ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ! - ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ!

Είναι ώρα ευθύνης και επιλογής. Η ζωή και το αύριο των εργαζομένων, δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια αυτών που ευθύνονται για την οικονομική κρίση, στην πλουτοκρατία και τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντά της. Οι δυνάμεις αυτές για να υπερασπίσουν τα προνόμια και την εξουσία τους οδηγούν το λαό στην εξαθλίωση, στη μαζική ανεργία, στη φτώχεια, στην ακόμα πιο βάρβαρη εκμετάλλευση. 


Είναι ώρα ευθύνης για την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες και μικρούς επαγγελματίες, να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες τους. Η νέα συντονισμένη επίθεση, για να πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι σε όφελος των μονοπωλίων, αναδεικνύει ακόμα περισσότερο την ύπαρξη δύο αντίθετων δρόμων ανάπτυξης, κάνει ακόμα πιο άμεσο το σύνθημα να μην πτωχεύσει ο λαός, αλλά η πλουτοκρατία. Να μπει στο επίκεντρο του αγώνα: Ανάπτυξη για το λαό και τις ανάγκες του και όχι για τα κέρδη μιας μειοψηφίας που ζει από τον ιδρώτα του λαού. 


Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών αποτελούν ελπιδοφόρο μήνυμα ότι οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να υποταχθούν. Είναι ανάγκη να συνεχιστούν και να ενταθούν, σε πείσμα και εναντίον της ιδεολογικής τρομοκρατίας, της προβοκάτσιας και των εκβιασμών. Επιβεβαιώθηκε ότι μόνο ο λαός που αγωνίζεται είναι σε θέση να φοβίσει την πλουτοκρατία, τα κόμματά της και τους μηχανισμούς καταστολής. Οι εξελίξεις απογυμνώνουν και καταρρίπτουν τα ιδεολογήματα για τις αιτίες της κρίσης. Δικαιώνουν τις εκτιμήσεις ότι πρόκειται για βαθιά οικονομική κρίση του καπιταλισμού που γεννιέται εξαιτίας της υπερσυσσώρευσης κερδών και κεφαλαίων. Οτι είμαστε στην αρχή νέων και πιο μεγάλων κρίσεων, ότι αυτό το σύστημα δεν μπορεί να διορθωθεί, γίνεται πιο βάρβαρο, σαπίζει.


Επιβεβαιώνεται όλο αυτό το διάστημα ότι η κρίση είναι πανευρωπαϊκή και παγκόσμια, δεν αποτελεί μόνο ελληνικό φαινόμενο. Την κρίση δεν την προκάλεσαν τα σκάνδαλα, η κρατική κακοδιαχείριση και οι σπατάλες, όπως ισχυρίζονται οι ηγεσίες των διαφόρων αστικών κομμάτων και τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, που βρίσκονται στην υπηρεσία των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτά είναι μια λεπτομέρεια του συστήματος! Τα ελλείμματα και το χρέος προήλθαν από την τεράστια συσσώρευση πλούτου στους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, από την εξαγωγή κεφαλαίων, από την προσαρμογή στις επιλογές της ΕΕ. Από τις φοροαπαλλαγές υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου που ψηφίζουν οι κυβερνητικές πλειοψηφίες στη Βουλή, καθώς και από τα πάσης φύσεως προνόμια που του παρέχουν, με τους αναπτυξιακούς νόμους, τις επιδοτήσεις για επενδύσεις και εξαγωγές. 


Προέρχονται από τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες που υπηρετούν σκοπούς του ΝΑΤΟ και όχι καθαρά αμυντικούς. Τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος δημιουργήθηκαν από τις ανάγκες του κεφαλαίου και του κράτους που το υπηρετεί. Δεν ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι και δεν έχουν καμία ευθύνη. Τα προβλήματα στο κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα προήλθαν από την αφαίμαξη των ασφαλιστικών ταμείων υπέρ των επιχειρήσεων, όχι από τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας. Η χρεοκοπία του δημόσιου τομέα, την οποία επικαλούνται, οι απειλές για στάση πληρωμών, προδίδουν τα ψέματα και την υποκρισία, τα αντιλαϊκά τους σχέδια. Υπεύθυνοι γι' αυτόν δεν είναι οι απλοί εργαζόμενοι, αλλά οι κυβερνήσεις που χρησιμοποίησαν τους εργαζόμενους. Είναι η πλουτοκρατία που αυτός ο δημόσιος τομέας την υπηρετεί.


 Η καπιταλιστική κρίση καταρρίπτει το μύθο ότι "πρέπει όλοι να υποβληθούμε σε θυσίες για να υπάρξει διέξοδος". Οι εργαζόμενοι ήταν μονίμως οι χαμένοι και στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Και τότε οι ίδιες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις εφαρμόζονταν στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Επομένως καταρρέει και ο άλλος μύθος, ότι η ανάπτυξη έχει ως αποτέλεσμα την ευημερία για όλους. Και στη μία και στην άλλη φάση κερδισμένα είναι τα μονοπώλια και οι υπηρέτες τους. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δίνουν το αίμα και τον ιδρώτα τους και δεν είναι τεμπέληδες όπως τους συκοφαντούν. Αυτοί δημιούργησαν και δημιουργούν όλο τον πλούτο, αλλά τον καρπώνονται και τον σφετερίζονται οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι και γενικά οι εκμεταλλευτές του εργαζόμενου λαού. Είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι να αποκρούσουν αποφασιστικά τους εκβιασμούς των μεγαλοεπιχειρηματιών, της κυβέρνησης και άλλων κομμάτων. 


Σήμερα οι Κυβερνήσεις της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ, για να ποδηγετήσουν τους εργαζόμενους, λένε ότι ο δανεισμός μέχρι τις 19 Μαΐου είναι ζωτικής σημασίας. Αύριο θα προβάλουν νέους εκβιασμούς. Είναι βέβαιο ότι θα απαιτήσουν νέες θυσίες, έχουν έτοιμα σχέδια. Ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται. Είναι ψέμα ότι οι θυσίες που ζητάνε από τους εργαζόμενους θα διαρκέσουν 3 χρόνια. Η επίθεση δεν έχει τελειωμό και είναι μονόδρομος για την πλουτοκρατία. Σήμερα για να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα και το χρέος, αύριο για να μην αυξηθούν και αργότερα για κάποια άλλη αιτία. Τους ίδιους εκβιασμούς απευθύνουν σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, που τους θέλουν αρωγούς και στηρίγματα στη διαπάλη ανάμεσα στο ευρώ και στο δολάριο, δηλαδή υποζύγια στα κέρδη της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας, στον ανταγωνισμό της με την πλουτοκρατία των ΗΠΑ και άλλων καπιταλιστικών κέντρων. Ηδη οι αποφάσεις των 16 της Ευρωζώνης, με τις οποίες χορηγούνται άλλα 720 δισ. ευρώ σε 1.100 ευρωπαϊκές τράπεζες, έρχονται να προστεθούν στα περίπου 2 τρισ. ευρώ που έχουν δοθεί σε αυτές από το 2008. Χρήμα για το κεφάλαιο υπάρχει άφθονο, παρά την κρίση, όχι όμως για τους λαούς. 


Ταυτόχρονα, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, αποφασίστηκε η ταχύτερη εφαρμογή της "στρατηγικής 2020" της ΕΕ, που σημαίνει μακρόχρονη λιτότητα, περισσότερη ανεργία, νέο χτύπημα όποιων δικαιωμάτων έχουν απομείνει στους λαούς, νέα αύξηση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να νομιμοποιήσουν την κυβερνητική πολιτική, που μάχεται δήθεν για τα συμφέροντα της χώρας. Συμφέροντα της χώρας, στην οποία η ζωή των εργαζομένων οδηγείται έναν αιώνα πίσω, δεν υπάρχουν. Ο πατριωτισμός είναι συνδεδεμένος με την ανάταση της εργατικής - λαϊκής πάλης για το μέλλον των παιδιών μας. Η λαϊκή πάλη κατά των μονοπωλίων και των εκπροσώπων τους πρέπει να αναπτυχθεί σε κάθε χώρα, με στόχο ριζικές πολιτικές αλλαγές παντού. Αυτό είναι χρέος πατριωτικό και διεθνιστικό συνάμα. Ο εργαζόμενος λαός, όχι μόνο δεν πρέπει να ανησυχεί από την όξυνση των αντιθέσεων των ιμπεριαλιστών εντός ΕΕ, αλλά πρέπει και να τις αξιοποιήσει σε όφελός του, με στόχο να προκαλεί ρήγματα στο αντιδραστικό οικοδόμημα για την αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΟΝΕ και της ΕΕ και όλων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, για τη λαϊκή εξουσία. 


Το κεφάλαιο και η Κυβέρνηση σήμερα, καθώς και οι διάφοροι μηχανισμοί που διαμορφώνονται στο σύμπλεγμα οικονομικών συμφερόντων - μηχανισμών καταστολής - υπηρεσιών, χρησιμοποιούν κάθε μέσον για να τσακίσουν το λαϊκό κίνημα, για να κρατήσουν το λαό υποταγμένο και να τον μετατρέψουν σε "ζήτουλα". Η ιδεολογική τρομοκρατία, οι προβοκάτσιες και η συκοφαντία θα μπουν ακόμα περισσότερο στην ημερήσια διάταξη. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να κάνουν πίσω. Αντίθετα, πρέπει να κάνουν πολλά βήματα μπροστά. Να περιφρουρήσουν τους αγώνες τους, να υπερνικήσουν την τρομοκρατία στους τόπους δουλειάς, την απεργοσπασία και τους φορείς της, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. 


Παρά και ενάντια σε όλα αυτά, είναι ανάγκη να αξιοποιήσουν το όπλο της ανυπακοής στην αντιλαϊκή πολιτική, να απομονώσουν εκείνους που την ταυτίζουν με την προβοκάτσια και το έγκλημα, όπως την ταύτισαν τις προηγούμενες μέρες, σκυλεύοντας στους αθώους νεκρούς εργαζόμενους στη MARFIN. Να απομονώσουν τους προβοκάτορες και τους καθοδηγητές τους, να χρησιμοποιήσουν κάθε μορφή πάλης που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι επιλέγουν για να υπερασπίσουν το δικαίωμα στη ζωή των ίδιων και των παιδιών τους. Οι προπαγανδιστικές προκλήσεις, ότι οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις είναι η αιτία όλων των δεινών, πρέπει να απορριφθούν, γιατί στοχεύουν ευθέως στο χτύπημα των εργατικών - λαϊκών αγώνων. Τα συμφέροντα είναι κοινά, κοινός είναι και ο εχθρός τους. Είναι η πλουτοκρατία, η αντιλαϊκή πολιτική, η ΕΕ και όλοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. 


Ολοι οι εργαζόμενοι είμαστε αδέλφια, ανεξάρτητα από την ψήφο που δώσαμε, ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, θρησκείας, καταγωγής. Σήμερα πρέπει να δώσουμε τα χέρια και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Σε κάθε τόπο δουλειάς να γίνουμε ισχυρή δύναμη. Να βάλουμε μπλόκα παντού στα αντιλαϊκά σχέδια. Οι θυσίες που γίνονται για τα λαϊκά δικαιώματα είναι οι μόνες που αξίζουν και επιβάλλονται. Και είναι μικρότερες απ' όσες θα υποστούν οι εργαζόμενοι, αν σκύψουν το κεφάλι. Τις εξελίξεις υπέρ του λαού δεν θα τις καθορίσουν οι προσπάθειες αναμόρφωσης του σάπιου πολιτικού συστήματος που επιδιώκονται, είτε με αλλαγές στον αριθμό των βουλευτών και στο εκλογικό σύστημα, είτε με τη δημιουργία άλλων αστικών κομμάτων, είτε με τις προσπάθειες για την υλοποίηση της λεγόμενης "«εθνικής ομοψυχίας". Θα είναι εξελίξεις σε ακόμα πιο αντιδραστική πορεία. 


Οι εξελίξεις υπέρ του λαού δεν θα έρθουν από τα πάνω, πολύ περισσότερο που οι επιχειρούμενοι εκσυγχρονισμοί στοχεύουν στον εγκλωβισμό των εργαζομένων, στον αποπροσανατολισμό τους και στην καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων. 


Μόνο αν ο λαός γίνει πρωταγωνιστής, μόνο αν δράσει συνειδητά, θα καθορίσει το μέλλον που του ανήκει και του αξίζει!