ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ "ALPHA BANK".

Η σφοδρή κλιμάκωση της επίθεσης απέναντι στους εργάτες, η κατάργηση του κατώτατου μισθού και των συλλογικών συμβάσεων προαναγέλλεται μέσα από το βδομαδιάτικο δελτίο της «Αλφα Μπανκ». Στόχος η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» των μονοπωλίων για την επάνοδό τους σε συνθήκες εντατικής κερδοφορίας, στη διαδικασία δηλαδή που αναγκαστικά και αναπότρεπτα έρχεται να διαμορφώσει συνθήκες μαζικής εξαθλίωσης για το λαό.

Είναι απόλυτα φανερό το γεγονός ότι όλα τα τμήματα της πλουτοκρατίας (τραπεζίτες, βιομήχανοι κ.ά.) συντάσσονται και στις επιμέρους αντιλαϊκές επεξεργασίες τους, όπως αυτές προκύπτουν από την ενιαία στρατηγική σφοδρής αντιλαϊκής κλιμάκωσης.

Σε αυτό το πλαίσιο η έκθεση της «Αλφα Μπανκ» έρχεται να διασαφηνίσει τους στόχους τους, με έμφαση στα παρακάτω :

• Η «ύπαρξη νομοθετημένου κατώτατου μισθού, που έχει προσδιορισθεί με την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για τους εργαζόμενους όλης της χώρας(...) αποτελεί πράγματι σοβαρό εμπόδιο στη λειτουργία της επίσημης αγοράς εργασίας στη χώρα». Στην ίδια ακριβώς ρότα με τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς (ΕΕ-ΔΝΤ), βάζουν στο στόχο ακόμη και την ισχύουσα σύμβαση εργασίας, έρχονται να ζητήσουν και τα ρέστα, ισχυριζόμενοι ότι το επίπεδο των μισθών έχει ανέβει σε σχέση με αυτό του έτους 2009 !

• Βάζοντας και το γενικότερο ζήτημα της πλουτοκρατίας, αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν «εργατικό κόστος», σημειώνουν : Ο «ισχύων κατώτατος μισθός, λαμβάνοντας υπόψη και το κόστος των ασφαλιστικών και άλλων εισφορών, είναι εξαιρετικά υψηλός για μια οικονομία σε κρίση, όπως η ελληνική»...

• Επικαλούνται και τις συνθήκες εξαθλίωσης που οι μεγαλοεπιχειρηματίες ήδη έχουν επιβάλλει στην πράξη. Συγκεκριμένα ότι «έχει χαθεί πλέον η σύνδεση μεταξύ νομοθετικά προσδιορισμένου κατώτατου ημερομισθίου και πραγματικής αμοιβής στην αγορά».

• «Λίγο πολύ κοινά ή δεδομένα για όλες τις χώρες» είναι το κόστος των πρώτων υλών, μηχανολογικού εξοπλισμού κ.λπ. Ετσι ,το μόνο που έχουν να βάλουν στην πρέσα, και προκειμένου να αποσπάσουν πόντους ανταγωνιστικότητας, είναι οι μισθοί, τα μεροκάματα και οι ασφαλιστικές εισφορές της εργοδοσίας.

• Συνδέουν το ύψος του μισθού με τη λεγόμενη «παραγωγικότητα της εργασίας», το αποκαλούμενο «κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος». Φέρνουν το παράδειγμα της Γερμανίας, όπου οι «μισθοί προσδιορίζονται κατά κύριο λόγο από την παραγωγικότητα στο πλαίσιο αποτελεσματικής συνεννόησης των κοινωνικών εταίρων». Προφανέστατος στόχος τους είναι να σύρουν τους εργάτες στους λεγόμενους «κοινωνικούς διαλόγους» που στήνει το μαύρο μέτωπο συγκυβέρνησης-τρόικας-πλουτοκρατίας.

• Εκ προοιμίου δείχνουν να γνωρίζουν και τα αποτελέσματα του «διαλόγου». Σημειώνουν τη «σημαντική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, με βάση το σχετικό κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, κατά περίπου 9% στη διετία 2010-2011». Για το 2012 βλέπουν να πετυχαίνουν περαιτέρω «βελτίωση ανταγωνιστικότητας» κατά 5%, συνολικά δηλαδή 14% στην τριετία.

.