Με το κλείσιμο των Ναυπηγείων Ελευσίνας απειλεί η διοίκηση Ταβουλάρη, η οποία, αφού έκανε κουμάντο στα ναυπηγεία για 15 περίπου χρόνια, δηλώνει σήμερα πρόβλημα ρευστότητας και ζητάει διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της, προκειμένου να μη βάλει οριστικό λουκέτο. Με τον τρόπο αυτό κορυφώνεται η εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οι οποίες επέλεξαν τον κατακερματισμό και την ιδιωτικοποίηση των άλλοτε κραταιών κρατικών ναυπηγείων (Ελευσίνας, Σκαραμαγκά, Νεωρίου, Χαλκίδας), μόνο και μόνο για να προσφέρουν χώρο για την κερδοφόρα δράση του ιδιωτικού κεφαλαίου, έστω για 15 - 20 χρόνια. Τώρα, το ναυπηγείο με τις εγκαταστάσεις του και κυρίως οι περίπου 1.000εργαζόμενοι μένουν «στον αέρα» και στην ομηρία που τους επιφυλάσσουν εργοδοσία και πιστωτές!
Η διοίκηση της εταιρείας με χτεσινή της αίτηση, που κατέθεσε η μητρική εταιρεία «Νεώριον Συμμετοχών», ζητά την υπαγωγή των Ναυπηγείων Ελευσίνας στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, υποστηρίζοντας ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας. Αποτέλεσμα της αίτησης είναι να έχει εκδοθεί προσωρινή διαταγή με την οποία αναστέλλονται οι διώξεις που έχουν ασκήσει οι πιστωτές σε βάρος των ναυπηγείων. Ταυτόχρονα, όπως υποστηρίζει η διοίκηση στη σχετική ανακοίνωση, έχει συγκεκριμένο επιχειρησιακό σχέδιο και πρόταση αναδιάρθρωσης των δανειακών της υποχρεώσεων, που αν εφαρμοστεί θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα ρευστότητας και θα της επιτρέψει να λειτουργήσει ομαλά. Με βάση αυτό το σχέδιο, όπως ενημερώνει, θα ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με το Δημόσιο, τις πιστώτριες τράπεζες και τους υπόλοιπους πιστωτές της.
Να σημειωθεί ότι η χτεσινή εξέλιξη ήρθε μία μέρα μετά την ανακοίνωση για τη διένεξη που δημιουργήθηκε με τη βρετανική «BAE Systems Surface Ships», η οποία κατήγγειλε τη σύμβαση που είχε με τα ναυπηγεία για τη ναυπήγηση τεσσάρων πυραυλάκατων, υποστηρίζοντας καθυστέρηση καταβολής περίπου 11,4 εκατομμυρίων ευρώ.
Οι εξελίξεις αυτές, πάντως, δείχνουν τις συνέπειες που έχει για τη ναυπηγική βιομηχανία της χώρας η πολιτική του κατακερματισμού και της ιδιωτικοποίησης των ναυπηγείων, στο φόντο, μάλιστα, της απελευθέρωσης των αγορών και των νέων δεδομένων που έχουν δημιουργηθεί στις θαλάσσιες μεταφορές, τα τελευταία χρόνια, συνέπειες που οξύνονται ακόμα περισσότερο εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Τα προβλήματα των Ναυπηγείων Ελευσίνας ξεδιπλώνονται σε διάφορα επίπεδα. Πρώτα και κύρια σε κλαδικό επίπεδο, μέσα στη χώρα και στο συνεχή ανταγωνισμό με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Δύο πρώην κρατικά ναυπηγεία που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον κορμό του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου στη χώρα. Το ένα ιδιοκτησίας πλέον Ταβουλάρη και το άλλο μετά από διάφορες διαδρομές ανήκει σε γερμανο-αραβικά κεφάλαια, τώρα ερίζουν κύρια για κρατικές προμήθειες, Αλλωστε, οι χτεσινές εξελίξεις έρχονται λίγο διάστημα μετά τις ανάλογες εκβιαστικές διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τις πολυεθνικές «Thyssen Krupp» και «Abu Dhabi Mar», ώστε να τους εξασφαλίσει κέρδη μέσω προγραμμάτων του Πολεμικού Ναυτικού, για να μην προχωρήσουν - κι αυτές - σε κλείσιμο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά.
Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας χαρίστηκαν σκανδαλωδώς το 1997 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στον Ν. Ταβουλάρη καθαρά από χρέη και εργασιακά δικαιώματα και με εξασφαλισμένα κέρδη από επιδοτήσεις και παραγγελίες πολεμικών πλοίων. Σήμερα, λόγω και των μονοπωλιακών καπιταλιστικών ανταγωνισμών - οι οποίοι και οδήγησαν στη συρρίκνωση και υποβάθμισή τους - ο ιδιοκτήτης εκβιάζει εδώ και καιρό να τα εγκαταλείψει αν δεν του δοθεί η κατασκευή των γαλλικών φρεγατών για το Πολεμικό Ναυτικό ώστε να έχει εξασφαλισμένα κέρδη.
