Tο σχέδιο νόμου για την Κοινωνική Οικονομία υπηρετεί ποικιλοτρόπως τις ανάγκες του καπιταλισμού, όπως άλλωστε και συνολικά η κυβερνητική πολιτική. Υποτίθεται ότι σκοπός του είναι η ανάπτυξη συμμετοχικών μορφών επιχειρηματικότητας για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την καταπολέμηση της φτώχειας.
Είναι, όμως, σχέδιο διπλής στόχευσης, που εντείνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ως πρόγραμμα, υποτίθεται ότι δίνει διέξοδο σε ανέργους που θα βρουν δουλειά και ιδιαίτερα σε ευπαθείς ομάδες, όπως λένε, δηλαδή, μονογονεϊκές οικογένειες, άνεργες γυναίκες, Ατομα με Ειδικές Ανάγκες κλπ., που θα συνεταιρίζονται για να στήνουν επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας. Ως περιεχόμενο εστιάζει στην παροχή κοινωνικών υπηρεσιών σε όσους έχουν ανάγκη, αφού το κράτος έχει απαλλαγεί απ' αυτή του την υποχρέωση, είτε ιδιωτικοποιώντας τες, γεγονός που τις κάνει πανάκριβες, άρα και απλησίαστες για τα λαϊκά στρώματα, είτε παραδίδοντάς τες στη «φιλανθρωπία» των εκμεταλλευτών ή των ΜΚΟ που στήνει χρηματοδοτώντας τες με λεφτά του λαού από την ΕΕ ή τον κρατικό προϋπολογισμό, για να παρέχουν ελάχιστες και κακής ποιότητας υπηρεσίες στους εξαθλιωμένους, ίσα για να μην πεθάνουν. Υπηρεσίες, όπως φροντίδα παιδιών, ηλικιωμένων, ΑμΕΑ, δημιουργική απασχόληση παιδιών, απεξάρτηση τοξικομανών, εταιρείες κέτερινγκ σε σχολεία και άλλα δημόσια ιδρύματα, βιολογικές καλλιέργειες...
Θα συσταθεί ένα «Ταμείο Κοινωνικής Οικονομίας», από το οποίο θα χορηγούνται δάνεια ή εγγυήσεις δανείων με ευνοϊκούς όρους προς επιχειρήσεις από νέους/νεοεισερχόμενους στην αγορά, από γυναίκες, άνεργους και άλλες ειδικές ευπαθείς ομάδες καθώς και σε κοινωνικές επιχειρήσεις. Δηλαδή, θα βάλουν τους άνεργους στη στρούγκα του δανεισμού με αβέβαιη διέξοδο. Την ίδια αρμοδιότητα δίνουν και σε μεγάλες επιχειρήσεις, που στα πλαίσια της λεγόμενης «Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας» ή της «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» θα αναπτύσσουν τέτοια δράση, παρέχοντας επίσης κακής ποιότητας κοινωνικές υπηρεσίες, καλλιεργώντας ταυτόχρονα συνείδηση ταξικής συνεργασίας. Με αυτό τον τρόπο θα παραδοθούν ταυτόχρονα στην ιδιωτική επιχειρηματική πρωτοβουλία κοινωνικές υπηρεσίες και υπηρεσίες Πρόνοιας, θα ανοίξει δρόμος ώστε το κεφάλαιο να βρει «διέξοδο επενδύσεων» σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά πεδία.
Το αποτέλεσμα θα είναι εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση αυτών των υπηρεσιών και περιστασιακή δουλειά για μικρή μερίδα ανέργων. Οι ευπαθείς ομάδες θα εμπορεύονται υπηρεσίες Πρόνοιας σε άλλες ευπαθείς ομάδες. Το μεροκάματο των ανθρώπων που θα συστήνουν τέτοιες επιχειρήσεις θα εξαρτάται από το αν θα έχουν χρηματοδότηση, αν θα βρουν χορηγούς, αν θα βρουν να πουλήσουν και αυτές τις κακής ποιότητας υπηρεσίες. Τελικά οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και μεγάλες ΜΚΟ θα συγκεντρώσουν αυτούς τους τομείς στα χέρια τους με το αζημίωτο.
Ο άνεργος που δεν έχει να πληρώσει το νοίκι, το δάνειο, τους λογαριασμούς; Τα νέα ζευγάρια με τους μισθούς πείνας, που συρρικνώνονται περισσότερο με την υπογραφή ατομικών και επιχειρησιακών συμβάσεων και δεν έχουν για τον παιδικό σταθμό, το σχολείο, το γιατρό; Οι ηλικιωμένοι, που δεν μπορούν ούτε ένα πιάτο φαΐ να εξασφαλίσουν; Οι ασθενείς, που δεν έχουν να πληρώσουν για τις εξετάσεις και τα φάρμακα; Οι νέοι που βγαίνουν από τις σχολές και την κατάρτιση και δε βρίσκουν πουθενά δουλειά στο αντικείμενό τους; Για όλους αυτούς η οικονομία της αγοράς και η κυβέρνηση επιφυλάσσουν διαχείριση της ακραίας φτώχειας, ένα ξεροκόμματο. Η καπιταλιστική οικονομία βλέπει πίσω από κάθε ανάγκη το κέρδος και γι' αυτό δεν μπορεί να είναι κοινωνική.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου