Πόσο απαραίτητη για την υπεράσπιση των μονοπωλιακών συμφερόντων είναι η αμείωτη και ολοένα και πιο σφοδρή επίθεση στα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα της εργατικής τάξης επιβεβαίωσαν και η Εκθεση, με την οποία η Κομισιόν αξιολόγησε το μέχρι σήμερα έργο της κυβέρνησης, και το επικαιροποιημένο κείμενο του μνημονίου που έδωσε προχτές στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών.
Βέβαια, πριν ανακοινωθούν οι νέοι άξονες στους οποίους θα συνεχιστεί η αντεργατική θύελλα, τινάχτηκε «στον αέρα» η παράσταση που εδώ και βδομάδες είχε στήσει η κυβέρνηση για τη - δήθεν - αμείλικτη πάταξη της εισφοροδιαφυγής. Ετσι, σε συνάντηση που έγινε με τους διοικητές των Ταμείων αποφασίστηκε ότι τα μέτρα με τα οποία - όπως έλεγαν - θα ανάγκαζαν τους εργοδότες να δώσουν όλα όσα χρωστάνε δε θα ...εκτελούνται αναγκαστικά. Αλλά και ότι ακόμα και σχετικές αποφάσεις ήδη ειλημμένες δε θα εφαρμοστούν υποχρεωτικά. Τους φαίνονται λίγα όσα έκαναν!
Οι συντάξεις αντιμετωπίζονται «ως αναπόσπαστο τμήμα των χρηματοοικονομικών αγορών», όπως επισήμανε ξανά η Κομισιόν. Η πλουτοκρατία θεωρεί ότι τα έσοδα του δημοσίου αξιοποιούνται γόνιμα μόνο όταν καταλήγουν (άμεσα ή έμμεσα) στα ταμεία των επιχειρήσεων και σ' αυτό το πλαίσιο η «εξυγίανση» των Ταμείων (δηλαδή, οι νέες περικοπές) συνδέεται άμεσα με τη μείωση του δημόσιου ελλείμματος.
Ετσι, η Εκθεση της Κομισιόν αναφέρεται στους κινδύνους που εγκυμονούν, σύμφωνα με την ίδια, η συσσώρευση ληξιπρόθεσμων οφειλών, «οι ως τώρα χαμηλές οικονομικές επιδόσεις των ΟΤΑ και των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και η κάλυψη, κατά το δεύτερο εξάμηνο του έτους, της πτώσης των δαπανών». Σ' αυτή τη βάση, ήρθε δύο μέρες μετά το επικαιροποιημένο κείμενο του μνημονίου να διευκρινίσει ότι το αμέσως επόμενο καλοκαίρι «η κυβέρνηση θα αναθεωρήσει τις βασικές παραμέτρους του συνταξιοδοτικού συστήματος, όπως καθορίζονται από το νόμο 3863/2010». Κι αυτό γιατί εκτιμάται ότι δε θα επιτευχθεί ο στόχος, άμεσα, οι δαπάνες για την Κοινωνική Ασφάλιση να πέσουν στο 2,5% του ΑΕΠ (πριν τις αντιασφαλιστικές ανατροπές ξεπερνούσαν το 10%).
Δηλαδή, τι λένε η κυβέρνηση και οι «εταίροι» της; Οτι ήταν μικρή η «σφαγή», της οποίας πιο πρόσφατος καρπός ήταν ο νόμος που ψηφίστηκε μόλις πριν ένα μήνα. Αλλωστε, τις... φιλοδοξίες τους ποτέ δεν τις έκρυψαν. Η ίδια η «Πράσινη Βίβλος για τις συντάξεις» (που έδωσε η Κομισιόν στις αρχές του περασμένου Ιούλη) τόνιζε: «...Είναι επείγουσα ανάγκη να καταβληθούν και άλλες προσπάθειες για να γίνουν τα συστήματα πιο βιώσιμα και να συμβάλουν, με τον τρόπο αυτόν, στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών, ιδίως στις χώρες στις οποίες οι μελλοντικές δημόσιες δαπάνες για συντάξεις προβλέπεται να είναι υψηλές», και αυτό, μεταξύ άλλων, «συνεπάγεται αύξηση της ηλικίας στην οποία κάποιος σταματά και αρχίζει να παίρνει σύνταξη».
Σ' αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, στη Βρετανία τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξήθηκαν από τα 65 στα 67 και ήδη γίνονται σκέψεις για να πάνε στα... 72! Στη Γαλλία αυξήθηκαν κατά μία 5ετία και αντίστοιχες εξελίξεις καταγράφονται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Στο ίδιο πλαίσιο μείωσης των ασφαλιστικών δαπανών εντάσσονται και οι μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις με ορίζοντα το 2012. Οπως προβλέπει και ο πρόσφατος νόμος, το ύψος τους θα εξαρτάται από την κατάσταση των οικονομικών των Ταμείων. Ηδη έχουν παραγγελθεί οι απαραίτητες αναλογιστικές μελέτες.
Επιπλέον, ειδική σημασία για την «εξυγίανση» των Ταμείων δίνει η κυβέρνηση στον «εξορθολογισμό» των φαρμακευτικών δαπανών, δηλαδή σε περαιτέρω συρρίκνωση των φαρμάκων που καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία. Τέλος, σύμφωνα και με δηλώσεις του διοικητή του ΙΚΑ, Ρ. Σπυρόπουλου, ετοιμάζεται, ουσιαστικά, το ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων με την «αξιοποίησή» της μέσω της ίδρυσης φορέα που θα την διαχειρίζεται και θα μπει στο Χρηματιστήριο. Μόνο τέτοια «αξιοποίηση» των αποθεματικών και της ακίνητης περιουσίας των Ταμείων μπορούν να σκεφτούν τα επιτελεία και οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας: Αξιοποίηση που θα παίρνει τους κόπους μιας ζωής γενιών και γενιών εργαζομένων για να τροφοδοτεί την «ελεύθερη αγορά» με ρευστό. Γι' αυτό και η «Πράσινη Βίβλος» θέτει όλο νόημα ζήτημα για το «αν θα πρέπει να περιληφθούν στα μέτρα της ΕΕ τα εκ του νόμου υποχρεωτικά κεφαλαιοποιητικά συστήματα».Με την ίδια ρύθμιση σχεδιάζεται να περάσει και νέα «μείωση των υπερωριακών αποδοχών», όταν όλο και περισσότεροι εργοδότες επιδιώκουν να ολοκληρώνουν τον ίδιο όγκο εργασιών με λιγότερο προσωπικό. Με τον μπαμπούλα της απόλυσης οι εργαζόμενοι θα εκβιάζονται για πιο εντατικούς ρυθμούς και περισσότερες ώρες δουλειάς με αντάλλαγμα μερικά ψίχουλα παραπάνω (όταν βέβαια η υπερωριακή αμοιβή, όση κι αν είναι, δεν αναπληρώνει τη φθορά της εργατικής δύναμης που συνεπάγεται η εξαντλητική εργασία).
Τελευταίο σε σειρά αλλά όχι σε σημασία: Η πλουτοκρατία επιζητά την ισοπέδωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Με το βλέμμα στραμμένο στην απόλυτη κυριαρχία των ατομικών συμβάσεων (ώστε κάθε εργάτης να στέκεται ολομόναχος απέναντι στην εργοδοσία και με κάθε τρόπο να βάλλεται η ωρίμανση της ταξικής του συνείδησης), «η κυβέρνηση θα υιοθετήσει και θα υλοποιήσει νομοθεσία για την αναμόρφωση του συστήματος διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα». Γιατί «πρέπει να διασφαλίσει ότι οι συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων που με τη σειρά τους υπερισχύουν έναντι των συμβάσεων σε επίπεδο επαγγελματικών ενώσεων».
Παράλληλα, ετοιμάζεται τροποποίηση της νομοθεσίας για τη διαιτησία ώστε καθένα από τα δύο μέρη να μπορεί να προσφεύγει στη διαιτησία αν διαφωνεί με τις προτάσεις του διαμεσολαβητή, αλλά και «οι στόχοι της διαιτησίας θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι αποδίδεται προσήκουσα σημασία στην ανταγωνιστικότητα με όρους κόστους»...
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου