ΕΠΕΙΓΟΝ: ΣΗΜΑΔΕΥΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕ ΤΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ!

Τις επόμενες βδομάδες η κυβέρνηση αναμένεται να προωθήσει για ψήφιση το σχέδιο νόμου με το οποίο καταργούνται επί της ουσίας οι κλαδικές συμβάσεις και μέσω αυτών ικανοποιείται η στρατηγική αξίωση του κεφαλαίου για μείωση μισθών. Αυτό ακριβώς θα σημάνει η αλλαγή της νομοθεσίας και η δυνατότητα που θα δώσει η κυβέρνηση στη μεγαλοεργοδοσία για την υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων, αλλά και παραπέρα ατομικών συμβάσεων εργασίας. Εχει αξία να σημειώσουμε εδώ ότι η συμφωνία κυβέρνησης και τρόικας για την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων και άρα η μείωση μισθών και μεροκάματων, η οποία περιελήφθη στο Μνημόνιο, έγινε τη στιγμή που η κυβέρνηση διαβεβαίωνε δημόσια ότι «δε θα θιγούν οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα» και μάλιστα στελέχη της δε δίσταζαν να το παρουσιάζουν και ως «κατάκτηση», ως το αντίτιμο που κέρδισαν στη «διαπραγμάτευση», από τη στιγμή που «θυσιάστηκαν» οι συντάξεις.

Δεν πέρασαν 6 μήνες και αποδείχτηκε ότι όλο αυτό το «θέατρο» είχε ένα και μόνο σκοπό: Να παραπληροφορήσει τους εργαζόμενους, να κάμψει τις αντιστάσεις τους απέναντι στο μνημόνιο, να τους «σαλαμοποιήσει» αφού εκείνη τη χρονική στιγμή το κέντρο βάρους είχε πέσει στις συντάξεις και στους μισθούς του δημοσίου τομέα. Υπογραμμίζουμε την τακτική της κυβέρνησης, για ένα και μόνο λόγο: Γιατί οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παίρνουν στα σοβαρά καμία από τις διαβεβαιώσεις της, να μην πιστεύουν ούτε ένα γιώτα απ' αυτά που λένε τα στελέχη της. Να γίνει κατανοητό ότι βρίσκεται σε εξέλιξη στρατηγικό σχέδιο για το τσάκισμα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, σχέδιο που αποβλέπει στο ολοκληρωτικό ξεζούμισμα όλων των εργαζομένων.

Βέβαια, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, δεν περιμένουν την ψήφιση του νόμου. Ηδη, οι χώροι εργασίας σε τράπεζες, (ΑΓΡΟΤΙΚΗ, ΠΕΙΡΑΙΩΣ, EUROBANK), βοούν από τους ωμούς εκβιασμούς και την απαίτηση να μειωθούν οι μισθοί. Οι απειλές για απολύσεις ή και κλείσιμο των επιχειρήσεων, αν οι εργαζόμενοι δεν αποδεχτούν να κόψουν 15% και 20% από το μισθό τους, δίνουν και παίρνουν. Στην πράξη, καταργούνται όχι μόνο οι κλαδικές συμβάσεις, αλλά ακόμα και οι κατώτεροι μισθοί και μεροκάματα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη δύο επιχειρησιακές συμβάσεις που έγιναν γνωστές προβλέπουν καθορισμό μεικτού μισθού στα 640 ευρώ, όπως στην περίπτωση του ομίλου «G4S SECURE SOLUTIONS SA», ενώ κάτω και από το βασικό μισθό είναι και η επιχειρησιακή σύμβαση που επέβαλε η διοίκηση των «Ελληνικών Βιομηχανιών Ζωοτροφών ΑΕ» στην Ημαθία. Σύμφωνα με αυτή, ο εισαγωγικός μισθός στην επιχείρηση διαμορφώνεται στα 701,79 ευρώ, έναντι 739,56 ευρώ που ορίζει η ΕΓΣΣΕ. Ακόμα, χειρότερα, η μείωση στα άλλα κλιμάκια φτάνει μέχρι και τα 200 ευρώ κάτω από αυτό που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ.

Συγκεκριμένα για εργαζόμενο με 3 έως 4 χρόνια υπηρεσία η επιχειρησιακή σύμβαση που επέβαλε η εργοδοσία της ΕΛΒΙΖ ο μισθός για εργαζόμενο με εκπαίδευση Δημοτικού είναι μόλις 715,29 ευρώ, 728,79 ευρώ (Γυμνάσιο) και με εκπαίδευση Λυκείου 743,40 ευρώ, όταν σύμφωνα με την ΕΓΣΣΕ για τη δεύτερη τριετία ο βασικός μισθός, ανεξάρτητα εκπαιδευτικής βαθμίδας, είναι 801,17 ευρώ (άρα και για το τέταρτο έτος εργασίας). Αντίστοιχα, για το 9ο και 10ο έτος εργασίας η αμοιβή διαμορφώνεται στα 743,40 ευρώ, 770,39 ευρώ και 786,14 ευρώ για κάθε εκπαιδευτική βαθμίδα αντίστοιχα, όταν, σύμφωνα με την Εθνική Σύμβαση για την 3η τριετία και πλέον (άρα 9ο και 10ο έτος) ο μισθός διαμορφώνεται στα 946,84 ευρώ. Δηλαδή για τον εργάτη Δημοτικού η αμοιβή είναι μικρότερη κατά 203 ευρώ(!) και το ποσοστό μείωσης του μισθού 21,5%.

Να τι σημαίνει για τους εργαζόμενους η υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων. Το χτύπημα στο εισόδημα και στη ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας θα είναι θανατηφόρο. Αλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι συνολικά οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, και μάλιστα μετά από μια 10ετία τουλάχιστον καπιταλιστικής ανάπτυξης - και πριν προκύψει η κρίση στη χώρα μας - ποτέ δεν «σήκωσαν κεφάλι». Σε αντίθεση με την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Ετσι σύμφωνα με στοιχεία της ίδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το 2009 ο μέσος μισθός του 95% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα που είχαν πλήρη απασχόληση διαμορφώθηκε στα 1.610 ευρώ μεικτά. Αν από αυτά αφαιρεθούν οι κρατήσεις για τα ασφαλιστικά ταμεία και η φορολόγηση εισοδήματος ο μέσος μισθός των εργαζόμενων με πλήρη απασχόληση δεν ξεπερνά τα 1.200 ευρώ. Και, βέβαια, η μείωση μισθού και μεροκάματου θα είναι η χαριστική βολή για πάνω από 600.000 εργαζόμενους που εργάζονται με μερική και προσωρινή απασχόληση.

Η μείωση του εργατικού εισοδήματος, σε συνδυασμό με την αύξηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς κατανάλωσης και συνολικά της ακρίβειας που καλπάζει, την αύξηση στο πετρέλαιο θέρμανσης που σε σύγκριση με πέρυσι ξεπερνά το 30%, τη σχεδιαζόμενη ανατίμηση στο ρεύμα από τη ΔΕΗ, πάνω στα ήδη πανάκριβα τιμολόγιά της, θα κάνουν αβίωτη τη ζωή των εργατών. Οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται μόνο στο εισόδημα που με τη μορφή μισθού πηγαίνει στο σπίτι. Αμεσες θα είναι οι επιπτώσεις στην Κοινωνική Ασφάλιση, αφού μικρότεροι μισθοί, αργά ή γρήγορα, θα μεταφραστούν σε ακόμα πιο φτωχές συντάξεις. Σημαίνει λιγότερα έσοδα για τα ασφαλιστικά ταμεία που θα οδηγηθούν σε νέες περικοπές στις παροχές υγείας, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία εκατομμυρίων ασφαλισμένων.

Γι' αυτό ο αγώνας για την υπεράσπιση των μισθών και των ημερομισθίων, μετατρέπεται εκ των πραγμάτων σε αγώνα ζωής και θανάτου για τους εργαζόμενους! Και με τέτοιους όρους πρέπει να δοθεί. Και να δοθεί καθολικά. Σε όλους τους χώρους δουλειάς! Να δοθεί με πείσμα και αποφασιστικότητα. Με πίστη στο δίκιο και στη δύναμη των πολλών. Και με επίγνωση: Οτι ή το σύστημα της εκμετάλλευσης σε βάρος των πολλών και συσσώρευσης πλούτου στους λίγους θα καταστραφεί ή αυτό θα καταστρέψει τη ζωή εκατομμυρίων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της χώρας!

.