωση απαίτησε από τα κράτη - μέλη να προχωρήσουν σε δραστική μείωση μισθών.
- Στο στόχαστρο ξαναμπαίνουν και οι συντάξεις. Στοχοποιούνται οι επικουρικές, ενώ η τοποθέτηση του υπουργείου Εργασίας στη Βουλή, όπου παρουσιάστηκαν οι αναλογιστικές μελέτες για τα ταμεία κύριας ασφάλισης, προεξοφλούν ότι μετά από το 2015 το κράτος θα χρηματοδοτεί μόνο τη βασική σύνταξη και αυτή για 12 μήνες και όχι για 14. Που σημαίνει ότι η περικοπή της 13ης και 14ης σύνταξης είναι το πρώτο βήμα για την οριστική κατάργησή τους στο άμεσο μέλλον, ενώ ετοιμάζουν και περικοπές στην ήδη πενιχρή σύνταξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων και συνταξιούχων.
- Ζοφερή είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται στην Υγεία. Το νέο νομοσχέδιο ρίχνει στον Καιάδα της πιο άγριας εμπορευματοποίησης τις υπηρεσίες Υγείας-Πρόνοιας, επιβάλλει νέα χαράτσια στη λαϊκή οικογένεια, μέσω των ενοποιήσεων των Ταμείων, οδηγεί και σε νέες σκληρές περικοπές στις παροχές προς τους ασφαλισμένους, για τις οποίες, εκτός από τις εισφορές τους υποχρεώνονται να ξαναπληρώσουν για εξετάσεις και φάρμακα, αλλά και στα δημόσια νοσοκομεία που λειτουργούν ήδη ολοήμερα ως επιχειρήσεις, ενισχύοντας ταυτόχρονα τις ιδιωτικές επιχειρήσεις του τομέα Υγείας.
- Αυξήθηκαν εισιτήρια αστικών συγκοινωνιών και διόδια, τιμολόγια της ΔΕΗ, το πετρέλαιο θέρμανσης, ενώ με το φορολογικό νομοσχέδιο ετοιμάζονται νέοι φόροι σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, αύξηση του ΦΠΑ. Η ακρίβεια φουντώνει.
- Ετοιμάζονται ιδιωτικοποιήσεις στη διαχείριση νερού, (θα πούμε το νερό νεράκι), στα σκουπίδια, οι συμβασιούχοι απολύονται και οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί εκτός του ότι δεν καλύπτουν τις ανάγκες, συρρικνώνονται από προσωπικό και αυξάνουν τα τροφεία. Αυξάνονται οι οικογένειες που δεν μπορούν να πληρώσουν ρεύμα, νερό, τηλέφωνο.
- Ηδη η ανεργία καλπάζει οδηγώντας σε αφόρητη κατάσταση τους ανέργους, που σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ τον περασμένο Δεκέμβρη ξεπέρασαν τις 800.000. Απ' αυτούς, 2 στους 3, πάνω από 500.000, δε λαμβάνουν ούτε το πενιχρό επίδομα των 454 ευρώ. Εκατοντάδες χιλιάδες εργατικές οικογένειες καταδικάζονται στην εξαθλίωση, οδηγούνται στην αδυναμία να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους, σε τροφή, ένδυση, στέγη, θέρμανση, τσακίζεται η ζωή τους. Πληρώνουν την προσπάθεια της μεγαλοεργοδοσίας να φορτώσει στις πλάτες τους την καπιταλιστική κρίση, μειώνοντας τις θέσεις εργασίας στις επιχειρήσεις τους, πληρώνουν την πολιτική απόφαση της κυβέρνησης που αφαιρεί πόρους από τον ΟΑΕΔ, που προορίζονται για τους ανέργους και τους προσφέρει στις επιχειρήσεις για να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά τους.
Ολα αυτά καταγράφουν τον ταξικό πόλεμο του κεφαλαίου που απαιτεί ανάλογη ταξική απάντηση από την εργατική τάξη. Ταξικό πόλεμο που δε θα κριθεί μια και έξω με μια απεργία, αλλά όπως είπαμε πιο πάνω από πολύμορφες ταξικές μάχες και σ' αυτές εντάσσεται και η απεργία στις 23 Φλεβάρη. Για όλ' αυτά και τ' άλλα που θα φέρουν, η απεργία πρέπει να είναι σεισμός που να δημιουργεί ρωγμές στο κεφάλαιο και την εξουσία του. Πρέπει από συμμετοχή, οργάνωση, και μαχητικότητα να είναι τεράστιο βήμα μπροστά σε σχέση με τις προηγούμενες.
Να κάνουμε αυτή την απεργιακή μάχη μια ακόμη μάχη συγκέντρωσης των δυνάμεων που θα κάνουν τις επόμενες μάχες του ταξικού πολέμου, τις επόμενες απεργίες, ποτάμι που φουσκώνει, δύναμη ακατανίκητη κόντρα στους καπιταλιστές. Ηδη μετράμε βήματα από τον προηγούμενο χρόνο. Με ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή στις απεργίες, μεγαλύτερη συσπείρωση στο ΠΑΜΕ. Με επιτροπές αγώνα των κλαδικών συνδικάτων στους τόπους δουλειάς, λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές, με αύξηση της συμμετοχής εργατών σε πρωτοβουλίες και αυτενέργεια, για τράβηγμα στις μάχες και άλλων δυνάμεων, ο οποίος την ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου δεν είναι εύκολος. Να οπλιζόμαστε και να οπλίζουμε με αντοχή πείσμα ταξικό και δύναμη αντεπίθεσης..!
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου