Σε έναν πρόσκαιρο φιλομονοπωλιακό συμβιβασμό, ο οποίος πυροδοτεί ταυτόχρονα νέες φυγόκεντρες τάσεις και γρήγορα θα αποδειχτεί ανίκανος να αναχαιτίσει τη βαθιά καπιταλιστική κρίση, κατέληξαν την Παρασκευή στις Βρυξέλλες οι 17 χώρες της Ευρωζώνης και άλλες 9 της ΕΕ, με τη Μ. Βρετανία να απέχει από το «ενισχυμένο Σύμφωνο Σταθερότητας», που προβλέπεται να οριστικοποιηθεί και θα υιοθετηθεί μέχρι το Μάρτη του 2012.
Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ ανοίγουν το δρόμο για την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία χωρών και ταυτόχρονα προετοιμάζουν το έδαφος για τη συρρίκνωση της ζώνης του ευρώ, με σταδιακή απομάκρυνση των πιο αδύναμων καπιταλιστικών κρατών. Το ρήγμα ανάμεσα σε Γαλλία - Γερμανία και Βρετανία οδηγεί σε διακυβερνητική συμφωνία και όχι σε νέα συνθήκη. Δηλαδή, η νέα «δημοσιονομική ένωση» θα σχηματιστεί με «διακρατική συμφωνία», η οποία, αφού εγκριθεί από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών ή τα εθνικά κοινοβούλια, θα έρθει για επικύρωση στην ΕΕ το Μάρτη του 2012.
Η Σύνοδος οριστικοποίησε το ρήγμα με τη Μ. Βρετανία και επιβεβαίωσε τις ισχυρές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην ΕΕ. Η βρετανική κυβέρνηση αρνήθηκε να συμμετάσχει στην αναθεώρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών, διεκδικώντας ειδικές παραχωρήσεις κυρίως σε ό,τι αφορά την επιτήρηση του χρηματοπιστωτικού τομέα, υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου («Σίτι») και της πλουτοκρατίας της Βρετανίας.
Ουγγαρία, που αρχικά είχε συνταχθεί με τη Βρετανία, μαζί με Σουηδία, Τσεχία, Δανία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία και Βουλγαρία παραπέμπουν το ζήτημα της ένταξης στη δημοσιονομική ένωση στα εθνικά τους κοινοβούλια, ενώ η Ιρλανδία ενδεχομένως θα διοργανώσει δημοψήφισμα για την προσχώρηση.
Σε κάθε περίπτωση, τόσο το ενισχυμένο Σύμφωνο Σταθερότητας, όσο και η επιβεβαίωση του Συμφώνου για το Ευρώ, στα οποία κατέληξε η Σύνοδος, σηματοδοτούν νέα κλιμάκωση της επίθεσης στους λαούς, για να ανακάμψει και να θωρακιστεί η κερδοφορία των μονοπωλίων. Ο νέος «δημοσιονομικός κανόνας», όπως βάφτισαν οι ηγέτες της ΕΕ το νέο καθεστώς δημοσιονομικής πειθαρχίας και οικονομικής διακυβέρνησης, προβλέπει τα παρακάτω, σύμφωνα με την κοινή δήλωση που εξέδωσαν οι 17 της Ευρωζώνης:
1. «Οι προϋπολογισμοί των γενικών κυβερνήσεων θα είναι ισοσκελισμένοι ή πλεονασματικοί, με το ετήσιο διαρθρωτικό έλλειμμα να μην υπερβαίνει το 0,5% του ΑΕΠ. Ο συγκεκριμένος κανόνας θα περιληφθεί στο εθνικό δίκαιο των κρατών μελών σε συνταγματικό ή ισοδύναμο επίπεδο και θα περιλαμβάνει αυτόματο μηχανισμό κυρώσεων, ο οποίος θα ενεργοποιείται σε περίπτωση απόκλισης. Τις βασικές αρχές θα τις καθορίσει η Κομισιόν, ενώ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα εποπτεύει την υιοθέτησή τους στο Εθνικό Δίκαιο».Η επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και μηδενικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων σημαίνει δραστική μείωση των κοινωνικών παροχών, διαρκή περιορισμό μισθών και συντάξεων, μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, συρρίκνωση των κρατικών υποδομών και μαζική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.
2. «Τα κράτη - μέλη που υπόκεινται στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος θα υποβάλλουν στην Επιτροπή και το Συμβούλιο προς έγκριση πρόγραμμα οικονομικής εταιρικής σχέσης, στο οποίο θα περιγράφονται λεπτομερώς οι απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ώστε να εξασφαλιστεί η πραγματικά διατηρήσιμη διόρθωση των υπερβολικών ελλειμμάτων».Ουσιαστικά, πρόκειται για τη θέσπιση μόνιμων μνημονίων με αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα για όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης - ΕΕ.
3.«Οι κανόνες που διέπουν τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος (άρθρο 126 της Συνθήκης της Λισαβόνας) θα ενισχυθούν για τα κράτη - μέλη της ζώνης του ευρώ. Μόλις η Κομισιόν διαπιστώνει ότι ένα κράτος - μέλος έχει παραβιάσει το ανώτατο όριο του 3% του δημοσίου ελλείμματος, θα ακολουθούν αυτομάτως συνέπειες και κυρώσεις».Οι κυρώσεις θα προβλέπουν αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου των κρατών - μελών στα όργανα της ΕΕ, αναστολή των κοινοτικών επιδοτήσεων κ.ά. και θα λειτουργήσουν σαν μορφή πίεσης για να υποτάσσονται οι λαοί στα βάρβαρα μέτρα.
4. «Τα κράτη - μέλη με δημόσιο χρέος άνω του 60% του ΑΕΠ θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα για τη μείωση του χρέους (κανόνας του 1/20) το χρόνο».Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μειώνει κατά περίπου 15 δισ. το χρόνο το δημόσιο χρέος, με αιματηρές περικοπές σε κοινωνικές και άλλες δαπάνες.
5. «Την παρακολούθηση και την αξιολόγηση από την Κομισιόν των προσχεδίων προϋπολογισμού των κρατών - μελών της ζώνης του ευρώ καθώς και την ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας. Οταν η Κομισιόν εντοπίζει ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις μη συμμόρφωσης με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, θα ζητά αναθεώρηση του προσχεδίου προϋπολογισμού». Ουσιαστικά, η Κομισιόν θα αποκτήσει τη δυνατότητα απευθείας παρέμβασης στους κρατικούς προϋπολογισμούς, κάτι που θα αξιοποιηθεί από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών, προκειμένου να επιβάλουν ακόμα πιο σκληρά μέτρα στους λαούς, με άλλοθι την Κομισιόν.
Επιδιώκοντας την άμεση ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η Σύνοδος αποφάσισε επίσης την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων που προβλέπονται στο «Σύμφωνο για το Ευρώ», προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους της στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Ανάμεσα σε άλλα, αποφασίστηκε η«εντατική συνέχιση των διαρθρωτικών αλλαγών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να τονωθεί η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα», η «προώθηση των ευκαιριών απασχόλησης που συνδυάζουν ευελιξία και ασφάλεια»και η «προσαρμογή των συστημάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης στις ανάγκες της αγοράς εργασίας».
Υπενθυμίζεται ότι, μεταξύ άλλων, στο «Σύμφωνο για το ευρώ» συμπεριλαμβάνονται:
α) Η μείωση του «εργατικού κόστους» με «κινεζοποίηση» των μισθών, προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων έναντι των «βασικών εμπορικών εταίρων της ΕΕ» (Κίνα, Ινδία, Ρωσία).
β) Αναπροσαρμογή των συνταξιοδοτικών συστημάτων με ευθυγράμμιση της πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης προς το προσδόκιμο ζωής, που θα φέρει παραπέρα αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.
Σε ό,τι αφορά, τέλος, τους μηχανισμούς δανειοδότησης - ελεγχόμενης πτώχευσης των υπερχρεωμένων κρατών, οι 17 της Ευρωζώνης κατέληξαν:
-- Να επισπευσθεί η έναρξη της λειτουργία του μόνιμου μηχανισμού στήριξης (ESM). Ο μηχανισμός θα τεθεί σε λειτουργία μόλις τον επικυρώσουν τα κράτη - μέλη που θα αντιπροσωπεύουν το 90% των δεσμευθέντων κεφαλαίων και θα τεθεί σε ισχύ τον Ιούλιο του 2012.
-- Η δανειοδοτική δυνατότητα τόσο του Προσωρινού όσο και του Μόνιμου Μηχανισμού θα ανέλθει στα 500 δισ. ευρώ.Η συγκεκριμένη απόφαση δεν είναι τελική, αφού θα οριστικοποιηθεί το Μάρτη του 2012.
-- Οι αποφάσεις στο ΕSM για τη χορήγηση δανείων στα κράτη - μέλη θα αλλάξουν και ο κανόνας της ομοφωνίας θα αντικατασταθεί με την ενισχυμένη πλειοψηφία του 85% σε περίπτωση που η Κομισιόν και η ΕΚΤ κρίνουν ότι απαιτείται επείγουσα απόφαση για παροχή οικονομικής βοήθειας και ότι απειλείται η οικονομική σταθερότητα στην Ευρωζώνη.Ουσιαστικά, αυτό σημαίνει ότι οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της Ευρωζώνης, Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία, διατηρούν το δικαίωμα βέτο, καθώς η συμμετοχή τους στον ESM ξεπερνά το 15%.
-- Τα κράτη - μέλη της ζώνης του ευρώ και τα υπόλοιπα κράτη - μέλη της ΕΕ θα εξετάσουν και θα επιβεβαιώσουν μέσα σε δέκα μέρες την χορήγηση πρόσθετων πόρων ύψους 200 δισ. ευρώ προς το ΔΝΤ με τη μορφή διμερών δανείων, προκειμένου να εξασφαλιστεί η επάρκεια πόρων του Ταμείου για την αντιμετώπιση της κρίσης.Με άλλα λόγια, τα κράτη - μέλη της ΕΕ αποφάσισαν να δανείζουν το ΔΝΤ και στη συνέχεια αυτό να δανείζει τις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν πρόβλημα ρευστότητας. Στόχος είναι να επιμεριστεί η ζημιά μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών από μια πιθανή χρεοκοπία ενός κράτους - μέλους που θα δανειστεί.
-- Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αναλαμβάνει τη διαχείριση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Επίσης, οι «17» έσπευσαν να σημειώσουν ότι σε περιπτώσεις χρεοκοπίας κρατών - μελών της Ευρωζώνης «θα ισχύουν μελλοντικά οι κανόνες του ΔΝΤ».
Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και το σύνολο των αστικών κομμάτων συμφώνησαν με τις αποφάσεις της ΕΕ για ισχυρότερη «οικονομική διακυβέρνηση», ενώ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε το μάτι σε μια πιο αντιδραστική ΕΕ, σχολιάζοντας διά των στελεχών του ότι οι αποφάσεις της Συνόδου ήταν «κατώτερες των περιστάσεων»! Σε κάθε περίπτωση, ο νέος γαλλογερμανικός συμβιβασμός δεν πρόκειται να θωρακίσει την ΕΕ απ' τις φυγόκεντρες δυνάμεις που αυξάνονται.
Η νέα πρόταση δημοσιονομικής πειθαρχίας και «οικονομικής διακυβέρνησης» της Ευρωζώνης είναι προσωρινή, γιατί δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αιτίες εκδήλωσης της κρίσης και τις συνέπειες της ανισόμετρης ανάπτυξης, οι οποίες οδηγούν στην όξυνση των αντιθέσεων ακόμα και στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Γαλλία. Κινείται στην ίδια κατεύθυνση με τα προηγούμενα βήματα του Συμφώνου Σταθερότητας, του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, του Συμφώνου για το Ευρώ που δεν μπόρεσαν να γεφυρώσουν τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Η ίδια η γερμανική αστική τάξη καλείται να διαχειριστεί αξεπέραστες αντιφάσεις. Απ' τη μια, ούτε θέλει ούτε μπορεί να επωμιστεί το μεγάλο βάρος της υπερχρέωσης στην Ευρωζώνη. Απ' την άλλη, γνωρίζει ότι ακόμα και μια νέα μικρή Ευρωζώνη των πλεονασματικών κρατών σύντομα θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες της νέας βαθιάς κρίσης.
Από αυτήν τη σκοπιά, οι εργαζόμενοι και οι αυτοαπασχολούμενοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στις διαπραγματεύσεις των αστικών κυβερνήσεων και των τμημάτων του μεγάλου κεφαλαίου για τον επιμερισμό της απαξίωσης του κεφαλαίου στην ΕΕ. Είναι επιτακτική ανάγκη να απορρίψουν τις αποπροσανατολιστικές κορόνες, να αξιοποιήσουν τις αντιθέσεις και τα αδιέξοδα της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της, να αντεπιτεθούν για τη μόνη ελπιδοφόρα λύση: Αποδέσμευση απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα διαγράψει το χρέος.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου