ΘΩΡΑΚΙΖΟΥΝ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΧΡΕΟΚΟΠΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΟ!

Διασφάλιση της ρευστότητας του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά και μόνιμη και βαθιά χρεοκοπία για το λαό. Αυτό είναι με δύο λόγια το «ζουμί» της απόφασης της συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης, για το νέο πρόγραμμα διαχείρισης του ελληνικού χρέους.

Η κυβέρνηση μπορεί να πανηγυρίζει γιατί διασφάλισε τη ρευστότητα των τραπεζών και των μονοπωλιακών ομίλων - μεγαλομετόχων τους, που ήταν άλλωστε εξ αρχής ο υπέρτατος στόχος, αλλά ταυτόχρονα δεσμεύτηκε ότι όχι μόνο θα υλοποιήσει το σύνολο των βάρβαρων μέτρων του μεσοπρόθεσμου αλλά θα πάρει και νέα μέτρα. Η νέα δανειακή σύμβαση είναι αναπόσπαστα δεμένη με ένα νέο μνημόνιο, δηλαδή με λήψη πρόσθετων βάρβαρων μέτρων, αλλά και με τις «εμπράγματες εγγυήσεις», δηλαδή με την υποθήκη του συνόλου της δημόσιας περιουσίας.

Οι δεσμεύσεις αυτές της κυβέρνησης είναι το πρώτο σημείο της απόφασης των ηγετών της Ευρωζώνης: «Επικροτούμε τα μέτρα που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση με στόχο τη σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών και τη μεταρρύθμιση της οικονομίας, καθώς και τη νέα δέσμη μέτρων, συμπεριλαμβανομένης της ιδιωτικοποίησης, η οποία θεσπίσθηκε πρόσφατα από το ελληνικό κοινοβούλιο», τονίζεται στο σχετικό κείμενο, επισημαίνοντας μάλιστα πως «πρόκειται για πρωτοφανείς, αλλά αναγκαίες προσπάθειες προκειμένου να επανέλθει η ελληνική οικονομία σε βιώσιμη πορεία οικονομικής ανάπτυξης».

Είναι ολοφάνερο ότι το επόμενο διάστημα θα κλιμακωθεί μια χωρίς προηγούμενο αντιλαϊκή λαίλαπα, που θα περιλαμβάνει επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας στους μονοπωλιακούς ομίλους, αλλά και τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων ώστε να διασφαλιστεί φθηνότερη εργατική δύναμη για τα μονοπώλια.

Από την άλλη ο συμβιβασμός που επετεύχθη την τελευταία στιγμή στη σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης, είναι προσωρινός και συνιστά ξεκάθαρη ελεγχόμενη χρεοκοπία, που όμως θα είναι ανεξέλεγκτη για το λαό.

Ο λαός δεν πρόκειται να «ανακουφιστεί» στο ελάχιστο από το νέο δανειακό πρόγραμμα συνολικού ύψους 109 δισ. ευρώ, όπως άλλωστε δεν ανακουφίστηκε από το προηγούμενο δάνειο των 110 δισ. ευρώ. Ας σημειωθεί ότι από τα 109 δισ. ευρώ, τα 49 δισ. είναι υπόλοιπο από το προηγούμενο δάνειο. Επίσης ο ιδιωτικός τομέας (τράπεζες, θεσμικοί επενδυτές κ.ά.) θα συμμετέχει, φυσικά με το αζημίωτο, με 49,6 δισ. ευρώ μέχρι το 2014, εκ των οποίων 37 δισ. μέσω προγράμματος ανταλλαγής και μετακύλισης ομολόγων και 12,6 δισ. ευρώ από πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων.

Από τη μείωση του χρέους, εξαιτίας του «κουρέματος», που υπολογίζεται στο 21%, θα πάρουν «ανάσα» και θα επωφεληθούν τα μονοπώλια, μέσω νέων φοροαπαλλαγών και κρατικών ενισχύσεων. Την ίδια στιγμή οι αιτίες που προκαλούν το χρέος, δηλαδή οι ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου, παραμένουν ανέπαφες, γεγονός που εγγυάται τη συνέχιση της διόγκωσής του. Αλλωστε και η επιμήκυνση αποπληρωμής το διογκώνει ανεξάρτητα από την ελάχιστη μείωση του επιτοκίου, αφού θα πληρώνονται τόκοι για αρκετά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Από την άποψη αυτή καμία σχέση με την πραγματικότητα δεν έχουν οι θριαμβολογίες του πρωθυπουργού, ότι τάχα οι αποφάσεις της συνόδου της Ευρωζώνης «εγγυώνται τη βιώσιμη πορεία της χώρας, τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, τη μείωση των βαρών εξυπηρέτησής του και την κάλυψη των δανειακών αναγκών». Αλλωστε ό,τι και αν γίνει, το κεφάλαιο θα ωφελείται, ενώ ο λαός θα πληρώνει ακόμη και το λεγόμενο βιώσιμο χρέος. Τα αντεργατικά μέτρα θα ισχύουν εσαεί.

Εκτός των άλλων, η μείωση του συνολικού χρέους είναι μικρή, υπολογίζεται στα 26 δισ. ευρώ ή 12% του ΑΕΠ, όταν το συνολικό ύψος του χρέους μετά μάλιστα και την εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων του μεσοπρόθεσμου, εκτιμάται ότι θα ανέρχεται στο 160% του ΑΕΠ.

Επίσης η μείωση των επιτοκίων στο 3,5% από 4,5%, μικρή ανακούφιση θα προσφέρει, αφού τα χρήματα του λαού που πάνε για την εξυπηρέτηση του χρέους, δηλαδή στις τσέπες των δανειστών, θα είναι περισσότερα από ό,τι πριν την εφαρμογή του μνημονίου.

Επίσης η επιμήκυνση αποπληρωμής στα 15 έως 30 χρόνια δεν αλλάζει τίποτα επί της ουσίας για το λαό αφού στο τέλος θα πληρώσει το «λογαριασμό» αλλά σε περισσότερες δόσεις.

Οσο για το λεγόμενο ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ, αυτό θα πάει για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Οι πόροι του προέρχονται από τα κονδύλια του Δ' ΚΠΣ (ΕΣΠΑ), τα διαρθρωτικά ταμεία, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και προκειμένου οι ηγέτες της ΕΕ να διασφαλίσουν ότι θα πάνε στα «σωστά χέρια», δημιούργησαν ειδική ομάδα που θα συνεργαστεί στενά με την κυβέρνηση για να αναπτύσσει δράση το κεφάλαιο...

Είναι ολοφάνερο ότι «η βιωσιμότητα του χρέους» δεν σημαίνει και ...βιωσιμότητα του λαού. Αντίθετα είναι σίγουρο ότι η ελεγχόμενη χρεοκοπία θα κάνει το βίο αβίωτο για το λαό. Οι θυσίες θα είναι δίχως τέλος και γίνονται για χάρη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.


Οι χθεσινές αποφάσεις:  


Στην Ελλάδα χορηγείται νέο δάνειο ύψους 109 δισ. ευρώ από το EFSF (Προσωρινός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), το Ταμείο δηλαδή της ευρωζώνης, με επιτόκιο 3,5%, διάρκεια αποπληρωμής 30 χρόνια, με 10ετή περίοδο χάριτος. Τα 109 δισ. αναλύονται σε 35 δισ. ευρώ νέο δάνειο, 35 δισ. ευρώ θα αποτελέσουν εγγυήσεις που θα παράσχει το ελληνικό κράτος στους κατόχους ομολόγων, οι οποίοι θα τα ανταλλάξουν με νέα ομόλογα διάρκειας ως και 30 χρόνια, 20 δισ. ευρώ προβλέπεται να διατεθούν για επαναγορά ομολόγων από την αγορά και άλλα 20 δισ. ευρώ για τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών!

Από την πλευρά τους, οι τράπεζες που θα δεχτούν να μπουν στο πρόγραμμα επιμήκυνσης του ελληνικού κρατικού χρέους έχουν μία γκάμα επιλογών.

Η πρώτη από αυτές είναι η ανταλλαγή των ομολόγων που έχουν στη διάθεσή τους με νέα 30ετούς διάρκειας τα οποία θα είναι εγγυημένα από το EFSF. Το επιτόκιο των ομολόγων αυτών θα είναι κυμαινόμενο 4% για τα πρώτα 5 χρόνια, 4,5% για τη δεύτερη πενταετία και 5% για τα υπόλοιπα 20 χρόνια.

Η δεύτερη κατηγορία αφορά την επιμήκυνση ομολόγων που λήγουν με άλλα 30ετή, με τα επιτόκια της πρώτης περίπτωσης και παροχή εγγύησης από το EFSF. Σε μια τρίτη περίπτωση, προβλέπεται η ανταλλαγή ενός υφιστάμενου σήμερα ομολόγου στο 80% της ονομαστικής του αξίας με ένα νέο 30ετές ομόλογο, με επιτόκιο που φτάνει ως και 6,8%.

Οι επιλογές αυτές είναι οι καλύτερες δυνατές για τις τράπεζες, οι οποίες αν πωλούσαν σήμερα τα ομόλογά τους, θα τα διέθεταν στο 50% της ονομαστικής τους αξίας. Αντίθετα, με τις ρυθμίσεις αυτές η ζημιά περιορίζεται περίπου στο 20% ή στα 37 δισ. ευρώ.

.