Αυτό έγινε άλλωστε και στις 20 Ιούνη του 1997 όταν το δεύτερο σε μέγεθος ναυπηγείο της χώρας παραδόθηκε στον Ν. Ταβουλάρη, με τίμημα 30 δισ. δρχ. (85 εκατ. ευρώ) και περίοδο αποπληρωμής τα 15 χρόνια συν δύο χρόνια περίοδο χάριτος. Μαζί, η τότε κυβέρνηση του έδωσε προίκα 25 δισ. δραχμές εξασφαλισμένες προμήθειες από παραγγελίες του Πολεμικού Ναυτικού. Την ίδια στιγμή ο Ταβουλάρης απέλυσε 750 εργαζόμενους και τους επαναπροσέλαβε, χαρακτηρίζοντάς τους ...«νέες» θέσεις εργασίας, οι οποίες επιδοτήθηκαν, μάλιστα, από τον ΟΑΕΔ κερδίζοντας τότε επιπλέον 2 δισ. δραχμές. Πήρε, επίσης, 7 δισ. δρχ. επιδότηση και 7 δισ. δρχ. δάνειο για επενδύσεις, που κανείς δεν είδε ποτέ, ενώ καρπώθηκε και το αντίτιμο από την πώληση δύο μεγάλων οικοπέδων.
Δεν αναφερόμαστε φυσικά στην αξία του ίδιου του ναυπηγείου, το οποίο διαθέτει τρεις δεξαμενές. Εχει δυνατότητα αυτόματης μεταφοράς σχεδίων μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών στα μηχανήματα κοπής. Διαθέτει, επίσης, ελασματουργεία με αυτόματες μηχανές κοπής, συγκρότημα αμμοβολής - βαφής ελασμάτων που εξυπηρετούνταν από μαγνητογέφυρα, συγκρότημα για κατασκευή τροχαίου υλικού και δυνατότητα κατασκευής σκαφών του Πολεμικού Ναυτικού.
Παρά το γεγονός αυτό, το ναυπηγείο εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια ακολουθεί πορεία συρρίκνωσης και η συνέχιση της λειτουργίας του κατέληξε να συνδεθεί με την ανάληψη κομματιού από την πίτα των εξοπλιστικών προγραμμάτων ύψους 10 δισ. ευρώ και, συγκεκριμένα, την κατασκευή γαλλικών φρεγατών για το Πολεμικό Ναυτικό. Για το λόγο αυτό μάλιστα εδώ και καιρό χρησιμοποιούσε ως μέσο πίεσης προς την κυβέρνηση την πλειοψηφία του Σωματείου Εργαζομένων (ελέγχεται από την ΠΑΣΚΕ), η οποία με ανακοινώσεις και συναντήσεις προέτρεπε συνεχώς να δοθεί η παραγγελία στα Ναυπηγεία Ελευσίνας και κυρίως μετά τις «φήμες» ότι υπήρχε πιθανότητα να δοθούν ως επιπλέον προίκα στις πολυεθνικές που πήραν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Στα πλαίσια αυτών των ανταγωνισμών εντάθηκαν και οι συζητήσεις μεταξύ των δύο διοικήσεων των Ναυπηγείων με σκοπό τη συνένωσή τους.
Αλλωστε, οι ευθύνες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού στο χώρο στην πορεία ιδιωτικοποίησης του ναυπηγείου είναι διαχρονικές. Στα πλαίσια αυτά και σήμερα υποστηρίζουν και στρέφουν τους εργαζόμενους να διεκδικούν αυτοί δουλειές για τον εργοδότη. Να σημειωθεί ότι μόλις δύο μέρες πριν η Ομοσπονδία Μετάλλου (η πλειοψηφία ελέγχεται από την ΠΑΣΚΕ) σε ανακοίνωση που είχε εκδώσει για το θέμα των Ναυπηγείων κινούνταν σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, σημειώνοντας προς την κυβέρνηση ότι «ο δρόμος της ανάπτυξης ταυτίζεται με τη στήριξη των ελαχίστων Ελληνικών Βιομηχανιών που απέμειναν». Αυτό που υποστηρίζει, δηλαδή, είναι ότι το συμφέρον των εργαζομένων είναι συνδεδεμένο με αυτό των εργοδοτών και γι' αυτό πρέπει να στηριχτούν με αντάλλαγμα φυσικά τα ψίχουλα που θα δώσει από τα υπερκέρδη που θα εξασφαλίσει.
Απέναντι σ' αυτήν την κατεύθυνση υπεράσπισης των συμφερόντων του εργοδότη, ξεκάθαρα οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο χώρο του ναυπηγείου εδώ και χρόνια έχουν επισημάνει στους εργαζόμενους ότιμόνη λύση είναι η δημιουργία Δημόσιου Ενιαίου Φορέα Ναυπηγικής Βιομηχανίας, κοινωνική ιδιοκτησία, για την εφαρμογή μιας πολιτικής προς όφελος των εργαζομένων και μιας οικονομίας που θα υπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου