1) «Νέο Ασφαλιστικό». Στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σημειώνεται ότι «ενδέχεται να χρειαστούν ορισμένα ακόμη μέτρα το 2011, ανάλογα με τις επικείμενες μακροπρόθεσμες προβλέψεις». Συνδέοντας την πορεία της «ασφαλιστικής μεταρρύθμισης» με τη γενικότερη πορεία της οικονομίας της χώρας, ήδη προετοιμάζεται το έδαφος για το «κόψιμο» των επικουρικών συντάξεων με ορίζοντα το 2012. Κόψιμο χιλιάδων αναπηρικών συντάξεων. Μείωση των φαρμακευτικών δαπανών για τους συνταξιούχους. Εκποίηση της περιουσίας των Ταμείων. Νέα μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών.
2) Νόμο για την «αναμόρφωση» του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα, το οποίο «θα προβλέπει μείωση των υπερωριακών αποδοχών και ενισχυμένη ευελιξία στην διαχείριση των ωρών εργασίας». Η κυβέρνηση, όπως τονίζεται στο επικαιροποιημένο κείμενο του μνημονίου, «πρέπει να διασφαλίσει ότι οι συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων που με τη σειρά τους υπερισχύουν έναντι των συμβάσεων σε επίπεδο επαγγελματικών ενώσεων. Η κυβέρνηση θα αποσύρει τη διάταξη που επιτρέπει στο υπουργείο Εργασίας να επεκτείνει όλες τις κλαδικές συμβάσεις και σε αυτούς που δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις». Ουσιαστικά, δηλαδή, θα καταργηθεί ο θεσμός της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης και των κλαδικών συμβάσεων, οι οποίες θα αντικατασταθούν από τις «επιχειρηματικές» συμβάσεις ανάμεσα στον εργοδότη και στον εργαζόμενο.
3) Τροποποίηση της νομοθεσίας για την προστασία της εργασίας, ώστε, όπως αναφέρεται στο επικαιροποιημένο μνημόνιο, «να επεκταθεί η δοκιμαστική περίοδος για τους νεοπροσλαμβανόμενους στον ένα χρόνο και να διευκολύνει τη μεγαλύτερη χρήση συμβάσεων προσωρινής εργασίας και μερικής απασχόλησης». Να «ελαστικοποιήσει» ακόμα περισσότερο τις ήδη ξεχαρβαλωμένες εργασιακές σχέσεις.
4) Τροποποίηση της νομοθεσίας για τη διαιτησία (νόμος 1876/1990), έτσι ώστε «το καθένα από τα δύο μέρη να μπορεί να προσφύγει στη διαιτησία εάν διαφωνεί με τις προτάσεις του διαμεσολαβητή, χωρίς εξαιρέσεις στο αντικείμενο ή την κάλυψη». Καταργεί ουσιαστικά το θεσμό της διαιτησίας προς όφελος των εργοδοτών.
5) Αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ από 40% μέχρι 100%.
6) Κατάργηση για φέτος ακόμα και του πενιχρού «επιδόματος» που αντικατέστησε το Δώρο Χριστουγέννων για τους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους του δημοσίου!
7) Αμεση μετάταξη μέσα στο 2010 πλήθους προϊόντων (τρόφιμα - φάρμακα) από το χαμηλό συντελεστή 11% του ΦΠΑ στον υψηλότερο 23%. Το μέτρο προβλεπόταν αρχικά να ισχύσει από το 2011, αλλά προωθείται η ταχύτερη εφαρμογή του, η οποία θα οδηγήσει χιλιάδες νοικοκυριά σε πραγματική εξαθλίωση.
8) Νέα αύξηση των έμμεσων φόρων σε καύσιμα, ποτά και τσιγάρα, η τέταρτη για το 2010.
9) Νέες δραστικές περικοπές στις δαπάνες των ΟΤΑ, των ασφαλιστικών ταμείων και των νοσοκομείων. Το μέτρο ειδικά για τους ΟΤΑ θα συνδυαστεί και με το κλείσιμο δημοτικών επιχειρήσεων και υπηρεσιών, που θα στείλει στο δρόμο της ανεργίας χιλιάδες ανθρώπους.
10) Επίσπευση της παραπέρα ιδιωτικοποίησης, κυρίως του ΟΣΕ και της ΔΕΗ. Εκτός από την παράδοση στο μεγάλο κεφάλαιο της δημόσιας περιουσίας, των εγκαταστάσεων και των φυσικών πόρων της χώρας, οι ιδιωτικοποιήσεις θα συνδυαστούν και με την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων. Ειδικά για την περίπτωση του ΟΣΕ, ορίζεται πλαφόν στην κρατική χρηματοδότηση στα 50 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο και δίνεται το δικαίωμα στη διοίκηση του Οργανισμού να διαπραγματευτεί με τους νεοπροσλαμβανόμενους βάσει νέου «μισθολογικού καθεστώτος».
11) Επιτάχυνση του προγράμματος «διαρθρωτικών αλλαγών», με αιχμή του δόρατος το «άνοιγμα» των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων, που θα ανοίξει το δρόμο στους μονοπωλιακούς ομίλους για την είσοδό τους σε κερδοφόρους τομείς της οικονομίας.12) Αρση των λεγόμενων αντικινήτρων σε τουρισμό και λιανεμπόριο. Μια απόφαση που θα σηματοδοτήσει την κατάργηση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων και θα δώσει το δικαίωμα στους επιχειρηματίες να τα διατηρούν ανοιχτά εφτά μέρες τη βδομάδα.
13) Διασφάλιση της «ρευστότητας» του τραπεζικού συστήματος. Μέχρι τις 10 του Σεπτέμβρη η κυβέρνηση πρέπει να έχει δώσει με τη μορφή εγγυήσεων τα 25 δισ. ευρώ στις τράπεζες, όπως πρόσφατα δεσμεύτηκε, ενώ μέχρι το τέλος του χρόνου πρέπει να δώσει σε ζεστό χρήμα άλλα 10 δισ. ευρώ από τα χρήματα του δανείου που έχει συνάψει με την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Τη συντριπτική πλειοψηφία των παραπάνω μέτρων ο πρωθυπουργός θα εμφανίσει από το βήμα της ΔΕΘ σαν τις «αναγκαίες» προϋποθέσεις για να υπάρξει «ανάπτυξη», η οποία θα βγάλει δήθεν τη χώρα από την κρίση. Θα υποσχεθεί μάλιστα «νέες θέσεις εργασίας», οι οποίες, σύμφωνα με την προκλητική κυβερνητική προπαγάνδα, θα δημιουργηθούν από τις επενδύσεις που θα έρθουν στη χώρα και θα ισχυριστεί ότι μετά την κρίση θα υπάρξει «δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου».
Θα δεσμευτεί, μάλιστα, ότι οι «θυσίες του λαού θα πιάσουν τόπο», ότι δε θα «ξαναπληρώσουν οι μη έχοντες» και ότι στο μέλλον θα «υπάρξουν φοροελαφρύνσεις» και «καλύτερες αμοιβές». Πρόκειται για τα βασικά στοιχεία μιας ανελέητης προπαγάνδας, την οποία ήδη επεξεργάζονται τα επιτελεία της κυβέρνησης και θα αποτελέσει την αιχμή της επίθεσης στη συνείδηση του λαού.
Με στόχο να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα, ο Γ. Παπανδρέου θα προσπαθήσει να καλλιεργήσει προσδοκίες για την προώθηση «κοινωνικών πολιτικών». Το «κοινωνικό πακέτο» που θα παρουσιάσει στη ΔΕΘ, σύμφωνα με κύκλους του υπουργείου Οικονομικών, θα περιλαμβάνει περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ (χρήματα που ισοδυναμούν με το 0,9% από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ της ΕΕ και του ΔΝΤ που πήρε η κυβέρνηση). Πρόκειται για το ποσό που έχει «περισσέψει» στο «Ταμείο Αλληλεγγύης», από την περικοπή της δεύτερης δόσης του επιδόματος «κοινωνικής αλληλεγγύης».
Μ' αυτά τα ψίχουλα η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αναδιανείμει τη φτώχεια στα λαϊκά στρώματα, θεσπίζοντας αυστηρά «εισοδηματικά κριτήρια» για τη χορήγηση των πιο πενιχρών επιδομάτων.
Τα λαϊκά στρώματα έχουν κάθε συμφέρον να αποκρούσουν την κυβερνητική προπαγάνδα, μαζί με τα μέτρα που αυτή φιλοδοξεί να νομιμοποιήσει. Οι ανατροπές που προωθεί η κυβέρνηση έρχονται να ισοπεδώσουν και τα τελευταία ψήγματα των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Είναι μέτρα που υπηρετούν αυστηρά τις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου να ξεπεράσει την καπιταλιστική κρίση με το μικρότερο κόστος και με φτηνότερους εργάτες να μπει σε νέα τροχιά υπερκερδοφορίας την περίοδο της ανάκαμψης.
Θύματα αυτής της πολιτικής είναι, εκτός από τους εργαζόμενους, οι μικρομεσαίοι και αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες. Η θέση όλων αυτών είναι στο πλευρό της εργατικής τάξης. Στο ίδιο μετερίζι του αντιμονοπωλιακού αγώνα, που θα οργανώνει την πάλη ενάντια στα μέτρα και τις συνέπειές τους και ταυτόχρονα θα ζυμώνει πλατιά στο κίνημα την αναγκαιότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου