ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ!

Το βαρέλι των κυβερνητικών μέτρων δεν έχει πάτο. Το ΠΑΜΕ είχε έγκαιρα προειδοποιήσει ότι δεν υπάρχει τέλος στην κατηφόρα της εξαθλίωσης στην οποία η κυβερνητική πολιτική εξωθεί τα λαϊκά στρώματα. Τα νέα μέτρα της κυβέρνησης αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Τα φορολογικά μέτρα που αναγγέλθηκαν την περασμένη βδομάδα είναι πραγματική πρόκληση της κυβέρνησης, ΕΕ και άρχουσας τάξης προς τους εργαζόμενους.

Μόνο η μείωση του αφορολόγητου ορίου οδηγεί σε πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση που φθάνει τα 1.500 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια. Επιβάλλονται φόροι ακόμα σε λαϊκά στρώματα που προσπαθούν να επιβιώσουν με εισοδήματα χαμηλότερα ακόμα και από τα επίσημα όρια της φτώχειας. Στους χαμηλοσυνταξιούχους η φορολογία εκτινάσσεται μέχρι και 300%, ενώ σε μισθωτούς των 571 ευρώ μηνιαίως, ο φόρος αντιστοιχεί σε 300 ευρώ, σε περισσότερο από μισό μηνιάτικο!

Η σχεδόν ολοκληρωτική κατάργηση των φοροαπαλλαγών οδηγεί σε πολλαπλασιασμό της φορολογίας για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, αφού τα μέτρα εισάγουν τη φορολόγηση ακόμα και πάγιων εξόδων των εργαζόμενων, όπως το νοίκι, τα δίδακτρα σε φροντιστήρια κ.ά. Ενδεικτικά, ένας εργαζόμενος με ετήσιες απολαβές 15.000 ευρώ, και 250 ευρώ μηνιαίο νοίκι, ενώ δεν πλήρωνε καθόλου φόρο, θα κληθεί να πληρώσει για το 2011 φόρο που μπορεί να φθάσει τα 1.000 ευρώ, δηλαδή ένα ολόκληρο μηνιάτικο!

Ανακοινώθηκε νέα αύξηση στον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, ενώ οι αυξήσεις στις αντικειμενικές τιμές των ακινήτων θα εκτινάξουν την φορολόγηση των ακινήτων, το χαράτσι της ΔΕΗ, τα δημοτικά τέλη.

Τη βάρβαρη κυβερνητική φοροεπιδρομή συμπληρώνει η επιβολή υποχρεωτικής κατανάλωσης του λαϊκού εισοδήματος που μειώνεται, θεσπίζοντας την υποχρέωση συγκέντρωσης αποδείξεων που φθάνουν στο 50% του εισοδήματος.

Η φορολογική επιδρομή της κυβέρνησης δεν θα σταματήσει. Ηδη, προετοιμάζεται νέος γύρος φοροεπιδρομής κατά του λαϊκού εισοδήματος, με την κυβέρνηση να σχεδιάζει νέα βάρβαρα μέτρα που περιλαμβάνουν τεράστια αύξηση των έμμεσων φόρων με καθιέρωση ενιαίου ΦΠΑ για όλα τα εμπορεύματα, κατάργηση του αφορολόγητου που οδηγεί σε περαιτέρω επιβάρυνση που μπορεί να φθάνει τα 1.000 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια. Τέλος αξίζει μια ειδική αναφορά στα κυοφορούμενα αντικειμενικά τεκμήρια για τους αυτοαπασχολούμενους, που πέραν της άμεσης φορολογικής τους επίδρασης, θα οδηγήσουν και σε αναγκαστικό «κατέβασμα ρολών» για χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους.

Με αυτήν ακριβώς τη λογική και αρνούμενοι να δώσουν λύσεις καταργώντας τις τεράστιες φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο ή να αυξήσουν τη φορολογία των κερδών, αποφάσισαν να χτυπήσουν ακόμα μια φορά τους εργαζόμενους:

1) Πετσοκόβουν το αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ, που υποτίθεται ότι αποτελεί το ελάχιστο ποσό για να μπορέσει κάποιος φορολογούμενος να τα βγάλει πέρα. Το νέο... «αφορολόγητο» ορίστηκε στα 5.000 ευρώ, με αποτέλεσμα να φορολογηθούν ακόμα και όσοι έχουν μηνιάτικο 357 ευρώ. Δηλαδή, στο εξής, φόρο θα πληρώνουν ακόμα και οι χαμηλοσυνταξιούχοι, ακόμα και όσοι ζουν με επίδομα ανεργίας, το οποίο είναι 454 ευρώ το μήνα.

Με τη νέα ρύθμιση θα κληθούν να πληρώσουν για πρώτη φορά φόρο εισοδήματος περίπου 2,5 εκατομμύρια φορολογούμενοι, που κατά τεκμήριο είναι εργαζόμενοι που υποαπασχολούνται ή εργάζονται με ελαστικό ωράριο, ή βγάζουν το ψωμί τους εργαζόμενοι στο εμπόριο και στις διάφορες πολυεθνικές του κλάδου που απασχολούν το προσωπικό τους με 600 και 700 ευρώ το μήνα.

Από αυτό το κομμάτι του λαού, και όσους ζουν με 857 ευρώ το μήνα, αυτούς, δηλαδή, που παλεύουν με νύχια και με δόντια για να επιβιώσουν, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σχεδιάζει να αντλήσει περίπου 1,98 δισεκατομμύρια ευρώ.

Με το μέτρο αυτό, κάθε φορολογούμενος που δηλώνει ετήσιο εισόδημα πάνω από 12.000 ευρώ επιβαρύνεται αυτόματα με 700 ευρώ. Ολοι μας μπορούμε να αντιληφθούμε την αντιδραστικότητα του μέτρου. Με 700 ευρώ επιβαρύνονται και οι έχοντες μηνιάτικο μέχρι 857 ευρώ και όσοι δηλώνουν εισόδημα 100.000 ευρώ και πάνω!!!

2) Μειώνουν τη δαπάνη που ανέκαθεν αναγνωριζόταν για τα ανήλικα παιδιά. Τα χαρτιά τους λένε ότι «η ωφέλεια των φορολογουμένων λόγω προστατευόμενων τέκνων» φτάνει τα 433 εκατομμύρια ευρώ. Η διαπίστωση και μόνο ότι λόγος γίνεται για ολόκληρο ...μισό δισεκατομμύριο, τους προκάλεσε σχεδόν ενθουσιασμό, τόσο που αυτόματα αποφάσισαν ότι το ζήτημα πρέπει να... ρυθμιστεί. Το πώς ακριβώς θα «κοπεί» και τι θα ισχύσει, μένει να το μάθουμε μέσα στο επόμενο διάστημα.

3) Επιβάλλουν το χαράτσι με την ονομασία «εισφορά αλληλεγγύης», το οποίο θα πληρώνουν για όλα τα επόμενα χρόνια όλοι όσοι έχουν εισόδημα πάνω από 12.000 ευρώ, με πρόσχημα τη στήριξη όσων πλήττονται από την κρίση. Για τα εισοδήματα μέχρι 20.000 ευρώ ο συντελεστής της «εισφοράς» είναι 1%, για τα εισοδήματα από 20 μέχρι 50 χιλιάδες 2%, για όσους έχουν 50.000 - 100.000 ευρώ εισόδημα ο συντελεστής ορίστηκε στο 3% και για εκείνους που έχουν μεγαλύτερα εισοδήματα 4%.

4) Καθιερώνουν το «τέλος ηλεκτροδοτούμενης κατοικίας», το χαράτσι που προέκυψε από τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου στη ΔΕΘ και το οποίο ισοδυναμεί με επιβάρυνση από 3 μέχρι 16 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, ανάλογα με την τιμή ζώνης στην οποία βρίσκεται το ακίνητο. Σύμφωνα με έγκυρους υπολογισμούς η μεγάλη μάζα των εργαζομένων θα κληθεί να πληρώσει χαράτσι 5 - 6 ευρώ το τετραγωνικό, ποσό που θα προσαυξάνεται μέχρι και 25% αν το ακίνητο είναι μέχρι 4 χρόνων. Να σημειωθεί ότι από την επόμενη χρονιά το χαράτσι αυτό θα είναι ακόμα μεγαλύτερο με δεδομένο ότι θα αυξηθούν παραπέρα οι λεγόμενες αντικειμενικές αξίες στα ακίνητα.

5) Κατακρεουργούν μια σειρά «φοροαπαλλαγές» που ίσχυαν μέχρι σήμερα, ανάλογα με τη θεωρούμενη απώλεια εσόδων που υπάρχει για τα δημόσια έσοδα. Υποψήφιες για μείωση ή και κατάργηση είναι δαπάνες όπως:

ΣΥΝΕΧΕΙΑ.....
.

• Ιατρικές υπηρεσίες, για τις οποίες έχει δημιουργηθεί τόσος ντόρος, αλλά το κόστος για το Δημόσιο είναι όλο κι όλο 135,6 εκατ. ευρώ.
• Οι τόκοι από στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας. Η κυβέρνηση θεωρεί ότι σε συνθήκες κρίσης δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν διευκολύνσεις σε όσους απέκτησαν το δικό τους κεραμίδι, παίρνοντας δάνειο από τις τράπεζες. Η σχετική φοροαπαλλαγή αφορούσε 640.054 φορολογούμενους, οι οποίοι κατά μέσο όρο είχαν ένα όφελος της τάξης των 300 ευρώ. Μια μικρή ανάσα, δηλαδή, για τον καθένα από αυτούς, όμως τα επιτελεία του Βενιζέλου θεωρούν απαράδεκτη την απώλεια των 182 εκατομμυρίων ευρώ που ισχύουν για τη συγκεκριμένη φορολογική απαλλαγή.
• Δίδακτρα για φροντιστήρια, που ελαφρύνουν 544.166 φορολογούμενους κατά 56,4 εκατ. ευρώ.
• Φοροαπαλλαγές για λόγους αναπηρίας, που η κυβέρνηση τις κοστολογεί 87,4 εκατ. ευρώ.
• Ενοίκια κύριας κατοικίας, που εκτιμούν ότι θα αποφέρουν στα ταμεία 94,5 εκατ. ευρώ.
• Η ειδική φορολόγηση ναυτικών και ιπταμένων με «κόστος» 137,9 εκατ. ευρώ.
• Ασφάλιστρα ζωής, που στερούν από τα ταμεία 156,2 εκατ. ευρώ.

Παρ' όλα αυτά, ανεξάρτητα δηλαδή από την πρεμούρα των κυβερνώντων να συγκεντρώσουν έσοδα κόβοντας ακόμα και «φοροαπαλλαγές» που αφορούν αρκετά εκατομμύρια νοικοκυριά, στους κόλπους της κυβέρνησης δεν κουβεντιάζουν καν το ενδεχόμενο να θίξουν κάποιες άλλες, ποσοτικοποιημένες φοροαπαλλαγές. Ανάμεσα σε αυτές:

• Τα κέρδη Ανωνύμων Εταιρειών που μοιράζονται ως μερίσματα και άλλα εισοδήματα πουφορολογούνται αυτοτελώς και τα οποία κοστίζουν στην κοινωνία 687,1 εκατ. ευρώ.
• Τα κέρδη από επιχειρηματική αμοιβή που φορολογούνται με την κλίμακα των φυσικών προσώπων που μας κοστίζουν 88 εκατ. ευρώ.
• Οι πάγιες αποσβέσεις ακινήτων, που αφορούν αποκλειστικά σε επιχειρήσεις, οι οποίες γλιτώνουν φόρους 98 εκατ. ευρώ.

Είναι ολοφάνερο ότι αν η πρώτη ομάδα των «φοροαπαλλαγών» που σχεδιάζουν να κόψουν αφορά τον απλό κόσμο, αρκετά εκατομμύρια εργαζομένων αυτής της χώρας, η δεύτερη, που προστατεύουν ως κόρη οφθαλμού, αφορά αν όχι εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου, πάντως τους «έχοντες και κατέχοντες». Μια απλή πρόσθεση επιβεβαιώνει ότι επιλογή τους είναι να καταργήσουν τις φοροαπαλλαγές των πολλών που «κοστίζουν» 850 εκατ. ευρώ, για να διατηρήσουν το στάτους των ολίγων, που, εκτός από όλα τα άλλα, ροκανίζουν και φοροαπαλλαγές 873 εκατ. ευρώ.

Ενδεικτικό άλλωστε του ταξικού χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής και στον τομέα των φόρων είναι ότι σε μια εποχή που το «εθνικό συμφέρον» έχει ταυτιστεί ακόμα και με την επιβολή φορο-χαρατσιών σε μισθωτούς και συνταξιούχους, υπάρχουν κάποιοι που το σύστημα τους διευκολύνει να μην πληρώνουν δεκάρα για κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων και δεκάδων δισεκατομμυρίων. Ανάμεσά τους, πλήρη απαλλαγή από την υποχρέωση να πληρώνουν φόρο εισοδήματος έχουν:

• Οι πλοιοκτήτες ή εταιρείες που αποκομίζουν κέρδη από την εκμετάλλευση πλοίων.
• Οι ελληνικές ή ξένες εταιρείες που εκτός από την εκμετάλλευση πλοίων έχουν και άλλες εκμεταλλεύσεις.
• Τα γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων που εγκαθίστανται στην Ελλάδα.
• Οσοι αποκτούν κέρδη από την εκμετάλλευση πλοίου στο εξωτερικό.
• Οι ελληνικές τεχνικές εταιρείες, το κέρδος των οποίων προέρχεται από εργασίες στο εξωτερικό.
• Οι ξένες τεχνικές επιχειρήσεις που έχουν κέρδη στη χώρα.
• Οι εταιρείες που αποκομίζουν κέρδη κατά την πώληση ακινήτου τους σε εταιρεία χρηματοδοτικής μίσθωσης.
• Οσες εταιρείες ή μεγαλοεισοδηματίες αποκομίζουν κέρδη από την πώληση μετοχών εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αθηνών.
• Οσες εταιρείες ή μεγαλοεισοδηματίες αποκομίζουν κέρδη από συναλλαγές σε παράγωγα προϊόντα του Χρηματιστηρίου.
• Οσες εταιρείες ή μεγαλοεισοδηματίες αποκομίζουν κέρδη από την πώληση μεριδίων αμοιβαίων κεφαλαίων.
• Οι εταιρείες που αποκομίζουν κέρδη από την παροχή επιχειρηματικού κεφαλαίου από τη μερική ή ολική πώληση των μετοχών ή των εταιρικών μεριδίων επιχειρήσεων στις οποίες συμμετέχουν.
• Οι εταιρείες Διανομής Αερίου.
• Εντελώς συμβολικά φορολογούνται όσοι κάνουν περιουσίες με ειδικού τύπου καταθέσεις στις τράπεζες. Ετσι, με συντελεστή μόλις 10% φορολογούνται οι τόκοι των καταθέσεων, οι τόκοι από ομόλογα, τα κέρδη από πράξεις repos, οι τόκοι από καταθέσεις στο εξωτερικό.

Αυτή η πολιτική είναι ο μονόδρομος για τα μονοπώλια και την κυβέρνησή τους. Μονόδρομος για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τους πιστωτές της και την τρόικα. Ενας μονόδρομος που το μόνο που προσφέρει στα λαϊκά νοικοκυριά είναι δεινά, φτώχεια και χρεοκοπία, προκειμένου να καβαντζάρουν οι κεφαλαιοκράτες την κρίση και να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Τέσσερα παραδείγματα για το πλιάτσικο:

Παράδειγμα πρώτο:

Φορολογούμενος που πέρσι είχε εισόδημα 18.000 ευρώ και η σύζυγός του 8.000 ευρώ, κατοικούσαν, με το παιδί τους, σε σπίτι 90 τετραγωνικών μέτρων στην Καλλιθέα και προσκόμισαν αποδείξεις ύψους 8.500 ευρώ, πλήρωσε φόρο 557,69 ευρώ.

Το ίδιο ακριβώς ζευγάρι, με τα ίδια ακριβώς εισοδήματα, φέτος θα πληρώσει:

1) Φόρο εισοδήματος 2.200 ευρώ, ο σύζυγος 1.900 ευρώ και η σύζυγος 300 ευρώ.

2) Εξαιτίας της αλλαγής του τρόπου υπολογισμού της φορολογικής έκπτωσης για το παιδί θα επιβαρυνθούν πρόσθετα με 320 ευρώ.

3) Για το χαράτσι που βάφτισαν «εισφορά αλληλεγγύης», ο σύζυγος θα πληρώσει 180 ευρώ.

4) Για το άλλο το χαράτσι, που ονόμασαν «τέλος ηλεκτροδοτούμενου ακινήτου», 6 ευρώ για κάθε τετραγωνικό μέτρο, δηλαδή 540 ευρώ.

Μια πρόσθεση και χωρίς ακόμα να γνωρίζουμε τα κόλπα που τελικά θα εισαγάγει η κυβέρνηση για τις αποδείξεις, το συγκεκριμένο ζευγάρι, χωρίς να αυξηθεί το εισόδημά τους έστω και ένα ευρώ, στη θέση των άμεσων φόρων των 557 ευρώ, θα κληθούν να πληρώσουν 3.240 ευρώ!!!

Παράδειγμα δεύτερο:

Φορολογούμενος που είχε εισόδημα 16.000 ευρώ και η σύζυγός του 12.000 ευρώ, κατοικούσαν, με τα δύο παιδιά τους, σε σπίτι 80 τετραγωνικών στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης και προσκόμισαν αποδείξεις ύψους 12.000 ευρώ. Δεν πλήρωσαν καθόλου φόρο.

Το ίδιο ακριβώς ζευγάρι, με τα ίδια ακριβώς εισοδήματα, φέτος θα πληρώσει:

1) Φόρο εισοδήματος 2.120 ευρώ, ο σύζυγος 1.420 ευρώ και η σύζυγος 700 ευρώ.

2) Εξαιτίας της αλλαγής του τρόπου υπολογισμού της φορολογικής έκπτωσης για το παιδί θα επιβαρυνθούν πρόσθετα με 400 ευρώ.

3) Για «εισφορά αλληλεγγύης» ο σύζυγος θα πληρώσει 160 ευρώ.

4) Για «τέλος ηλεκτροδοτούμενου ακινήτου», 5 ευρώ για κάθε τετραγωνικό μέτρο, δηλαδή 400 ευρώ, τα οποία, λόγω ηλικίας του ακινήτου, προσαυξάνονται κατά 20% και άρα θα πληρώσουν 480 ευρώ.

Η συνολική επιβάρυνση της συγκεκριμένης οικογένειας, λόγω των άμεσων φορολογικών μέτρων, θα είναι της τάξης των 3.160 ευρώ!!!

Παράδειγμα τρίτο:

Ζευγάρι εμποροϋπαλλήλων με μισθούς 700 και 800 ευρώ το μήνα, δηλαδή ετήσιο εισόδημα της τάξης των 9.800 ευρώ για τον ένα σύζυγο και 11.200 για τον άλλον, που ζουν σε διαμέρισμα 70 τετραγωνικών μέτρων, όπως ήταν απόλυτα φυσιολογικό δεν πλήρωσαν φόρο, μια και τα εισοδήματά τους ίσα - ίσα φτάνουν, αν φτάνουν, για να ζήσουν καλύπτοντας τις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες τους.

Κι όμως με βάση τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης, που ήδη είναι αποφασισμένες και δημοσιοποιημένες και με την προϋπόθεση βεβαίως ότι θα μπορέσουν να διατηρήσουν την εργασία τους, το ίδιο ζευγάρι θα κληθεί τώρα να πληρώσει:

1) Φόρο εισοδήματος 1.100 ευρώ, 620 ο σύζυγος και 480 η σύζυγος.

2) Για «τέλος ηλεκτροδοτούμενου ακινήτου» 6 ευρώ για κάθε τετραγωνικό μέτρο, δηλαδή 420 ευρώ.

Με δυο λόγια, η επιβάρυνση θα είναι 1.520 ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε ένα μηνιαίο μισθό του ζευγαριού.

Παράδειγμα τέταρτο:

Φορολογούμενος με εισόδημα 20.000 ευρώ και άνεργη σύζυγο, που κατοικούν στου Ζωγράφου, σε σπίτι 90 τετραγωνικών, που απέκτησαν με στεγαστικό δάνειο, έχοντας πληρώσει τόκους για στεγαστικό δάνειο πρώτης κατοικίας 4.500 ευρώ και προσκομίζοντας αποδείξεις 8.000 ευρώ, πλήρωσαν φόρο 75 ευρώ.

Για φέτος, που καταργούνται οι φοροεκπτώσεις για στεγαστικά δάνεια και η επιστροφή φόρου για αποδείξεις αγορών, το συγκεκριμένο ζευγάρι θα επιβαρυνθεί:

1) Με φόρο εισοδήματος 2.380 ευρώ.

2) Για «εισφορά αλληλεγγύης» ο σύζυγος θα πληρώσει 160 ευρώ.

3) Για «τέλος ηλεκτροδοτούμενου ακινήτου», 6 ευρώ για κάθε τετραγωνικό μέτρο, δηλαδή 540 ευρώ.

Η επιβάρυνση είναι της τάξης των 3.345 ευρώ!!!

Η προπαγάνδα της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης προσπαθεί ακατάπαυστα να πείσει τα λαϊκά στρώματα ότι πρέπει να «βάλουν πλάτη» για να βγει η χώρα από τη δύσκολη κατάσταση. Να σφίξουν τα δόντια προσωρινά, για να μη χρεοκοπήσει η χώρα. Προσπαθεί να συσκοτίσει τον πραγματικό στόχο της πολιτικής της, καλύπτοντας τη φοροαφαίμαξη του λαού με τον «πατριωτικό μανδύα» της σωτηρίας της χώρας από την χρεοκοπία.

Τα μέτρα κυβέρνησης, ΕΕ, άρχουσας τάξης δεν θα διασώσουν τον λαό. Τον οδηγούν ήδη στη χρεοκοπία. Η εκτίναξη της φορολογίας, το πετσόκομμα μισθών και κοινωνικών παροχών έχουν οδηγήσει στην εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων των εργαζόμενων, ενώ τα νέα μέτρα που λαμβάνονται και σχεδιάζονται θα οδηγήσουν το λαό σε ακόμα μεγαλύτερη ανέχεια και εξαθλίωση. Ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από αυτή την πολιτική. Ο πραγματικός στόχος κυβέρνησης, ΕΕ και άρχουσας τάξης είναι να πληρώσει την κρίση ο λαός και όχι το μεγάλο κεφάλαιο. Το μεγάλο κεφάλαιο δεν συνεισφέρει ούτε το 6% των συνολικών φορολογικών εσόδων. Η μεταφορά όλων των βαρών στις πλάτες των εργαζόμενων θα είναι μόνιμη. Τελείως ψευδεπίγραφη είναι η θέση για «προσωρινά μέτρα», επιχείρημα που βασίζεται στην δικαιολόγηση των μέτρων, στην κακή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.

Φυσικά, η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας λαμβάνεται υπόψη κατά τον σχεδιασμό της κυβερνητικής πολιτικής. Ομως ο βαθύτερος στόχος των μέτρων είναι η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.

Ο μισθός του εργάτη είναι ήδη κουτσουρεμένος σε σχέση με τον πλούτο που παράγει. Ενα κομμάτι αυτού του πλούτου, την υπεραξία, το αρπάζει ο εργοδότης του. Το διαθέσιμο εισόδημά του, το εισόδημα που προορίζεται για την οικογενειακή του κατανάλωση, μειώνεται ακόμα περισσότερο μετά την αφαίρεση από τον μισθό των άμεσων και έμμεσων φόρων. Ο εργάτης γίνεται ξανά αντικείμενο κλοπής.

Υπάρχει φυσικά το επιχείρημα των δημόσιων παροχών, όπως η Παιδεία, η Υγεία, οι δημόσιες υποδομές, που στηρίζονται από τη φορολογία. Το επιχείρημα αυτό είναι διάτρητο. Οι δημόσιες υποδομές και οι κοινωνικές υπηρεσίες κινούνται σε τροχιά πλήρους εμπορευματοποίησης. Είτε ως ιδιωτικές, είτε ως δημόσιες που λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος, ο εργαζόμενος καλείται πάντα να πληρώνει. Φυσικά, το λαϊκό εισόδημα μέσω του κρατικού προϋπολογισμού χρηματοδοτεί και τον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους, ο οποίος όμως, όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι εργαζόμενοι, στρέφεται εναντίον τους.

Από την άλλη σημαντικό τμήμα των κρατικών εξόδων, όπως οι δαπάνες για το ΕΣΠΑ, οι δαπάνες για την ΕΕ, οι αναπτυξιακοί νόμοι, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, οι εξοπλισμοί για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες, είναι άμεσες και έμμεσες επιδοτήσεις, από τον κρατικό προϋπολογισμό προς το μεγάλο κεφάλαιο.

Η φορολογική πολιτική είναι ενταγμένη στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Ο ταξικός προσανατολισμός κάθε αστικής κυβέρνησης είναι συγκεκριμένος. Οι εργαζόμενοι πρέπει να διαθέτουν τα στοιχειώδη, απλά για να ξανάρχονται στη δουλειά. Ολα τα υπόλοιπα πρέπει να επιστραφούν στους βιομήχανους, στους τραπεζίτες, στους εφοπλιστές.

Ο στόχος των πρωτογενών πλεονασμάτων που διατυμπανίζει επικοινωνιακά η κυβέρνηση δεν είναι τίποτα άλλο παρά στόχος αύξησης της δυνατότητας του κράτους για περισσότερες κρατικές επιδοτήσεις προς τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Το μεγάλο κεφάλαιο, αξιοποιώντας ποικιλόμορφες ρυθμίσεις του αστικού κράτους που περιλαμβάνουν μια πολυδαίδαλη νομοθεσία φοροαπαλλαγών και ειδικών αναπτυξιακών ρυθμίσεων, αφορολόγητων αποθεματικών, και φυσικά όλων των δυνατοτήτων που επιτρέπει η λογιστική επιστήμη, πληρώνει ουσιαστικά συμβολικό φόρο.

Αντιπροσωπευτική της φορολογικής επιβάρυνσης... των μονοπωλιακών ομίλων είναι η προκλητική μείωση των φορολογικών συντελεστών για το μεγάλο κεφάλαιο στο 25% και η κλιμακούμενη μείωσή τους στο 20% τα επόμενα χρόνια, ενώ αξιοσημείωτος είναι και ο «φορολογικός ανταγωνισμός» στον οποίο επιδίδεται η κυβέρνηση με τη ΝΔ για το ποιος θα φορολογήσει το μεγάλο κεφάλαιο λιγότερο. Στον άτυπο μαραθώνιο διευκολύνσεων στο μεγάλο κεφάλαιο, η ΝΔ προηγείται, προτείνει ακόμα μικρότερο συντελεστή φορολόγησης στο 15%. Φυσικά, η κυβερνητική πρόταση για δημιουργία «ειδικών αναπτυξιακών ζωνών» με μικρότερη φορολογία και χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας ενδέχεται να ξαναδώσει στην κυβέρνηση το προβάδισμα...

Για να γίνει ακόμα καλύτερα κατανοητό το μέγεθος της πρόκλησης, ας δούμε ένα παράδειγμα. Μια επιχείρηση που κάνει τζίρο 100 ευρώ, θα αφαιρέσει από τον τζίρο τα έξοδα της παραγωγής (μισθοί, πρώτες ύλες κ.ά.), θα αφαιρέσει τα έξοδα απόσβεσης του επενδυμένου κεφαλαίου και θα καταλήξει στα κέρδη, ας πούμε 30 ευρώ. Απ' αυτά, εκμεταλλευόμενη μια σειρά ειδικών νομοθετικών ρυθμίσεων «αναπτυξιακού προσανατολισμού» που την έχει εφοδιάσει η πολιτική του ευρωμονόδρομου, ένα τμήμα θα το αφαιρέσει ως αφορολόγητο. Τελικά θα καταλήξει να δηλώνει καθαρά κέρδη, ας υποθέσουμε, 20 ευρώ. Απ' αυτά, τα 15 ευρώ θα επανεπενδυθούν, ενώ τα 5 θα διανεμηθούν στους μετόχους. Ο τελικός φόρος που θα πληρώσει θα είναι 20% των 20 ευρώ, δηλαδή 4 ευρώ συν 25% για τα 5 ευρώ που διανέμονται δηλαδή 1,25 ευρώ. Ο συνολικός φόρος τελικά θα είναι 5,25 ευρώ, για τζίρο 100 ευρώ.

Και βέβαια, μεγάλο βάρος των φορολογικών βαρών σ' αυτήν την πανεθνική προσπάθεια φέρνει και το «πανίσχυρο ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο», η «πρώτη δύναμη της παγκόσμιας ναυτιλίας» συνεισφέροντας στον εθνικό φορολογικό κορβανά το «ιλιγγιώδες» ποσό των 12 εκατομμυρίων ευρώ - και δεν πρόκειται για ορθογραφικό λάθος - αφού το εφοπλιστικό κεφάλαιο εξαιρείται ουσιαστικά από κάθε είδους φορολογία. Η φορολογία των πλοίων εξαντλείται σε ένα συμβολικό τέλος της τάξης του 1 ευρώ ανά 3 τόνους του πλοίου. Ακόμα και γι' αυτό το συμβολικό τέλος, υπάρχουν περισσότερες από 35 ειδικές ρυθμίσεις που μειώνουν ακόμα περισσότερο τη φορολογία του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Στην πραγματικότητα δεν φορολογείται η εκμετάλλευση του πλοίου, τα κέρδη από την πώλησή του, δεν φορολογείται το πλοίο ούτε καν ως κληροδοτούμενο. Ως κερασάκι στην τούρτα, οι εφοπλιστές απαλλάσσονται ακόμα και από τα τέλη χαρτοσήμου...

Ετσι, το σύνολο ουσιαστικά της φορολογίας πέφτει στις πλάτες των εργαζόμενων. Το 2011, τα συνολικά φορολογικά έσοδα της κυβέρνησης προϋπολογίστηκαν σε περίπου 51 δισ. ευρώ. Απ' αυτά η φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου ήταν μικρότερη από 3 δισ. ευρώ. Την επταετία 2000-2007, την περίοδο υψηλότατης οικονομικής ανάπτυξης και χρυσών κερδών για το μεγάλο κεφάλαιο, η φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου μειώθηκε από 5 δισ. ευρώ το 2000, σε 4,6 δισ. ευρώ το 2007, ενώ την ίδια περίοδο, μόνο οι άμεσοι φόροι στους εργαζόμενους αυξήθηκαν από 5 δισ. το 2000, σε περισσότερα από 10 δισ. ευρώ το 2007.

Ο λαός μπορεί!

Ο υπουργός Οικονομικών ρώτησε ρητορικά σε πρόσφατη συνέντευξή του: «υπάρχει έστω και ένας Ελληνας που πιστεύει ότι μπορούσαμε να πάρουμε άλλες αποφάσεις και δεν τις παίρνουμε;». Η κατεύθυνση των εφαρμοζόμενων μέτρων είναι μονόδρομος για τον κ. Βενιζέλο και τους πολιτικούς υπηρέτες της άρχουσας τάξης. Ολοι οι διαχειριστές της εξουσίας των μονοπωλίων, του ευρωμονόδρομου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης, παίρνουν αντιλαϊκά μέτρα, γιατί τέτοια μέτρα απαιτεί η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Οι όποιες διαφορές εξαντλούνται στο βαθμό, στον τρόπο και στο χρόνο υλοποίησής τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόταση της ΝΔ για ακόμα μικρότερη φορολόγηση του κεφαλαίου. Το πολιτικό προσωπικό των μονοπωλίων δεν μπορεί να πάρει άλλο δρόμο.

Ο λαός όμως μπορεί! Τα λαϊκά στρώματα έχουν κάθε συμφέρον και κάθε δίκιο να αρνηθούν να πληρώσουν τους βάρβαρους φόρους, να παρεμποδίσουν την εφαρμογή των μέτρων. Μονόδρομος για το λαό είναι να πληρώσει την κρίση το μεγάλο κεφάλαιο. Να φορολογηθούν πραγματικά και άμεσα οι εφοπλιστές, οι τράπεζες, οι βιομήχανοι. Να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο με συντελεστή 45% σε διανεμόμενα και αδιανέμητα κέρδη, να καταργηθούν τα αφορολόγητα αποθεματικά και οι «αναπτυξιακές» φοροελαφρύνσεις. Να καταργηθεί το ειδικό φορολογικό καθεστώς για τους εφοπλιστές. Να καταργηθούν οι δαπάνες για τα σχέδια του ΝΑΤΟ και τα κρατικά πακέτα ενίσχυσης των τραπεζών και των μονοπωλιακών ομίλων. Να παταχθεί η πολύμορφη φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου μέσω oφ σορ, διεθνών επενδυτικών ομίλων κλπ. Να αυξηθεί η φορολογία της πραγματικά μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Κανένας φόρος για οικογενειακό εισόδημα έως 40.000 ευρώ, προσαυξημένο 5.000 ευρώ για κάθε παιδί.

Μονόδρομος για τους εργαζόμενους είναι να οργανωθούν και να μετατρέψουν κάθε σωματείο, κάθε επιτροπή αγώνα στους χώρους δουλειάς και κατοικίας, σε εφαλτήρια κλιμάκωσης της ταξικής πάλης. Μονόδρομος είναι να γίνει ο αγώνας παρεμπόδισης των μέτρων, κρίκος συσπείρωσης δυνάμεων και οργάνωσης της αντεπίθεσης, για αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία.

.