Συντριπτικό χτύπημα δέχονται με το πολυνομοσχέδιο οι μισθοί όλων των εργαζομένων σε ιδιωτικό και σε δημόσιο τομέα. Στόχος κυβέρνησης - τρόικας είναι η μείωση των μισθών στα επίπεδα των μισθών Βουλγαρίας. Το λένε ξεκάθαρα: Θέλουν να εξοντώσουν τους εργαζόμενους για να περάσουν τα μονοπώλια και το μεγάλο κεφάλαιο, αλώβητοι την κρίση, να αυξήσουν την κερδοφορία τους την περίοδο της αναιμικής ανάκαμψης.
Τα όσα διαμορφώνει η κυβέρνηση με το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, τη μείωση των μισθών στις πρώην ΔΕΚΟ και τράπεζες, το επερχόμενο κόψιμο μιας σειράς επιδομάτων, τη γενίκευση της ανασφάλιστης και εκ περιτροπής εργασίας, η εργασιακή εφεδρεία, παραπέμπουν ακριβώς σε αυτό.
Οσον αφορά το νέο μισθολόγιο στους εργαζόμενους στο Δημόσιο, αποτελεί «μπούσουλα» και για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και τραπεζών! Με βάση το σχέδιο νέου μισθολογίου, ο μισθός των εργαζομένων μειώνονται από 20% μέχρι και πάνω από 50%! Η μισθολογική εξέλιξη συνδέεται και εξαρτάται από τη βαθμολογική εξέλιξη κάτι που μέχρι τώρα δεν ίσχυε. Ετσι, ο μισθός των εργαζομένων δημοσίων υπαλλήλων, όχι μόνο μειώνεται δραστικά, αλλά επιπρόσθετα μπορεί να μένει στάσιμος για όσο θα κριθεί «προακτέος», κάτι που θα εξαρτάται από τη «συμπεριφορά στην υπηρεσία» (δηλαδή, τα «πιστεύω» και τη δράση του στο χώρο δουλειάς) και από την «απόδοσή» του (αν πιάνει δηλαδή τους στόχους).
Αν δεν κριθεί «προακτέος» τότε στερείται το δικαίωμα «για προαγωγή για τα επόμενα δύο έτη» και άρα δε θα έχει και αύξηση στο μισθό του. Επιπρόσθετα, καταργούνται όλα τα επιδόματα που προστίθενταν στις αποδοχές σχεδόν όλων των εργαζομένων. Διατηρούνται μόνο τα επιδόματα: τέκνων, επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας (ποιοι το δικαιούνται θα οριστεί με υπουργικές αποφάσεις), απομακρυσμένων και παραμεθόριων περιοχών (αντιστοιχεί σε μικρότερες γεωγραφικές περιοχές από τις σημερινές) και θέσης.
Είναι ενδεικτικό ότι στους δημοσίους υπαλλήλους υπάρχουν 200 - 250 διαφορετικά επιδόματα. Είναι χαρακτηριστικό πως αντί για αυξήσεις στο βασικό μισθό όλες οι κυβερνήσεις έδιναν «αυξήσεις» μέσα απ' την πολιτική των επιδομάτων. Στους εκπαιδευτικούς, για παράδειγμα, οι οποίοι επιδοματικά βρίσκονται σε μια «μέση» κατάσταση σε σχέση με τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους, απ' το κόψιμο των επιδομάτων έχουν απώλεια στα εισοδήματά τους 400 με 500 ευρώ. Τέτοια επιδόματα ήταν του «κινήτρου απόδοσης», «εξομάλυνσης μισθού», «εξωδιδακτικής εργασίας» κλπ.
Σε όλα τα παραπάνω να προσθέσουμε και την προσθήκη στο πολυνομοσχέδιο που προβλέπει τσεκούρωμα στους μισθούς των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ κατά 35% και θα έχει ως συνέπεια την κατακρεούργηση των εισοδημάτων των οικογενειών των εργαζομένων.
Συγκεκριμένα, στην προσθήκη - που αναμένεται να κατατεθεί τις επόμενες μέρες - έχει ως εξής: «Το μέσο κατά κεφαλήν κόστος των πάσης φύσεως αποδοχών, επιδομάτων, αποζημιώσεων και αμοιβών γενικά του πάσης φύσεως προσωπικού δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει το 65% του μέσου κατά κεφαλήν αντίστοιχου κόστους της επιχείρησης, του οργανισμού ή της εταιρείας, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί κατά την 31.12.2009». Δηλαδή, ο μέσος όρος των αποδοχών σε μια επιχείρηση πρέπει να μειωθεί κατά 35% σε σχέση με το μέσο όρο των αποδοχών που ίσχυε το 2009.
Με τροπολογία που κατατέθηκε στο πολυνομοσχέδιο, η κυβέρνηση λύνει οριστικά τα χέρια στο μεγάλο κεφάλαιο να επιβάλει επιχειρησιακές συμβάσεις στα μέτρα του, πολύ κάτω από αυτές που έχουν κατοχυρωθεί σήμερα με κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις. Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι «η επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας υπερισχύει σε περίπτωση Συρροής με ομοιοεπαγγελματική ή κλαδική συλλογική σύμβαση...».Προς το παρόν, η μείωση μπορεί να φτάσει μέχρι το επίπεδο της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), δηλαδή, μέχρι και 20% ή και 30%.!
Ταυτόχρονα, δίνεται η δυνατότητα στους εργοδότες όπου δεν υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο, να μπορούν να συστήνουν βραχύβιες «ενώσεις προσώπων» με τα 3/5 των εργαζομένων της επιχείρησης, μόνο και μόνο για να επιβάλλονται τέτοιες επιχειρησιακές συμβάσεις. Επιπρόσθετα, αναστέλλεται η δυνατότητα επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων τουλάχιστον για δύο χρόνια. Η επιβολή των επιχειρησιακών και η κατάργηση των κλαδικών είναι το βήμα πριν την επιχείρηση κατάργησης και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου