Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΓΤΕ, τη Παρασκευή 23 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010.

Πραγματοποιήθηκε τη Παρασκευή 23 Ιούλη 2010, η τακτική συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΥΓΤΕ, στα γραφεία του Συλλόγου.

Το πρώτο θέμα στην ημερήσια διάταξη, ήταν η αποχώρηση από τη Τράπεζα του σδ. ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΟΝΟΥΔΑΚΗ ο οποίος στη τοποθέτησή του εξήγησε τους λόγους που την επέβαλαν και κατέθεσε για τα πρακτικά την αποχαιρετιστήρια επιστολή που εξέδωσε προς όλους τους εργαζόμενους της Τράπεζας. Στην ίδια τοποθέτηση, ο συνάδελφος, αφού ευχαρίστησε όλα τα εκλεγμένα μέλη των παρατάξεων στο Δ.Σ. για τη μέχρι σήμερα συνεργασία, που παρά τις διαφορές απόψεων και τις  αντιπαραθέσεις σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο, αυτές ήταν πάντα μέσα στα ανθρώπινα όρια συμπεριφοράς και αξιοπρέπειας, ευχήθηκε σε όλους και τις οικογένειές τους, υγεία και κάθε ευτυχία για τη συνέχεια. Το λόγο στη σειρά, πήραν ο πρόεδρος και όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, οι οποίοι αφού εξήραν τη συνεπή και έντιμη παρουσία για 3 και πλέον δεκαετίες - με τη διαφορετικότητα των θέσεων και αντιλήψεων - του σδ. Γ. ΛΙΟΝΟΥΔΑΚΗ στα συνδικαλιστικά πράγματα του χώρου, του ευχήθηκαν υγεία και καλή συνέχεια στη ζωή από ΄δώ και πέρα. 

Από τα υπόλοιπα θέματα, ξεχώρισε το ζήτημα της ενεργοποίησης του Απεργιακού Ταμείου, που ζήτησαν  μ' επιστολή τους οι 4 σύμβουλοι της μειοψηφίας. Ο πρόεδρος και ο προεδρείο της "ΔΑΚΕ- Ενωτικού Συλλόγου", απέρριψαν το αίτημα με το αιτιολογικό ότι δεν κρατήθηκαν όλες οι μέρες της απεργίας από τις μισθοδοσίες ακόμη, αλλά μόνο οι 4 μέρες και απομένουν άλλες 2 για να λειτουργήσει η επιτροπή του Απεργιακού Ταμείου! 

Το ερώτημα κρίσεως για το προεδρείο και τον πρόεδρο, είναι τελικά με ποιόν συντάσσονται;; Με τον εργαζόμενο ή με τον αντίπαλο που μας αναγκάζει να απεργούμε;;;  Είναι δυνατόν σε περίοδο τέτοιας κρίσης και οικονομικής ανέχειας όλων των εργαζόμενων, ειδικά μάλιστα αυτών που απεργούν τιμώντας το Συλλογικό όργανο και τα υπερκείμενα συνδικαλιστικά όργανα, να θέτουμε "τυπικά κωλλύματα";; Δηλαδή τους τιμωρείτε, συνάδελφοι του προεδρείου, επειδή στάθηκαν συνεπείς και απήργησαν, όσοι απήργησαν;;  

Το καταστατικό του Απεργιακού Ταμείου, είναι σαφές:  Η ενίσχυση με τις προϋποθέσεις του άρθρου 5, βασίζεται σε κοινωνικά κριτήρια και είναι ποσοστό, κλπ κλπ. (άρθρο 6).  Και ακόμη: "...με την αντιμετώπιση των οικονομικών αναγκών των εργαζόμενων εξ' αιτίας απεργιών, ανταπεργιών και συνδικαλιστικών διώξεων, επιδιώκεται η στήριξη των συνδικαλιστικών δραστηριοτήτων και διεκδικήσεων και δεν καταργείται η ταξική συνείδηση των εργαζόμενων."  (άρθρο 1 του καταστατικού). Θεωρείτε, συνάδελφοι του Προεδρείου, ότι με την απόφασή σας, κάνετε πράξη τη παραπάνω θέση του καταστατικού;; Βοηθάτε έτσι τους εργαζόμενους να απεργήσουν την επόμενη φορά;;  Και ρωτάμε και κάτι άλλο: Αν για παράδειγμα, από τις 6 μέρες απεργίας στο Α΄ εξάμηνο, η Μηχανογράφηση για δικούς της λόγους, (όπως τώρα), κρατήσει τις 5 μέρες και αφήσει την 6η μέρα για τον Δεκέμβρη, οι εργαζόμενοι που απήργησαν θα πρέπει να περιμένουν μέχρι τον Δεκέμβρη για να πάρουν την ενίσχυση του απεργιακού ταμείου, ενώ στο μεταξύ, μπορεί να έχουν μεσολαβήσει άλλες 10 μέρες;;;  Είναι συνδικαλιστική λογική αυτή;;

Συνάδελφε πρόεδρε και συνάδελφοι του προεδρείου, αυτή η απόφαση είναι απαράδεκτη και κοινωνικά άδικη, ειδικά για τις στιγμές που περνάμε!  Μπορείτε να αλλάξετε την απόφασή σας με άμεσο έκτακτο συμβούλιο, όπως έχει ξαναγίνει στο παρελθόν σε ειδικές περιπτώσεις, όπως η σημερινή οικονομική κρίση!  Σε αντίθετη περίπτωση, η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ, είναι υποχρεωμένη να επαναφέρει το ζήτημα ζητώντας έκτακτη σύγκλιση του Δ.Σ. 

.