Ο εκφοβισμός των λαϊκών στρωμάτων και οι απειλές ότι δεν θα εκταμιευτεί η μία ή η άλλη δόση του δανείου της τρόικας, είναι ένα καλοστημένο σενάριο της άρχουσας τάξης με αποκλειστικό στόχο να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους, να τους κάνει να παραιτηθούν από την αγωνιστική τους δράση ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Το σημαντικό, βέβαια, είναι ότι το ίδιο το δάνειο των 110 δισ. που αποφασίστηκε το Μάη του 2010, μόνο βάσανα και φτώχεια προκαλεί στους εργαζόμενους, στο λαό. Κάθε του δόση, από την πρώτη στιγμή, συνοδεύτηκε με σωρεία αντεργατικών, αντιλαϊκών μέτρων, όπως π.χ. μείωση μισθών, συντάξεων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, δηλαδή μέτρα μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, με ακύρωση θεμελιωδών καταχτήσεων μιας ολόκληρης εποχής.
Το μόνο ποσό που εκταμιεύτηκε χωρίς πολλά - πολλά ήταν το αρχικό. Από την ημέρα που καταβλήθηκε, στα μέσα του Μάη του 2010, άρχισαν οι... διαδόσεις και οι πιέσεις ότι η πρώτη δόση του δανείου δεν είναι καθόλου σίγουρη και η καταβολή της εξαρτάται από το αν η κυβέρνηση θα «περάσει» το νόμο για το Ασφαλιστικό. Εκείνον που ανέτρεψε τα πάντα που γνωρίζαμε για όρια ηλικίας και ύψος συντάξεων... Τα ίδια ακριβώς επαναλήφθηκαν και πριν από την εκταμίευση της δεύτερης δόσης, το Δεκέμβρη του 2010.
Το σκηνικό τρομοκράτησης για την τρίτη δόση, που επρόκειτο να δοθεί τον περασμένο Φλεβάρη, άρχισε από τον περσινό Νοέμβρη, με πληθώρα δημοσιευμάτων ότι η δόση είναι στον «αέρα», με αιχμή, αυτή τη φορά, τις επιχειρησιακές συμβάσεις που καταργούσαν τις κλαδικές και μείωναν τους μισθούς στο επίπεδο του κατώτατου, αλλά και τις αλλαγές που έπρεπε να γίνουν στις ΔΕΚΟ, για τις οποίες έπρεπε να κοπεί η χρηματοδότηση από το Δημόσιο. Οπερ και εγένετο. Και επειδή η κυβέρνηση δεν είχε προχωρήσει, λέει, με γρήγορους ρυθμούς τις μεταρρυθμίσεις, μετά τη συνάντηση κυβέρνησης - τρόικας, ανακοίνωσαν και το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ύψους 50 δισ. ευρώ. Για την τέταρτη δόση, του φετινού Μάη, οι... απειλές έρχονταν από τη μη υλοποίηση των στόχων για τα έσοδα του προϋπολογισμού, την αργοπορία στη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ και στην καθυστέρηση των αποφάσεων για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
Η κυβέρνηση προχώρησε σ' αυτά και εκταμιεύτηκε η δόση κανονικά. Πριν φτάσουμε στην πέμπτη δόση, που θα αποφασιζόταν τον Ιούνη (εκταμίευση Αύγουστο 2011), ολόκληρο το Μάη έδωσαν και πήραν οι δηλώσεις, τα δημοσιεύματα και οι έρευνες που αποδείκνυαν ότι το κρατικό χρέος της χώρας δεν είναι «βιώσιμο» και γι' αυτό ορισμένα κράτη μέλη της ΟΝΕ αρνούνταν να εκταμιεύσουν το ποσό του δανείου που τους αναλογούσε. Παρ' όλ' αυτά, η δόση εκταμιεύτηκε κανονικά.
Η τύχη της έκτης δόσης ήταν απόλυτα ταυτισμένη με την ολοκλήρωση της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Η τρομοκρατία, οι απειλές και οι εκβιασμοί που συνόδευσαν την προώθηση και την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, το καλοκαίρι που μας πέρασε, είναι ακόμα νωπά στη μνήμη των εργαζομένων, αφού εκεί βρίσκονται και τα διάφορα μέτρα για τα χαράτσια που πληρώνουμε σήμερα. Ομως οι διατάξεις του Μεσοπρόθεσμου, για την αύξηση της φορολογίας των λαϊκών στρωμάτων, τα χαράτσια, την καθολική μείωση των μισθών και συντάξεων, την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και μια σειρά άλλα αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν, δεν έφταναν για να χορτάσουν οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας σε ΕΕ και Ελλάδα. Τότε, παραμονές της απόφασης για την έκτη δόση, εμφάνισαν τον μπαμπούλα της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και προχώρησαν και σε νέα μέτρα όπως το χαράτσι στα ακίνητα.
Στα τέλη Νοέμβρη το Γιούρογκρουπ αποφάσισε την εκταμίευση της έκτης δόσης... Στην εξέλιξη των γεγονότων παρεμβλήθηκε το σόου με το δημοψήφισμα, που επειδή θα μπορούσε να θέσει σε αμφισβήτηση την απρόσκοπτη υλοποίηση του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου έδωσε την ευκαιρία στην ΕΕ να αμφισβητήσει την απόφαση για την έκτη δόση και στην πλουτοκρατία να συγκροτήσει την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου.
Ενάμιση χρόνο μετά την εφαρμογή του μνημονίου, το σκηνικό για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα έχει ανατραπεί ολοσχερώς. Στην πραγματικότητα έχουν αλλάξει πλήρως έννοιες όπως «εργασία», «8ωρο», «συλλογικές συμβάσεις», «μισθός», «σύνταξη», «δημόσια Υγεία», «δημόσια Παιδεία». Ολα τα μέτρα με αφορμή το χρέος και τις δόσεις είναι μέτρα αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης υπέρ του κεφαλαίου και όχι για την αντιμετώπιση του χρέους. Είναι μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης. Η οικονομική κρίση που ξέσπασε και οι προσπάθειες της οικονομικής ολιγαρχίας να φορτώσει τις συνέπειές της στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, οι προσπάθειες διάσωσης των επιχειρήσεων και των κεφαλαιοκρατών είχαν σαν αποτέλεσμα το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του να ακολουθήσουν μια ακόμα πιο επιθετική, ακόμα πιο βάρβαρη, ακόμα πιο εχθρική για το λαό πολιτική.
Η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος είναι ότι μαζί με την κλιμάκωση αυτής της επιθετικότητας, μαζί με την ολόπλευρη ανατροπή των συνθηκών διαβίωσης των εργαζομένων, ωριμάζουν ακόμα περισσότερο οι προϋποθέσεις για συνολικότερες κοινωνικοπολιτικές αναμετρήσεις στην κατεύθυνση της αμφισβήτησης και της ανατροπής ενός ιστορικά ξεπερασμένου πλέον συστήματος, που δεν μπορεί να αντέξει ούτε καν τις στοιχειώδεις οικονομικές και κοινωνικές παραχωρήσεις, για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου